Ο κ. Θεοδωρόπουλος δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα που εμπεριέχει έντονο συναίσθημα αναφέροντας τα εξής:
«Όσα νομοσχέδια κα αν ψηφίσουν, όσους γάμους, όσα σύμφωνα συμβίωσης κι αν υπογράψετε, όσα παιδιά και να υιοθετήσετε, δεν θα γίνεις ποτέ πατέρας αν δεν ακούσεις τη γυναικεία φωνή να σου λέει «είμαι έγκυος» και να πέσεις στην αγκαλιά της, αν δεν πας μαζί της στον παιδίατρο με αγωνία να περιμένεις να ακούσεις «όλα εντάξει».
Δεν θα γίνεις ποτέ πατέρας αν δεν έχεις βάλει το χέρι σου στην φουσκωμένη κοιλιά και με κομμένη την αναπνοή να ξεφωνίσεις για πρώτη φορά «ναι ναι το άκουσα». Δεν θα γίνεις ποτέ πατέρας αν δεν περιμένεις με αγωνία έξω απ’ το δωμάτιο τοκετού να ακούσεις της φωνές πόνου, μια απότομη σιγή, ένα κλάμα και ένα δικό σου δάκρυ χαράς.
Επιστημονικά δεν είσαι ο πατέρας του αφού δεν έχεις την ίδια ομάδα αίματος ούτε το dna. Δεν θα αγαπήσεις ποτέ αυτό το παιδί σαν αληθινός πατέρας και ίσως να έχει την μεταχείριση ενός πατριού που έχουμε δει βιασμούς, ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου και πολλά άλλα που δεν θέλω να κουράσω τους αναγνώστες».
Θεοδωρόπουλος Φίλιππας
