Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 07/04/2016
Toυ Γιώργου Θ. Γεωργόπουλου
Πριν δυο εβδοµάδες, µάθαµε επιτέλους ότι το Μεσολόγγι δεν συµπεριλήφθηκε στις υποψήφιες πόλεις για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, του 2021. Αναµενόµενη βέβαια η εξέλιξη αυτή, για να µην πούµε πως ήταν πολύ σίγουρη.
Εµ, βέβαια! Πώς είναι δυνατόν να γίνεις πολιτιστική πρωτεύουσα µιας ολόκληρης ηπείρου, όταν έχεις ένα σωρό χάλια που σε βαραίνουν και σε φέρνουν εκατοµµύρια χιλιόµετρα µακριά από έναν τέτοιο στόχο, τη στιγµή µάλιστα που στην πόλη δεν υπάρχουν ούτε καν οι στοιχειώδεις υποδοµές για να φιλοξενηθεί ο κόσµος που επρόκειτο να µας επισκεφθεί.
Γνωρίζαµε από την αρχή ότι η πόλη δεν έχει κατάλληλα και επαρκή ξενοδοχεία και εστιατόρια. Επιπλέον, γνωρίζαµε ότι της λείπουν το πράσινο, η καθαριότητα, τα οργανωµένα ιστορικά και πολιτιστικά µουσεία, οι θέσεις παρκινγκ, οι ονοµασίες των δρόµων και η αρίθµηση των κτηρίων και ακόµα γνωρίζαµε ότι της λείπει η ανάδειξη των όποιων αρχαιολογικών χώρων υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή.
Καλά, θα αναρωτηθούν κάποιοι• αφού της λείπουν τόσα πολλά, τι µας έκανε να ασχοληθούµε µε τη σύνταξη και την υποβολή του φακέλου αυτής της υποψηφιότητας; Ίσως το ένδοξο ιστορικό µας παρελθόν, θα ισχυριστούν ορισµένοι, που αρέσκονται και κοκορεύονται (µεταξύ αυτών και εγώ), να λένε ότι κατάγονται από µια ιερή πόλη. Όµως, αυτό το περίφηµο ιστορικό παρελθόν που, χρόνια τώρα, δεν έχει αξιολογηθεί και δεν έχει εκτιµηθεί δεόντως από την ελληνική πολιτεία, πως είναι δυνατόν να συγκινήσει τους ψυχρούς ευρωπαίους και µάλιστα σε µια χρονική περίοδο που η πατρίδα µας βρίσκεται σε µία έντονη περίοδο απαξίωσης;
Ας µην πολυλογούµε και ας µη µακρηγορούµε: Η πόλη µας δεν έπρεπε να µπει στον κόπο να διεκδικήσει µια τόσο µεγάλη και τιµητική ευρωπαϊκή διάκριση. Ακόµα και αν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και µας απένειµαν αυτό το αξίωµα, αυτό θεωρώ ότι θα οδηγούσε στην απαξίωση και τον εξευτελισµό του θεσµού. Σκληρά λόγια, αλλά νοµίζω ότι έτσι πρέπει να αντιµετωπισθεί το θέµα, αν θέλουµε να λέµε αλήθειες.
Και τι δηλαδή, θα πουν κάποιοι άλλοι, τσάµπα πήγε η όλη προσπάθεια; Όχι βέβαια! Όλες οι διαδικασίες και οι προσπάθειες που έγιναν για να συνταχθεί ο φάκελος της υποψηφιότητας, νοµίζω ότι έφεραν ένα καλό αποτέλεσµα: Συνειδητοποιήσαµε, επιτέλους, ότι µας λείπουν πάρα πολλά πράγµατα για να λεγόµαστε µια σύγχρονη πόλη και µάλιστα πρωτεύουσα του Νοµού. Και αυτά που µας λείπουν είναι πάρα πολλά και πολύ σηµαντικά. Για τον λόγο αυτό οφείλουµε, από εδώ και πέρα, να προσπαθήσουµε µε κόπους και συντονισµένες ενέργειες να τα πετύχουµε, γιατί αλλιώς βλέπω το µέλλον µας πολύ σκοτεινό.
Τη στιγµή που, παρά την κρίση, όλες οι γειτονικές µας πόλεις έχουν πάρει τα πάνω τους, εµείς συνεχίζουµε να βαυκαλιζόµαστε µε τα ταρατατζούµ των γιορτών της Εξόδου και το αίσθηµα υπερηφάνειας που µας δίνει το γεγονός ότι ο Λόρδος Βύρων πέθανε σε τούτον τον «λασπότοπο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν το Μεσολόγγι αυτοί που συνόδεψαν τον ποιητή στην πόλη µας. Ακόµα και το πανηγύρι του Αη Σηµιού, αυτό που παλιά θυµάµαι ότι ερχόταν κινηµατογραφικά συνεργεία από όλη την Ευρώπη για να το βιντεοσκοπήσουν και να το παρουσιάσουν στις χώρες τους σαν κάτι το εξαιρετικό, ακόµα λοιπόν και αυτό το πανηγύρι, το έχουµε εκχωρήσει κατά ένα µέρος, στους Ροµά που, εκείνες τις µέρες, πληµµυρίζουν την πόλη και κατασκηνώνουν στο λιµάνι και όπου αλλού βρουν ελεύθερο χώρο για ιδιόµορφο κάµπινγκ. Αυτή λοιπόν τη γιορτή, µε το τεράστιο ιστορικό µεγαλείο, δεν έχουµε καταφέρει να την ανεβάσουµε στο ύψιστο βάθρο που της ανήκει ώστε να την εκµεταλλευτούµε ακόµα και τουριστικά. Οι γείτονες Ναυπάκτιοι έχουν πιάσει το νόηµα της εκµετάλλευσης των ιστορικών γεγονότων και έχουν καταφέρει να κάνουν το πανηγυράκι της Ναυµαχίας, γιορτή πανελλήνιου ενδιαφέροντος. Εµείς;
Το Μεσολόγγι, έχει προικισθεί από τη φύση µε µια µοναδικής οµορφιάς λιµνοθάλασσα, η οποία σε συνδυασµό µε τον υπέροχο υδροβιότοπο των εκβολών του Αχελώου, θα µπορούσε να αποτελέσει µία εξαίσια περιοχή οικολογικού τουρισµού. Τι παραπάνω έχει από τον δικό µας τόπο η τεχνητή λίµνη Πλαστήρα στην οποίαν, ως γνωστό, συρρέουν χιλιάδες τουρίστες, όλες τις εποχές του χρόνου;
Πώς όµως η λιµνοθάλασσά µας θα µπορέσει να αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών και πηγή ζωής για την πόλη, όταν εδώ και δεκαετίες αδιαφορούµε για ότι συµβαίνει σε αυτή; Χρόνο µε τον χρόνο βλέπουµε τα νερά της λίµνης να «πεθαίνουν» εξαιτίας των πληγών που έχουν µείνει αθεράπευτες από την εποχή που προσπάθησαν κάποιοι ανεγκέφαλοι να την αποξηράνουν. Και εµείς τι κάνουµε; Αδιαφορούµε και άπρακτοι αφήνουµε τον χρόνο να κυλάει.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, µπορούσες να πας στην Αγιά Τριάδα µε τα πόδια, εκεί που κάποτε θεωρούσαµε υψίστης απόλαυσης την εκδροµή µε τις γαΐτες και τα πριάρια στους χώρους των φιλόξενων ιβαράδων. Σήµερα, από τα παλιά «τηγάνια» της αποξήρανσης υπάρχουν ακόµα µόνο λίγα για να µας θυµίζουν το οικολογικό έγκληµα που επιχειρήθηκε να συντελεστεί στην πόλη µας. Ωστόσο, πριν µερικά χρόνια, έγινε πράγµατι ένας µικροκαθαρισµός των αηδιαστικών αναχωµάτων που µας δηµιουργούσαν την αίσθηση ενός ακαθόριστου δικτύου οδοποιίας µέσα στην Κλείσοβα. Όµως, παρόλα αυτά, λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του νερού, τα παλιά αναχώµατα υπάρχουν ακόµα και δηµιουργούν τεράστιο πρόβληµα τόσο στην ανανέωση των νερών όσο και στην ποσότητα των αλιευµάτων που εξ αυτού του λόγου, νοµίζω, ότι έχει µειωθεί σηµαντικά.
Από την άλλη µεριά της πόλης υπάρχει η θάλασσα της Πλώσταινας. Μια θάλασσα σχεδόν νεκρή, που δυστυχώς προκαλεί διαρκώς τεράστια οικολογικά προβλήµατα στο Μεσολόγγι. Η υπέροχη αυτή πλευρά της λιµνοθάλασσας, που κάποτε υπήρξε ο τόπος που απολαµβάναµε τα καλοκαιρινά µας µπάνια, σήµερα έχει µεταβληθεί σε έναν βρωµερό τόπο που όταν πιάνει µαΐστρος µεταφέρει στην πόλη τις αφόρητες και δυσάρεστες µυρωδιές του βούρκου και των σάπιων οργανικών υλικών που δηµιουργούνται εξαιτίας των στάσιµων νερών. (Βλέπε σχετικό άρθρο του κ. Βαγγ. Δηµητρίου, στην ΑΙΧΜΗ της 4/2/2016).
Δυστυχώς, θέλουµε δεν θέλουµε, αυτή είναι η πραγµατικότητα που πρέπει να αναγνωρίσουµε για το σηµερινό Μεσολόγγι. Μια πόλη δέσµια του ένδοξου παρελθόντος αλλά αδύναµη να το εκµεταλλευτεί και να το συνδυάσει, προς όφελός της, µε τις απαράµιλλες φυσικές καλλονές που τη περιτριγυρίζουν, προκειµένου να χαράξει ένα ευοίωνο µέλλον. Ο φάκελος της υποψηφιότητας πρέπει αναγκαστικά να γίνει η απαρχή µιας νέας προσπάθειας για να διορθωθούν τα κακώς κείµενα, που κατά µεγάλο ποσοστό έχουν πλέον εντοπισθεί.
Το ξεκίνηµα πρέπει απαραίτητα να γίνει από το «φτιάξιµο» της λιµνοθάλασσας. Θεωρώ ότι ο Φορέας Διαχείρισης της Λιµνοθάλασσας µε τον άξιο Φώτη Περγαντή και την παρέα του, θα δώσουν τις επιστηµονικές τους συµβουλές και τον τρόπο µε τον οποίον θα πρέπει οι Αρχές της πόλης να ενεργήσουν. Αφού γίνουν οι απαραίτητες µελέτες, θα πρέπει να εξετασθεί αν µπορούν να εξασφαλισθούν απαραίτητα κονδύλια είτε από χορηγείς Ιδρυµάτων (π.χ. Ίδρυµα Ωνάση και Ίδρυµα Νιάρχου), είτε από το νέο πακέτο Γιουνκέρ στο οποίο µέχρι αυτή τη στιγµή έχουν προεπιλεγεί έργα 5,5 δις ευρώ, µε τον κατάλογο να είναι ακόµα ανοιχτός για ακόµα περισσότερα.
Στην όλη προσπάθεια πρέπει επιτέλους να ενταχθεί και το κλείσιµο της υπόθεσης της µαρίνας, που είναι κρίµα µετά από τόσα χρόνια να µην έχει αποδώσει στην πόλη τα αναµενόµενα. Η Δηµοτική Αρχή, όπως αποφάσισε κάποια στιγµή να ασχοληθεί µε το άπιαστο όνειρο της πολιτιστικής πρωτεύουσας, οφείλει να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί και µε κάτι πιο ουσιαστικό: το συµµάζεµα της λιµνοθάλασσας. Κανείς δεν είναι σίγουρος ότι µια τέτοια προσπάθεια θα έχει αίσιο τέλος, όµως αν ξεκινήσουµε να κάνουµε κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση, µόνο κέρδος θα προκύψει και τίποτε άλλο.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα ή να κατεβάσετε και ηλεκτρονικά την έκδοση ή τις εκδόσεις της εφημερίδας που θέλετε εδώ
