Ο Σίγκμουντ Φρόϋντ αναγνώρισε και μελέτησε εκτενώς τους φόβους αλλά και τους κινδύνους τους οποίους διατρέχουμε μετά από μια… επιτυχία!
Ειδικότερα τον εξέπληξαν πάρα πολύ οι περιπτώσεις ανδρών και γυναικών, των οποίων πολύ συχνά η προσωπική ζωή, καταρρέει και διαλύεται, όχι μετά από μια αποτυχία αλλά αμέσως μετά από την εκπλήρωση μιας ριζωμένης επιθυμίας που βίωσαν λίγο πριν. Επομένως, δεν ¨αρρωσταίνει¨ κάποιος μόνο λόγω ματαίωσης ή όταν αποτυγχάνει!
Πως είναι δυνατόν όμως να συμβαίνει αυτό; Οι ίδιοι, εξαιρετικά πετυχημένοι άνθρωποι να σαμποτάρουν και να καταστρέφουν τη φήμη τους, συνήθως με ταπεινωτικούς και αυτοκαταστροφικούς τρόπους, αμέσως μετά από έναν θρίαμβο;
Όπως αναφέρει ο Μπρετ Καρ, ένας από τους μελετητές του έργου του Φρόϋντ, πολλές φορές δεν αντέχουμε να νιώθουμε ευτυχισμένοι. Τι ακριβώς συμβαίνει; Δεν μπορούμε να προσμένουμε τίποτε καλύτερο από τη μοίρα;
Αισθανόμαστε ενοχή όταν πάμε τόσο μακριά; Κάναμε κάτι αθέμιτο; Δεν δικαιούμαστε και δεν είμαστε άξιοι για μια τέτοια ευτυχία; Too good to be true!
Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, πέτυχε αρκετά εντυπωσιακά πράγματα στην παγκόσμια και περιφερειακή σκηνή, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια συγκρότησης ενός προοδευτικού και κεντροαριστερού ευρωπαϊκού μετώπου ως ανάχωμα στα ακραία, διχαστικά και νεοσυντηρητικά κύματα που πνίγουν σιγά σιγά όλη την υφήλιο.
Στα Βαλκάνια, σε μία από τις πιο ταλαιπωρημένες περιοχές του πλανήτη, υπό τον κίνδυνο της απομόνωσης και της πλήρους περιθωριοποίησης, πήρε την πρωτοβουλία να σπρώξει τα πράγματα μπροστά. ¨Έφτιαξε¨ μια νέα ατμόσφαιρα αισιοδοξίας. Μπορείς να επιχειρηματολογείς για σχέσεις καλής γειτονίας, ειρήνη και πρόοδο, μόνο όταν έμπρακτα διαπραγματεύεσαι ειλικρινώς, αποδέχεσαι και προωθείς αμοιβαίους συμβιβασμούς.
Αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, μέσα σε ένα δύσκολο και πολλές φορές εχθρικό συστημικό περιβάλλον, έγινε σημαντική πρόοδος. Από το χρονοντούλαπο της πολιτιστικής μας ιστορίας, ανατρέξαμε σε ανθρώπινες αξίες που είχαμε παραμελήσει ή/και σχεδόν ξεχάσει. Η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη, ο σεβασμός και η στήριξη των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, η αξιοκρατία και οι ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση στην παιδεία και στην εργασία, η ανεκτικότητα, η ενσωμάτωση της διαφορετικότητας και ο αποστιγματισμός, συγκροτούν τα θεμέλια για την ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών της κοινωνίας. Το αίσθημα ασφάλειας δεν αποτελεί προϊόν κατασταλτικών μηχανισμών και πρακτικών, όπου αντιθέτως προκαλούνται νέες πληγές. Η εγκληματικότητα και η έξαρση της παραβατικότητας αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά και με υπομονή, όταν εξαλείφεις τις βαθύτερες αιτίες τους. Μόνο πάνω σε ένα τέτοιο κοινωνικό πλαίσιο ευημερούν οι οικονομικοί αριθμοί της ανάπτυξης, του ΑΕΠ, της ορθολογικής φορολογίας, της καταπολέμησης της ανεργίας, των επενδύσεων και του εισοδήματος.
Είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε ώστε να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση για να ελέγχουμε τους φόβους μας και να αποφεύγουμε τους κινδύνους που διατρέχουμε μετά τις επιτυχίες μας.
Στις 7 Ιουλίου δεν σαμποτάρουμε και δεν καταστρέφουμε τη ζωή μας. Συνεχίζουμε με ακόμη περισσότερη όρεξη και κουράγιο να μετασχηματίζουμε τη χώρα και την κοινωνία μας.
Xρήστος Κ. Χαλαζιάς