Δεν θα παραθέσω ούτε γεγονότα, ούτε αποδείξεις. Είναι μια διαδικασία δίχως τέλος. Θέλω να θέσω ερωτήματα. Ο ανθρωπινός νους αντιδρά πιο εύκολα στα ερωτήματα παρά στα γνωστά ή άγνωστα δεδομένα. Ερωτήματα στον κάθε πολίτη που καλείται να επιλέξει πλευρά.
Γιατί δεν επιλέγεις μόνο πλευρά. Επιλέγεις το μέλλον. Το δικό σου και των παιδιών σου. Όσοι έχουν φαντασία και όραμα ας δουν με τα δικά τους μάτια την πρόοδο, την εξέλιξη, κάτι το διαφορετικό που θα κάνει τη διαφορά. Σε κάθε γωνιά της γούρνας αυτής που μεγαλώσαμε και που κάποτε ήταν θάλασσα. Στην πόλη και στο χωριό. Το ένα εξαρτάται από το άλλο. Στο πάρκο της γειτονιάς, στο διπλανό γήπεδο, στο χωράφι, στο λιοτρίβι, στον λόφο πάνω από το χωριό, στην αυλή της εκκλησίας, στο σχολειό.
Τι παραπάνω έχει ο ένας από τον άλλο;
Ποιος είναι μορφωμένος και καλλιεργημένος;
Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής;
Με ποιο τρόπο προσπαθεί ο καθείς να φέρει ψηφοφόρους κοντά του;
Σε τι αποσκοπεί ο καθένας ατομικά και συλλογικά;
Ποιο είναι το καλό του τόπου και ποιος έχει κάνει καλό άμεσα ή έμμεσα;
Σε ποιον πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη;
Ποιος είναι άξιος της εμπιστοσύνης αλλά και ικανός να πάει αυτό τον τόπο μπροστά;
Ποιος μπορεί να καταλάβει, να αναγνωρίσει και να πονέσει τον κόπο που ο κάθε ένας από εμάς κάνει κάθε μέρα για να υπάρχει ξανά την επόμενη;
Ποιος έχει δείξει και αποδείξει το σωστό και το λάθος;
Ποιος ξεκίνησε από το μηδέν και έφτασε κάπου με την αξία και τις πεποιθήσεις του;
Ποιον μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια και να δεις την καθαρότητα της ψυχής του; (no filter, not filtered)
Ποιος είναι αφοσιωμένος, δουλευταράς, ενεργητικός, με όραμα και πείσμα;
Ποιος ενδιαφέρεται για το γίγνεσθαι και ποιος για το φαίνεσθαι;
Και τέλος, ποιος έχει ήθος, αξιοπρέπεια, σεβασμό, ανιδιοτέλεια, πείσμα, όραμα, θάρρος και θράσος μαζί;
Απαντώντας ο καθένας με τον εαυτό του σε αυτά τα ερωτήματα με ειλικρίνεια και το χέρι στην καρδιά θα μπορέσει να κάνει τη σωστή επιλογή. ΕΙΔΟΜΕΝ.
Ας μην ξεχνάμε ποτέ τους αρχαίους ημών προγονούς που τόσο εύστοχα, σοφά και διαχρονικά, άφησαν πάμπολλες παρακαταθήκες πρώτα σε μας που είμαστε Έλληνες και έπειτα σε παγκόσμια κλίμακα. Αρκεί να επιλεγούμε τη μελέτη τους. Δεν είναι όλα τυχαία. Έχουν μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος.
Η Αλληγορία του Σπηλαίου
Ο Πλάτωνας βάζει τον Σωκράτη να περιγράψει ένα σύνολο ατόμων που ζουν όλη τους τη ζωή αλυσοδεμένοι στον τοίχο μιας σπηλιάς, αντικρίζοντας έναν κενό τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί κοιτούν τις σκιές που σχηματίζονται στον τοίχο από αντικείμενα που περνούν μπροστά από μία φωτιά πίσω τους και δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος είναι σαν φυλακισμένος που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα, καθώς μπορεί να καταλάβει την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη πραγματικότητα, που είναι οι σκιές για τους φυλακισμένους. Οι κρατούμενοι αυτής της περιοχής δεν επιθυμούν καν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δεν γνωρίζουν μια καλύτερη ζωή.
Οι κρατούμενοι κάποια μέρα καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά τους και ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητά τους δεν είναι αυτή που νόμιζαν. Ανακάλυψαν τον ήλιο, τον οποίο ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί ως αντιστοιχία για τη φωτιά, πίσω από την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Όπως η φωτιά ρίχνει φως στους τοίχους της σπηλιάς, η ανθρώπινη κατάσταση είναι για πάντα δέσμια των εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω των αισθήσεων. Ακόμη και αν αυτές οι ερμηνείες είναι μια περίεργη λανθασμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της κατάστασής του. Δεν μπορεί να ελευθερωθεί από μια φαινομενική κατάσταση, όπως οι φυλακισμένοι δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν από τις αλυσίδες τους. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος μπορέσει ως εκ θαύματος να δραπετεύσει από τη σκλαβιά του, θα έβρισκε ένα κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει - ο ήλιος είναι ακατανόητος για κάποιον που δεν τον έχει δει ποτέ. Με άλλα λόγια, θα ανακάλυπτε ένα άλλο "βασίλειο" , την πηγή μιας ανώτερης πραγματικότητας από αυτή που ήξερε πάντα.
