Θεωρώ ότι η θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ των ομοφύλων προσκρούει στις κοινές περί γάμου παραστάσεις και ηθικές αντιλήψεις και θα συναντήσει αντίσταση παρά τω λαώ, η οποία θα οδηγήσει θάττον ή βράδιον στην κατάργηση της σχετικής μεταρρυθμιστικής διατάξεως.
Με το παρόν άρθρο μου θα διατυπώσω ορισμένες βασικές έννοιες ή κατηγορίες σκέψεως νομικού, κοινωνικού και ηθικού περιεχομένου, που είναι διαδεδομένες σε όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα, ώστε να αποτελέσουν θαρραλέα πράξη αντιστάσεως στην προσπάθεια νομικής θεσμοθετήσεως του γάμου των ομοφύλων.
Κατ’ αρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι ο γάμος αποτελεί το θεμέλιον της οικογένειας και η οικογένεια στον πανανθρώπινο πολιτισμό, αποτελεί την βάση της κοινωνικής συμβίωσης.
Σκοπός του γάμου γενικά, είναι η διαιώνιση και αύξηση του ανθρώπινου γένους και ειδικότερα η πνευματική και ηθική ανάπτυξη των συζύγων, ανδρός και γυναικός, που επιτυγχάνεται με την αμοιβαία αγάπη, την αλληλοβοήθεια και την χαλιναγώγηση των επιθυμιών.
Από αρχαιοτάτων χρόνων εθεωρείτο ως κύριος σκοπός του γάμου η τεκνογονία, που αποτελούσε καθήκον και προς τους θεούς και προς την πόλη. Ο Πλάτων αναφέρει ότι ο γάμος επιβαλλόταν «ίνα παίδας παίδων καταλείποντα, αεί τω Θεώ υπηρέτας ανθ’ αυτού παραδιδόναι».
Ο Μεγάλος Ρωμαίος νομοδιδάσκαλος Μοδεστίνος (228 μ.Χ.), ορίζει την έννοια του γάμου «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συμπλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνίαν».
Ο Απόστολος Παύλος ορίζει το γάμο μυστήριον μέγα: «το μυστήριον τούτο μέγα εστί, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν».
Δηλαδή, ο Απόστολος των Εθνών και ο Ρωμαίος νομοδιδάσκαλος συμφωνούν σε εκείνο που είναι κοινή πεποίθηση, ότι ο γάμος είναι δεσμός, μεταξύ ανδρός και γυναικός (ετεροφύλων), ο οποίος συνάπτεται για να διαρκεί ισοβίως.
Ο αείμνηστος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μπαλής, αναφέρει ότι «γάμος είναι η ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας με σκοπό να δημιουργηθεί μεταξύ τους πλήρης και αχώριστη κοινωνία φυσικού και ηθικού βίου».
Βασική, συνεπώς, προϋπόθεση για να συναφθεί γάμος πρέπει να έχουμε άνδρα και γυναίκα.
Εν κατακλείδι, ο γάμος ως θεσμός είναι πανάρχαιος και, με προοπτική την τεκνογονία και την εφ’ όρου ζωής συμβίωση, ενός άνδρα με μία γυναίκα, και διέπεται από λόγους φυσιολογικούς, ηθικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, κλπ.
Παρ’ εκτός των προεκτεθέντων, αν θεσπισθεί διάταξη νόμου αναγνωρίζουσα γάμο προσώπων του αυτού φύλου, η διάταξη αυτή είναι καταφανώς αντίθετη προς την «φύση των πραγμάτων», δηλαδή στη γενική ρύθμιση που ενυπάρχει στην ύλη του δικαίου και προσδιορίζεται από τέσσερες κατηγορίες κανόνων, ήτοι: α) εκ των φυσικών νόμων και των συνθηκών του φυσικού περιβάλλοντος όπως τούτο διαμορφώνεται από την πρόοδο του πολιτισμού και της τεχνολογίας, β) εκ των κοινωνικών θεσμών που διαπλάσσονται από την πίεση του κοινωνικού συνόλου, γ) εκ κοινών λογικών παραστάσεων που αφορούν τις βασικές έννοιες και κατηγορίες σκέψεως και δ) εκ κοινών ηθικών πεποιθήσεων.
Οι κανόνες αυτοί καθορίζουν το περιεχόμενο του δικαίου, των δικαιωμάτων και γενικώς της έννομης τάξης, η οποία επιδιώκει να επιτύχει ρύθμιση ανταποκρινόμενη προς την φύση των πραγμάτων, γιατί κάθε δίκαιο εκ της ουσίας του κατευθύνεται στην πραγματοποίηση της κατά το δυνατόν λογικής, σκόπιμης και σύμφωνης προς την τάξη των πραγμάτων ρύθμισης.
Όταν, συνεπώς, μια διάταξη νόμου είναι σαφώς αντίθετη προς την «φύση των πραγμάτων», δηλαδή, προς την τάξη η οποία προκύπτει εκ των φυσικών νόμων ή εκ των κρατουσών ηθικοκοινωνικών αντιλήψεων είναι άνευ ετέρου αντίθετη προς το ουσιαστικό περιεχόμενο του δικαίου και αποβαίνει ανίσχυρη.
Δεν θα προχωρήσω σε λεπτομερή ανάλυση των ανωτέρω τεσσάρων κατηγοριών κανόνων, οι οποίοι συντελούν στην διαμόρφωση του περιεχομένου της «φύσεως των πραγμάτων», γιατί υπερβαίνει τα όρια ενός άρθρου.
Εν συμπεράσματι θα επισημάνω ότι ο νομοθέτης δεν μπορεί να αγνοήσει τους κανόνες των προαναφερθέντων τεσσάρων κατηγοριών και ειδικότερα δεν δύναται να αγνοήσει τις ηθικές πεποιθήσεις, τις κρατούσες αξίες τα κρατούντα ιδεώδη και τις εξ αυτών συναγόμενες γενικές γραμμές της συμπεριφοράς, αλλ’ οφείλει να νομοθετεί διαμορφώνοντας το περιεχόμενο των κανόνων του δικαίου κατά τρόπο σύμφωνο προς τις πεποιθήσεις, αξίες και τα ιδεώδη που συνιστούν την βάση, επί της οποίας στηρίζεται η όλη κοινωνία και αποτελούν τον συνεκτικό δεσμό μεταξύ των μελών αυτής.
Εάν, λοιπόν, θεσπισθεί διάταξη νόμου, αναγνωρίζουσα ως γάμον την ένωση προσώπων του αυτού φύλου, όπως εξαγγέλλει ο Πρωθυπουργός, η διάταξη αυτή θα προσκρούσει στις κοινές περί γάμου παραστάσεις και ηθικές αντιλήψεις, θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στον Ελληνικό λαό, διότι στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων, αλλά και από την ισχύουσα νομοθεσία, αναγνωρίζεται ως γάμος η ένωση προσώπων διαφόρου φύλου, που αποτελεί πραγματικό ή φυσικό δεδομένο, ήτοι δεδομένο πηγάζον εκ της φύσεως των πραγμάτων, επί του οποίου στηρίζεται η νομοθετική ρύθμιση του γάμου.
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
