Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 03/03/2016
Γράφει ο:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΝΔΡΟΣ
Περιφερειολόγος
Δανείστηκα τον τίτλο, από τους θρήνους της αλώσεως της Βασιλεύουσας. Νομίζω μας ταιριάζει.
«Το ΤΕΙ, και το νοσοκομείο». Σε αυτή την τόσο μικρή αλλά και συνάμα τόσο δυνατή φράση, συνοψίζεται το αίτημα του κάθε Μεσολογγίτη ξεχωριστά, όλων των Μεσολογγιτών μαζί. Ένα αίτημα, που δεν παύει να επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία, σε κάθε συζήτηση, από τον απλό ανώνυμο Μεσολογγίτη, μέχρι και πιο επίσημα χείλη.
Πρωταρχικό το αίτημα για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης, στους κατοίκους της περιοχής μας. Ποιος μπορεί να πει το αντίθετο; Πού έχει φτάσει όμως το νοσοκομείο Μεσολογγίου τα τελευταία χρόνια; Είναι τόσο γνωστές σε όλους μας οι άσχημες περιπέτειές του, που δεν έχει νόημα να αναλυθούν για μια ακόμη φορά. Πέτρα του σκανδάλου; Αναμφισβήτητα η συγχώνευση με το νοσοκομείο Αγρινίου. Μπορεί τα προβλήματα να μην έλειπαν ούτε πριν, από την συγχώνευση όμως και έπειτα, η κατρακύλα ήταν δίχως έλεγχο.
Παιδεία, μόρφωση, πολιτισμός, ελπίδα για επαγγελματική εξέλιξη μέσω των σπουδών. Είχαμε το ΤΕΙ μας. Ένα ΤΕΙ, με τόσο ποικιλόμορφη συνεισφορά στο πολιτισμικό - εκπαιδευτικό - οικονομικό γίγνεσθαι της περιοχής μας, που η αποψίλωσή του ήταν τρομακτικής έκτασης συμφορά για το Μεσολόγγι. Τρία χρόνια μετά το περιβόητο σχέδιο «Αθηνά», που αναίτια κατακρεούργησε ένα από τα καλύτερα ΤΕΙ της χώρας με το πρόσχημα της «εξοικονόμησης πόρων» ελέω κρίσης, το Μεσολόγγι δεν μπορεί να συνέλθει από αυτό που του συνέβη. Και ούτε πρόκειται. Διαφωνείτε; Ξέρετε πόσες νέες υποδομές και πόσα άλλα πράγματα πρέπει να γίνουν και να ευοδωθούν (και εν μέσω κρίσης), για να πει το Μεσολόγγι ότι φτάνει ως τοπική κοινωνία, εκεί που βρίσκονταν όσο διατηρούσε το ΤΕΙ του ακέραιο; Γι’ αυτό λέω «και ούτε πρόκειται». Για να είμαστε ρεαλιστές. Αλλιώς να σας τάξω κι εγώ «μπαγκαλοους ασιατικού τύπου στη λιμνοθάλασσα», «υδροπλάνα», «πλοία και φέρυ» στο λιμάνι, «οικοτουριστικές δράσεις» και ό,τι άλλο θέλετε. Και όταν τα δείτε, και αν τα δείτε, και αν στεριώσουν, και αν πάνε καλά, όλα αυτά, ίσως σε είκοσι χρόνια επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν ως τοπική κοινωνία κάποτε…
Δεν ξέρω, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες που στενά παρακολουθώ τις τοπικές εξελίξεις. Έχουμε προτεραιότητες; Είναι «σοβαρές»; Είναι ρεαλιστικές; Τι διεκδικούμε ως τοπική κοινωνία; Που θέλουμε να φτάσουμε; Τι απορρίπτουμε και που επικεντρωνόμαστε;
Δεν έχει σημασία πολλές φορές τι σχεδιάζει η εκάστοτε δημοτική αρχή, τι πράττει η περιφερειακή διοίκηση, ή προς τα πού τυρβάζουν οι βουλευτές, που μπορεί να τους νοιάζει το πλέον ασήμαντο θέμα τελευταίας προτεραιότητας, αλλά για τα σοβαρά να είναι απόντες. Σημασία έχει, αυτό που βιώνει ο πολίτης που ζει εδώ, ο Μεσολογγίτης, ο Αιτωλοακαρνάνας. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Καταργούν τις σημαντικότερες υποδομές μας, σε έναν νομό που είναι από τους τελευταίους σε ανάπτυξη στην Ελλάδα!
Όχι, δεν μπορούμε να τα φορτώνουμε όλα στην «ελληνική κρίση». Όταν άλλες περιοχές «κερδίζουν» και εμάς μας τα παίρνουν όλα. Ο απλός Μεσολογγίτης, ορθώς έχει ιεραρχήσει, με την καθημερινή του εμπειρία, τα δύο σημαντικότερα θέματα της τοπικής κοινωνίας: το ΤΕΙ, και το νοσοκομείο. Γιατί όντως αυτές, είναι οι δυο σημαντικότερες υποδομές της πόλης!
Πού βρισκόμαστε όμως σήμερα; Οι δύο σημαντικότερες υποδομές του Μεσολογγίου, ακολούθησαν ατυχώς την ίδια άσχημη πορεία. Τους πήραν τις έδρες, την αυτονομία τους! Και το μεν ΤΕΙ υπάχθηκε στην Πάτρα, το δε νοσοκομείο στο Αγρίνιο. Δεν χρειάζεται να έχει γνώσεις κανείς, για να δει την πορεία και του ενός και του άλλου. Πορεία άκρως προβληματική, με νομοτελειακό τέλος εκτός απροόπτου, το λουκέτο.
Και εφόσον έγινε η κακή αρχή, με την απώλεια της έδρας για το κάθε μας ίδρυμα, πόσο ευκολότερο είναι πια και το πλήρες «ξήλωμα» ως φυσική εξέλιξη; Δεν γίνεται; Και βέβαια γίνεται, όπως έγινε και με το χάσιμο της αυτονομίας! Αν λοιπόν, σε δύο-τρία δεν υπάρχει καν το ΤΕΙ ή το νοσοκομείο έχει μετατραπεί σε σταθμό πρώτων βοηθειών, τότε σε ποιον θα ρίξουμε το φταίξιμο; Στην «κακή κυβέρνηση», ή στην δική μας την αδράνεια;
Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, τις τύχες που έχουν τα κάθε λογής «παραρτήματα». Παραπαίουν, δυσλειτουργούν, μέχρι να έρθει η ώρα για το τελικό ξήλωμα! Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες διατυπώσεις γι’ αυτές τις καταστάσεις. Τις γνωρίζετε όλοι σας.
Η ολισθηρή και φθίνουσα πορεία των δύο σημαντικότερων υποδομών του Μεσολογγίου, δεν μπορεί να ανακοπεί, με «δηλώσεις στήριξης», που μένουν απλά και μόνο "δηλώσεις". Δίχως αυτονομία, δεν υπάρχει μέλλον. Δεν μπορείς να σχεδιάσεις αυτόνομα, δεν μπορείς να αναπτυχθείς τοπικά, δεν μπορείς να εδραιωθείς με βάση το τοπικό συμφέρον. Δεν μπορεί η περιοχή μας να βολεύεται πάντα ως φτωχός συγγενής με τα ψίχουλα των άλλων, και τα ...σκουπίδια τους!
Προσωπικά είμαι πεπεισμένος, ότι η ερμαφρόδιτη λύση των παραρτημάτων εδώ με τις έδρες αλλού, είναι τετελεσμένο γεγονός με ημερομηνία λήξης, για το πλήρες λουκέτο. Εύχομαι να διαψευστώ.
Ειλικρινά θλίβομαι για την ευκολία με την οποία κάποιοι θεωρούν τις αυτονομήσεις του ΤΕΙ και του νοσοκομείου, ως ανέφικτες. Είναι ίσως ένας εύκολος τρόπος με τον μανδύα του «ρεαλισμού», να παραιτηθείς από την διεκδίκηση που απαιτεί κόπο και αγώνα, και να περιμένεις απλά το τέλος, ρίχνοντας και καμιά κορώνα όταν έρθει η «κακιά στιγμή», για την «άτιμη κοινωνία», την «κακή συγκυρία», για την «άθλια κυβέρνηση», για τους «κακούς μας εκπροσώπους».
Πιστεύω ότι κάθε μέρα που περνά, με το παρόν status για το ΤΕΙ και το νοσοκομείο, απλώς επιβαρύνει την θέση τους ακόμη περισσότερο, και δίχως υπερβολή από ένα σημείο και έπειτα πηγαίνουμε όντως σε δύσκολες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις.
Το Μεσολόγγι, με όλες αυτές τις άσχημες εξελίξεις, έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω στην καθημερινή του ζωή. Μπορεί όμως να γυρίσει ακόμη πιο πίσω, αν αφεθούν στην τύχη τους και δίχως αυτονομία, οι δυο σημαντικότερες υποδομές του. Ο αγώνας και η θαρραλέα διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας για τις αυτονομήσεις που είχαμε και που μας τις πήραν ανερυθρίαστα, άδικα και με τραγικές συνέπειες, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και δίχως καμιά καθυστέρηση. Διαφορετικά, η τραγική νομοτελειακή κατάληξη, θα συμπαρασύρει όλους μας, σε ημέρες που το Μεσολόγγι απλά δεν πρέπει να ζήσει.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα ή να κατεβάσετε και ηλεκτρονικά την έκδοση ή τις εκδόσεις της εφημερίδας που θέλετε εδώ
