Η ζωή του που έκλεισε στα 89 έτη, ήταν σφραγισμένη από δημιουργικό πνεύμα και έργο από ευγενική καλλιέργεια και από πνευματικές ευαισθησίες.
Προσωπικότητα, ώριμη, συγκροτημένη και με βαθιά πίστη προς το θείο, μας αποχαιρέτησε φρονώντας πως ο σύντομος χρόνος της ζωής είναι ευκαιρία για τελείωση της ψυχής και δεν πρέπει να σπαταλάται άσκοπα.
Ήταν άνθρωπος με αίσθηση σκοπού και επιδίωξης οραματισμών στη ζωή του.
Άνθρωπος του καθήκοντος με κύριο ενδιαφέρον να καθιστά την ψυχή του ωραία, υπέροχη, ευγενή και να την πλουτίζει με εξαίρετες ιδιότητες και αρετές.
Έκανε ένα υπέροχο ταξίδι ζωής, με τον τρόπο που επιθυμούσε και με την επίγνωση του ηθικού χρέους που τον διέκρινε, έψαχνε τον εαυτό του με πρόθεση πάντα να τον βελτιώνει, χωρίς ποτέ να κατακρίνει τους άλλους.
Τα άρθρα του στην έγκριτη τοπική Εφημερίδα «ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» που δημοσίευσε επί σειρά ετών, περικλείουν μεγάλες αλήθειες για τη ζωή και αποτελούν φωτεινούς οδοδείκτες που σηματοδοτούν το σωστό δρόμο. Αποτελούν ένα κώδικα ηθικών κανόνων, που πρέπει να ορίζουν τη ζωή του κάθε ανθρώπου.
Είχα την ευκαιρία και την τιμή να συνεργασθώ επί 10ετία, μετά την συνταξιοδότησή μου από τη μάχιμη δικηγορία, στον «Λαογραφικό – Πολιτιστικό Σύλλογο» της πόλης μας, του οποίου υπήρξε Πρόεδρος και ενεργό μέλος επί σειρά ετών και με τίμησε πολλές φορές με την επιλογή του να είμαι ομιλητής σε πνευματικές εκδηλώσεις του Συλλόγου, για θέματα εξόχου ενδιαφέροντος.
Στο χρονικό διάστημα της συνεργασίας μας ανεκάλυψα, κυρίως, δύο ξεχωριστές ιδιότητες του αείμνηστου Κώστα: την πνευματική και ψυχική του καλλιέργεια και την πίστη του στην παράδοση. Μου θύμιζε στις συζητήσεις που κάναμε στο γραφείο μου την ρήση του Αριστοτέλη ότι «όλη η δομή του ανθρώπου ψυχική και σωματική, βελτιώνεται, όταν καλλιεργηθεί με τη σωστή παιδεία».
Αναφερόμενος δε στους νέους έλεγε ότι «για τους νέους η μόρφωση είναι σωφροσύνη, για τους ηλικιωμένους παρηγοριά, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στόλισμα», τη ρήση του Διογένους Λαέρτιου.
Απόλυτη ήταν η πεποίθησή του ότι η μόρφωση είναι το στήριγμα της ζωής, είναι η συντεταγμένη γνώση, ενταγμένη σ’ ένα σύστημα γενικών αρχών και αξιών της ζωής.
Επιβεβαίωση της ευρυμάθειάς του αποτελεί το πλούσιο συγγραφικό έργο που μας κληροδότησε.
Η αφοσίωσή του δε στην παράδοση, ήταν το κίνητρο να πρωταγωνιστήσει στον «Λαογραφικό – Πολιτιστικό Σύλλογο» της πόλης μας, με την μεγάλη πνευματική και κοινωνική του προσφορά και να συγκροτήσει το αντίστοιχο Μουσείο σπουδαίων και αξιόλογων παραδοσιακών συλλογών. Ακλόνητη ήταν η πίστη του ότι η Ελληνική παράδοση είναι το θησαυροφυλάκιο όπου φυλάσσονται εδώ και πολλά χρόνια, η αθάνατη ψυχή και η αθάνατη καρδιά του λαού μας.
Με θρησκευτική ευλάβεια μου απάγγελνε τον στίχο του Παλαμά.
«Χρωστούμε σ’ όσους πέρασαν,
θα ‘ρθούνε, θα περάσουν
κριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Υπήρξε, ο Κώστας, και υποδειγματικός οικογενειάρχης.
Υπηρέτησε με αγάπη και αφοσίωση το ρόλο του οικογενειάρχη, ως σύζυγος και πατέρας.
Μαζί με την προαποβιώσασα εκλεκτή σύζυγό του Δήμητρα, φιλόλογο καθηγήτρια, απέκτησαν δύο παιδιά που είναι πρότυπα ήθους και πνευματικότητος, τον Γιώργο, ιατρό, και την Ελίζα, πολιτικό μηχανικό, για τα οποία ένιωθε υπερήφανος και τα οποία υπεραγαπούσε.
Αείμνηστε, φίλε Κώστα, ως Άγγελος εν Ουρανοίς θα ομορφαίνεις την αιωνιότητα.
Αιωνία σου η Μνήμη
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
