Του Βασίλη Μπρούμα
Τόσες πολλές και μαζεμένες απειλές, προσβολές και ταπεινώσεις για το λαό μας, τη χώρα μας και την κυβέρνησή της δεν έχουν υπάρξει ξανά, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, απ’ όσες σήμερα.
Και η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται πως αδυνατεί επίσης να αντιμετωπίσει τους τεράστιους παλιούς και νέους κινδύνους για την εθνική, την οικονομική και την κοινωνική μας ασφάλεια. Δεν είμαστε, δυστυχώς, καθόλου ισχυρότεροι, ασφαλέστεροι και καλύτερα από πριν. Τραγική ειρωνεία καθώς από τις αρχικές ελπίδες έχουμε οδηγηθεί στο ακριβώς αντίθετο. Τι κρίμα, αφού άλλα περιμέναμε κι άλλα μας προέκυψαν. Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι να μιλήσουμε πολιτικά, σαν από αυτούς που «ξέρουνε», ενώ οι άλλοι «ούτε ξέρουν» μα «ούτε και τα κάνουν καλά». Εν πάση περιπτώσει, όπως και να δει και να χαρακτηρίσει κανείς τα πράγματα και την κατάσταση γενικά, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει κινδύνους, καταρρεύσεις, καταστροφή, απελπισία σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα. Συμπεριλαμβανομένων του εθνικού, του κοινωνικού, του οικονομικού και του ανθρώπινου.
Οι γεωστρατηγικές εξελίξεις και οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι τέτοιας κλίμακας που η Ελλάδα βρίσκεται αντικειμενικά σε δύσκολη θέση και μπροστά σε ομολογουμένως όχι εύκολες και ανέξοδες αποφάσεις. Δεν θα υποδείξουμε φυσικά εμείς, και μάλιστα από εδώ από το Μεσολόγγι, τι πρέπει και τι μπορεί να κάνει η σημερινή κυβέρνηση για να υπηρετήσει σωστά τα συμφέροντα της χώρας μας και του ελληνικού λαού και να οδηγήσει τις εξελίξεις στα εθνικά και σε όλα τα θέματα μακριά από επιπρόσθετους κινδύνους. Μπροστά όμως σε όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, δεν μπορούμε να μην υπενθυμίσουμε σ’ αυτούς που έχουν τις μεγάλες ευθύνες και σηκώνουν τα τεράστια βάρη στους ώμους τους αυτά που εδώ στο Μεσολόγγι τα ζούμε και τα πιστεύουμε κι έχουν κάποια επικαιρότητα και χρησιμότητα και σήμερα. Την ιδέα του έθνους, την έννοια της πατρίδας, την αξία της ιστορίας, το σημερινό νόημα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, το πραγματικό περιεχόμενο της δικαιοσύνης και την ακαταμάχητη αίσθηση της αξιοπρέπειας. Την αξία της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας.
Έχει πράγματι δίκιο ο πρωθυπουργός να τρέχει περισσότερο από ένα χρόνο τώρα εδώ κι εκεί, δεξιά και αριστερά για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού με τον τρόπο που εκείνος το εννοεί. Τα αποτελέσματα πάντως δεν έχουν ορατό θετικό πρόσημο. Το αντίθετο μάλιστα. Η εθνική ασφάλεια απειλείται περισσότερο, η πατρίδα εξευτελίζεται όλο και πιο πολύ, η κοινωνία κατεδαφίζεται μανιακά χωρίς προηγούμενο, ο λαός μας εξοντώνεται ανελέητα. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει με τους υπαιτίους Γερμανούς, Αμερικάνους ή με τους Κινέζους, τους Ρώσους ή οποιονδήποτε άλλον. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά που ζούμε, τι άλλο να περιμένουμε άραγε;
Γνωρίζουμε όμως καλά ότι εκείνο το βαρυσήμαντο που είχε πει ο πρωθυπουργός, ανάμεσα σε πολλά άλλα, πέρυσι περίπου τέτοιον καιρό στη Βουλή για την κυβέρνησή του «Ερχόμαστε από τις σελίδες της Ιστορίας», εδώ στο Μεσολόγγι τουλάχιστον διατηρεί το πραγματικό του νόημα και την αξία του γιατί εδώ το εννοούμε, δεν υπήρξε ποτέ φόβος εδώ ούτε των Γερμανών, ούτε των Τούρκων, ούτε κανενός κι αυτό ισχύει και σήμερα. Αρκετά ταξίδεψε, πήγε και ήρθε ο πρωθυπουργός, ας έρθει φέτος τουλάχιστον στις γιορτές Εξόδου να αναβαπτισθεί ηθικά. Τους είδε και τους Γερμανούς και τους πάντες. Καιρός να επιστρέψει στους Έλληνες. Ας το κάνει ξεκινώντας με προσκύνημα στο Μεσολόγγι. Μη φοβηθεί ότι «θα πούνε» πως έχει στο μυαλό του κάποια «έξοδο». Αλλά αν είναι να έρθει, ας φροντίσει μέχρι τότε να έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα, μέσω των αρμόδιων υπουργών του, εννοείται, τουλάχιστον με το Νοσοκομείο και το ΤΕΙ της πόλης. Και εδώ στο Μεσολόγγι, η Ελλάδα σε μικρογραφία έχει υποστεί τα επιπρόσθετα πάνδεινα επίσης, όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από τους κοντογείτονες … «νεότουρκους!» μαζί με Αθηναίους συνεργούς τους. Μεγάλη η ντροπή, μέγιστος ο αυτοεξευτελισμός της ίδιας της Ελλάδας εδώ στην Ιερή της Πόλη.
Μπορεί εδώ ο πρωθυπουργός, και όποιος άλλος θέλει, να απαλείψει κάθε ντροπή, χωρίς να φοβηθεί τίποτα και κανέναν, μη δίνοντας λόγο παρά μόνο στο λαό και απευθυνόμενος στην ψυχή του. Σε ζωντανή επαφή, ακούγοντας τη φωνή και νοιώθοντας εδώ έστω κι ανεπαισθήτως την ανάσα της Ιστορίας μπορεί να στείλει ισχυρό μήνυμα στο έθνος, στη νεολαία και στο μέλλον, όσο ακόμη έχει ένα κάποιο περιθώριο. Προσκύνημα και έμπρακτος σεβασμός στην Ιερή Πόλη, μέτρο του εναπομείναντος στοιχειώδους ηθικού αναστήματος για κάθε έναν πλέον.
