Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 11/02/2016
Toυ Γιωργου Θ. Γεωργόπουλου
Πριν αποφασίσω να γράψω αυτό εδώ το άρθρο, διάβασα με μεγάλη προσοχή τόσο το ρεπορτάζ της ΑΙΧΜΗΣ, για το θέμα της επαναλειτουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου - Κρυονερίου, που έφερε στη Βουλή ο κ. Βαρεμένος, όσο και τις αντιρρήσεις του κ. Β. Μπρούμα, που τις εξέφρασε δημόσια από τις στήλες της εφημερίδας.
Σε όσα διάβασα γύρω από το υπόψη θέμα, ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να διακρίνω ούτε κατ’ ελάχιστον να έχουν ειπωθεί προσβλητικά σχόλια κατά του κυρίου βουλευτή μας. Αυτού δοθέντος λοιπόν, αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό για το οποίο θίχθηκε ο κ. Βαρεμένος και αναγκάστηκε να ξεσηκώσει θύελλα απειλών κατά του εκδότη της ΑΙΧΜΗΣ, (βλέπε φύλλο της 4/2/2016).
Εγώ, δεν έχω παρά να συμφωνήσω απόλυτα με τα όσα, με κριτικό πνεύμα, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα από τον εκδότη της και από τον κ. Μπρούμα. Θεωρώ ότι, σύμφωνα με το άρθρο 14, § 1 & 2 του Συντάγματος, ο κάθε πολίτης, έχει αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζει τους στοχασμούς του, τηρώντας τους Νόμους του Κράτους, απαγορευομένης ταυτόχρονα της λογοκρισίας του Τύπου. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είναι δυνατόν να γίνεται και σχολιασμός των πράξεων των πολιτικών μας ταγών, αρκεί βέβαια αυτός ο σχολιασμός να στηρίζεται στη λογική και σε πραγματικά και όχι σε υποθετικά γεγονότα.
Για να δούμε στην παρούσα διαμάχη κατά πόσον, ο κ. Βαρεμένος, έχει δίκαιο ή άδικο, θα πρέπει να θυμηθούμε τα δύο πραγματικά γεγονότα που παίρνουν μέρος σε αυτή τη διαμάχη και να τα σχολιάσουμε καλόπιστα και με λογικά επιχειρήματα.
Το πρώτο πραγματικό γεγονός είναι ότι μπροστά μας έχουμε ένα φλέγον θέμα που καίει, και όχι απλά απασχολεί, το νομό μας. Είναι το ασφαλιστικό και το φορολογικό των αγροτών, των αλιέων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Νομίζω ότι είναι περιττό να τονίσω πόση άμεση σχέση έχει το θέμα αυτό με την επιβίωση μεγάλου μέρους του χειμαζόμενου πληθυσμού της Αιτωλ/νίας και με πόση σοβαρότητα θα πρέπει αυτό να αντιμετωπισθεί από την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα της Βουλής. Κατά συνέπεια, τόσο ο κ. Βαρεμένος όσο και όλοι οι άλλοι βουλευτές του Νομού, θα έπρεπε, λογικά, να το έχουν στην κορυφή της ατζέντας τους και να βρίσκονται συνεχώς δίπλα στους αγρότες και επαγγελματίες του Νομού, για να ακούσουν τα προβλήματά τους από πρώτο χέρι και όχι από τα διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα και από συζητήσεις στο καφενείο της Βουλής.
Το δεύτερο πραγματικό γεγονός, που καλούμαστε να σχολιάσουμε, είναι η ανάγκη επαναλειτουργίας μιας νεκρής σιδηροδρομικής γραμμής, η έλλειψη της οποίας, επί δεκαετίες, ουδόλως μας έχει γίνει αισθητή. Αντίθετα μάλιστα, θα έλεγα ότι τώρα, με την κατασκευή της Ιονίας Οδού, μέσω της οποίας η απόσταση Αγρίνιο - Κρυονέρι θα καλύπτεται το πολύ μέσα σε 30 λεπτά, η σιδηροδρομική αυτή γραμμή δεν θα είναι μόνο άχρηστη αλλά και άκρως επικίνδυνη, αφού έχει κατασκευαστεί για να διέρχεται μέσα από τις κατοικημένες περιοχές, και μάλιστα χωρίς προστατευτικούς φράχτες.
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, θα πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφος 2 του Συντάγματος, οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος. Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν κατά συνείδηση και να μην εκπροσωπούν ειδικά όσους τους ψήφισαν ή μόνον τους πολίτες της εκλογικής τους περιφέρειας, και βεβαίως δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις γνώμες αυτών. Αν έκαναν κάτι τέτοιο, η Βουλή δεν θα ήταν θεσμός εκπροσώπησης του λαού, αλλά θεσμός εξυπηρέτησης τοπικών συμφερόντων. Σύμφωνα με αυτά, θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει τον κ. Βαρεμένο λέγοντας ότι η πρότασή του, για επαναλειτουργία της υπόψη σιδηροδρομικής γραμμής, υπεβλήθη στη Βουλή επειδή αποσκοπούσε στο γενικότερο συμφέρον της Ελλάδας, οπότε δεν μπορεί κανείς να του καταμαρτυρήσει άστοχη ενέργεια. Όμως, είναι πράγματι έτσι;
Όπως προανέφερα, η κατασκευή της Ιονίας Οδού, που όπως γνωρίζουμε προχωράει αρκετά γρήγορα, είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει μία οδική αρτηρία ταχείας κυκλοφορίας, της οποίας, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της επαρχίας Μεσολογγίου, θα έχει την τύχη να κάνει καθημερινή χρήση. Από την άλλη, το κόστος λειτουργίας μιας σιδηροδρομικής γραμμής με περιορισμένο επιβατικό κοινό, προβλέπεται να καταστήσει τη γραμμή αυτή ασύμφορη με συνέπεια να καταργηθεί για άλλη μια φορά, που εκτιμώ θα είναι και η τελευταία. Άρα, τι έλαβε υπόψη του ο κ. Βαρεμένος για να προτείνει την επαναλειτουργία της; Δεν υπολόγισε ότι και αν ακόμα η Κυβέρνηση ενέκρινε την πρότασή του, θα έπρεπε να δαπανηθεί ένα σοβαρό ποσό για την επιδιόρθωση των καταστρεμμένων τμημάτων της γραμμής καθώς και για την τοποθέτηση φωτεινής σήμανσης και προστατευτικού κιγκλιδώματος στα τμήματά της που διέρχονται από τις κατοικημένες περιοχές; Από πού θα βρεθούν τόσα λεφτά για τη χρηματοδότηση ενός έργου αμφίβολης σκοπιμότητας;
Υποθέτω ότι, από αυτά που ανέφερα, πρέπει να γίνεται κατανοητό ότι η πρόταση του κ. Βαρεμένου, δεν είναι προς το συμφέρον ούτε της επαρχίας Μεσολογγίου ούτε και γενικότερα του ελληνικού λαού. Αν ήθελε ο κ. Βαρεμένος να παρακάμψει, για δικούς του λόγους, τα φλέγοντα προβλήματα τούτων των ημερών και έκρινε ότι θα έπρεπε να φανεί, με κάποιον τρόπο, χρήσιμος στην περιοχή που τον εξέλεξε βουλευτή, θα μπορούσε να επιλέξει προς επίλυση ένα ή δύο προβλήματα από μια μεγάλη σειρά προβλημάτων που ταλανίζουν την περιοχή μας. Για παράδειγμα αναφέρω, το θέμα του νοσοκομείου Μεσολογγίου, της Ακαδημίας Ελευθερίας, το μεγάλο θέμα καθαρισμού της λιμνοθάλασσας, την αξιοποίηση των αρχαιολογικών περιοχών των Οινιαδών, της Πλευρώνας, της Καλυδώνας, του Θέρμου, της Ναυπάκτου και τόσων άλλων μνημείων που έχουν παραμείνει, τουριστικά, στην αφάνεια.
Κατά την άποψή μου, ένας σύγχρονος έλληνας πολιτικός, που έχει να αντιμετωπίσει πληθώρα σοβαρών θεμάτων, πρέπει να διαθέτει το αξιοζήλευτο χάρισμα της φαντασίας. Όχι της αχαλίνωτης φαντασίας, που οδηγεί σε ανέφικτες και εξωπραγματικές ενέργειες, αλλά της φαντασίας που τον οδηγεί να προσαρμόζει την σκέψη του στην επίλυση των απλών ή των δυσεπίλυτων προβλημάτων. Με άλλα λόγια ό σύγχρονος πολιτικός θα πρέπει να συνδέει τη δημιουργική του φαντασία με τη λογική και τη θέληση να κατανοεί τα κρίσιμα προβλήματα του λαού.
Τέτοιους πολιτικούς χρειάζεται σήμερα η ταλαίπωρη Ελλάδα. Τους έχουμε; Ο κ. Βαρεμένος και όσοι συνέργησαν για την ανακατασκευή αυτής της σιδηροδρομικής γραμμής, γύρω στο 2004, και ακόμα όσοι πριν από ένα χρόνο, βλακωδώς, ψήφισαν την κατάργηση της Ακαδημίας Ελευθερίας, διαθέτουν αυτό το πολύτιμο χάρισμα της δημιουργικής φαντασίας; Την απάντηση την αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα ή να κατεβάσετε και ηλεκτρονικά την έκδοση ή τις εκδόσεις της εφημερίδας που θέλετε εδώ
