Λένε οι κριτικές μεταξύ άλλων πως υπήρξε ένα μεγαλειώδες έργο με πολιτική χροιά, για τους φτωχούς και τους πλούσιους, γι’ αυτούς «που το ‘χει η μοίρα τους να δουλεύουν για τον κόσμο», και την ομορφιά της αλληλεγγύης. Δεν είμαι απολύτως σύμφωνος μα, που στο καλό, ταιριάζει! Οι ήρωες γίνονται θύτες και θύματα, -συνεχίζει η αμείλικτη κριτική που δεν καταλαβαίνει – συνήθως = από ρουσφέτια και προδομένες συνειδήσεις, και οι δύστυχοι κομπάρσοι, - Εμείς - αλλάζουν ρόλους, ευτυχούν, δυστυχούν, κλαίνε, γελάνε, αγαπούν, μισούν, - ελλοχεύουν λέω εγώ- συγχωρούν, προδίδουν και προδίδονται, διεκδικούν ή παραιτούνται, υποτάσσονται στη μοίρα τους ή την προκαλούν, μα κανείς δε λέει ΟΧΙ στο υπέροχο παιχνίδι της χειραγώγησης από τους επαΐοντες τους φάλτσους μυσταγωγούς της φτηνής πολιτικής. (Εδώ τo’ χω αλλάξει επίτηδες, μα έτσι τους πρέπει…. έτσι μας πρέπει!)
Και συνεχίζοντας με το Μακιαβέλλι και τη χειραγωγία του όχλου, την ιδεολογική χειραγώγηση και δίχως να κρυφτώ πίσω από ανώνυμες μάσκες όπως άκουσα πως προτιμούν ορισμένοι - έτσι κι αλλιώς το ‘χω κάνει αθώα από καιρό κλέβοντας το όνομα του προγόνου μου ως ετερώνυμο – θα’ θελα να ξεσπάσω όπως είμαι σίγουρος δεκάδες εκατοντάδες συντοπίτες θέλουν να το κάνουν γιατί δεν αντέχουν πια τόση πολιτική μιζέρια και τέτοια κάθοδο στα τάρταρα του μισητού Άδη όπως κατάντησε η πολιτική ζωή μας.
Ας ανατρέξουμε στην ευρεία σημασία των λέξεων Χειραγωγία και όχλος.
Η μεν σημαίνει την «Καθοδήγηση που ασκείται με αυταρχικό τρόπο περιορίζοντας την αυτενέργεια». Από την άλλη ο όχλος είναι, «Ο χύδην λαός, ο απλός και φτωχός λαός, ο κοσμάκης, Εμείς! Όλοι μας, οι άλλοι». Εμείς που σε τίποτα δε φταίμε παρά μόνο που ψηφίσαμε που εμπιστευτήκαμε που παρασταθήκαμε και που δυστυχώς είμαστε διατεθειμένοι για μια ακόμα φορά να αφήσουμε να μας χειραγωγήσετε! Θύτες και θύματα! Το ‘χε εννοήσει ο Ξενόπουλος, το τεκμηρίωσε ο Μακιαβέλλι. Γιατί να κρυβόμαστε;
Γι’ αυτό απευθύνομαι σε εσάς κύριε υποψήφιε. Όποιος κι αν είστε: Ποιος είστε εσείς κύριε υποψήφιε που σε ψήφισα στον πρώτο γύρο που θα μου υποδείξεις πως και που να πάω να ψηφίσω στο δεύτερο, ακολουθώντας την εντοσθιακή σου δίψα για ποιος ξέρει ποια προσωπική σου εκδίκηση; Δεν με θεωρείς λοιπόν ικανό να αποφασίσω από μόνος μου και να ψηφίσω όπου θέλω ασκώντας το δικαίωμά μου της απόλυτης ελευθερίας σκέψης και συνειδήσεως; Δηλαδή ήμουν άξιος και σώφρων όταν σας ψήφιζα και τώρα που δεν είστε εκλέξιμος θέλετε να με καθοδηγήσετε και χειραγωγήσετε κατά τα συμφέροντα σας με αρνητικά κριτήρια είτε εναντίον του ενός ή του άλλου υποψήφιου που καλώς ή κακώς και δίχως την ψήφο μου ούτε τη δικιά σου πέρασε στο 2ο γύρο;
Ποιος είστε εσείς κύριε υποψήφιε, που καλώς ή κακώς κατορθώσατε να περάσετε στο 2ο γύρο που θα μου υποδείξετε ότι πρέπει να σας ξαναψηφίσω ερήμην, πως πρέπει να ακολουθήσω τον ίδιο δρόμο έστω κι αν έχω σφάλει - δίχως βοή, δίχως αναλόγισμα, δίχως αντεπίκριση - και νομίζετε ότι ή το αξίζετε ή είναι κεκτημένο δικαίωμά σας!
Διαβάζω, ακούω, νοιώθω και αντιλαμβάνομαι νουθετήσεις βασιζόμενες σε βεντέτες και μικροθυμίες, σε τσιφουτιές και λιγοψυχίες κι όχι σε αλτρουιστικές, αξιοκρατικές εισηγήσεις που να αποσκοπούν στο καλύτερο μέλλον αυτού του ταλαίπωρου τόπου που λες και προσπαθεί τα αδύνατα δυνατά για να απομακρύνει την ανύποπτη νεολαία όσο πιο μακριά απ’ τη γενέτειρά τους γίνεται. Και πιο πολύ πονάει αυτή η χυδαία αναίδεια και η υπεροψία προς τον απλό λαό όταν προέρχεται από ανθρώπους που θεωρούνταν ικανοί να αναλάβουν θέσεις ισχύος στην τοπική αυτοδιοίκηση για το καλό του δήμου.
Μου πέφτει λόγος, ναι κύριοι, μου πέφτει λόγος, γιατί θεωρώ τον εαυτό μου μέρος αναπόσπαστο του ΟΧΛΟΥ και γι’ αυτό δεν μπορώ να σφραγίσω το στόμα μου ούτε να κλείσω τα μάτια και να βουλώσω τ’ αυτιά μου μπροστά στην κατάχρηση, την αλόγιστη εκμετάλλευση και την υπεροψία ορισμένων που θεωρούν το λαό κοπάδι τους και προσπαθούν να τον οδηγήσουν όπου αυτοί θέλουν αφαιρώντας του τη θέληση, τη σκέψη και την συνείδηση με το χειρότερο τρόπο.
Ας κάνουμε έκκληση στη συνείδηση του κάθε ενός! Στην ακεραιότητά του. Στη εξυπνάδα του. Οδυσσείς! Μην αφήσετε τις σειρήνες να σας πλανέψουν. Μην φοβάστε τις ερινύες γιατί είναι πλάσματα της πλάνης και του εκφοβισμού. Αυτό που προέχει είναι η ευημερία του τόπου, το καλό μας, και η συνείδησή μας ασπίλωτη!
Ελπίζω να μην το αντιλήφθηκα αργά. Ελπίζω έστω και για λίγο να φτάσει το μήνυμα εκεί που πρέπει. Ελπίζω η Παρθενόπη η σειρήνα της Οδύσσειας που θυσιάστηκε για το καλό του τόπου της να μην γκρεμιστεί απ’ το πλοίο μάταια και βγει στις ξέρες της Νάπολης νεκρή. Ελπίζω να επιζήσει με όλες της τις ελπίδες. Να ψάξει την Ιθάκη της. Γιατί η Ιθάκη αγαπητέ δεν είναι όπως την προσμένεις αλλά όπως την σπλαχνίζεσαι κι ας σου λένε πως δεν υπάρχει!
Αλλοίμονό μας αν αφεθούμε έρμαια να μας χειραγωγήσουν οι άρπαγες και τα λυκόρνια! Είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε δημότες του Μεσολογγίου! Όπως κάθε ελεύθερος πολίτης. Όπως ο όχλος μας, όπως Εμείς!
«Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου»
Λούκης Ακρίτας, Υφυπουργός Παιδείας, 26 Απριλίου 1964
