Παρατηρεί λοιπόν συχνά κανείς, δυο εντελώς διαφορετικές εικόνες, στις σχέσεις των υποψηφίων Δημάρχων, δημοτικών & περιφερειακών συμβούλων κλπ. Ή μια πριν τις εκλογές. Και η άλλη μετά τις εκλογές. Πριν τις εκλογές, θαυμάζει κανείς την πολυσυλλεκτικότητα των υποψηφίων, το ανοικτό και συνθετικό τους πνεύμα για συζήτηση και προτάσεις για την ανάπτυξη του τόπου, φυσικά τις διάφορες υποσχέσεις που συχνά επιδιώκουν και οι ίδιοι οι δημότες να εκμαιεύσουν, την ανοικτή επικοινωνία τους προς κάθε κατεύθυνση και γενικώς μια αίσθηση ότι κάτι πάει να αλλάξει και ότι και μετά τις εκλογές, θα είμαστε όλοι εδώ μαζί, να βάλουμε πάνω στο τραπέζι και να δούμε τα επίμαχα και χρόνια προβλήματα που βασανίζουν αυτό τον τόπο. Μετά τις εκλογές όμως, το σκηνικό και η εικόνα είναι διαφορετική! Αναζητούν συχνά οι δημότες, τον τρόπο να ακουστεί η κοινωνία για τα θέματα που την απασχολούν, αναρωτιέται με ποια κριτήρια τίθενται οι προτεραιότητες στις δράσεις της εκάστοτε αυτοδιοικητικής αρχής, ψάχνει κανείς εν τέλει να δει που και πως διακόπηκε αυτή η τόσο όμορφη και ελπιδοφόρα επικοινωνία που φαίνεται ότι υπήρχε προεκλογικά!
Μα οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τέλειωσαν, θα πει κάποιος! Τώρα πρέπει να διοικήσουν, αυτοί που οι Αιτωλοακαρνάνες δημοκρατικά εξέλεξαν, για τον Δήμο και την Περιφέρειά τους.
Και βέβαια πρέπει να διοικήσουν. Και ποιος άλλωστε θα μπορούσε να ισχυριστεί το αντίθετο. Σημαίνει όμως αυτό, ένα ‘αντίο’ στην τοπική κοινωνία, όπως επίσης και ένα στυλ του τύπου ‘θα τα πούμε και θα μας κρίνετε στο τέλος της τετραετίας’; Μα ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα! Ότι για τις περισσότερες δημοτικές και περιφερειακές αρχές, η επόμενη συνάντηση ή επικοινωνία ουσίας με τον τοπικό πληθυσμό, γίνεται μετά από τέσσερα χρόνια! Η επαφή, ή η ‘σύνδεση’ για να μιλάμε με πιο σύγχρονους όρους, χάθηκε…
Κάπως έτσι καταλήγουν, ειδικά οι περισσότεροι Δήμοι που ψάχνουν να βρουν ‘τον δρόμο τους’, να αλλάζουν δημοτικές αρχές κάθε 4 χρόνια. Ενώ δείτε πόλεις που έχουν μια ανοδική πορεία. Δίνουν 2η και 3η ή και 4η θητεία, στους ίδιους! Λέτε να ξεγελούν συγκεκριμένοι δημοτικοί άρχοντες τον τοπικό πληθυσμό, για δύο και τρεις θητείες; Ή μήπως τον αφουγκράζονται διαρκώς και μαζί, όντως μαζί, προχωρούν μπροστά;
Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχει μια παρανόηση για το τι σηματοδοτεί το όποιο αποτέλεσμα των τοπικών αυτοδιοικητικών εκλογών. Ειδικά εδώ στην Αιτωλοακαρνανία της διαχρονικής αναπτυξιακής υστέρησης, ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα όλοι. Το ότι εκλέγουμε κάποιον, δεν σημαίνει ότι του δίνουμε ‘λευκή επιταγή’, να διοικήσει εντελώς ‘κατά το δοκούν’ και με ελάχιστη λογοδοσία ή ανατροφοδότηση για τα θέλω της τοπικής κοινωνίας, για τέσσερα ή πέντε χρόνια. Με βάση ποια λογική, γίνεται αυτή η κατάχρηση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος; Ποιος είπε ότι οι δημότες είναι χρήσιμοι μόνο για την στιγμή της κάλπης και ότι την πλειοψηφία αυτών θα την ‘ξαναχρειαστούν’ οι κάθε λογής υποψήφιοι, στο τέλος της τετραετίας; Και επιτέλους, με το να ακούει κανείς την τοπική κοινωνία, δεν σημαίνει ότι της εκχωρεί την διοίκηση! Την διοίκηση την έχει κυρίως ο εκλεγμένος αιρετός (καθώς βεβαίως και τα αιρετά συλλογικά όργανα), ο οποίος όμως, αν μη τι άλλο, οφείλει να ακούει και να βλέπει και όχι να δρα ως μοναχικός καβαλάρης.
Σε μια εποχή που η τεχνολογία μας δίνει δυνατότητες και μας λύνει τα χέρια σε πολλά θέματα διαδραστικότητας, συμμετοχής πολιτών, διαβουλεύσεων, αμεσότητας επικοινωνίας, δεν υπάρχει πια καμιά απολύτως δικαιολογία από κανέναν τοπικό διοικούντα, να πράττει και να ενεργεί ως αποκομμένος από το τοπικό κοινωνικό σύνολο για τους δικούς του λόγους.
Αυτό που έχω παρατηρήσει πάντως, είναι ότι πόλεις και περιφερειακές ενότητες της Ελλάδας που εξελίσσονται και προοδεύουν, έχουν τους πολίτες στο προσκήνιο. Τους ακούν διαρκώς και σχεδόν συναποφασίζουν μαζί! Τι καλύτερο! Τι ωραιότερο! Να αφουγκράζεσαι και να υλοποιείς, στο μέτρο του δυνατού, τις πραγματικές ανάγκες του τόπου σου!
Ναι. Και βέβαια θα πάρει κάποιος που διοικεί, αποφάσεις που μπορεί σε μερίδα πολιτών να μην αρέσουν. Αν είναι εμπεριστατωμένο ένα σχέδιο δράσης και πρέπει να υλοποιηθεί και φυσικά έχει μαζί της μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινωνίας-αλλά όχι όλους, καλώς να γίνει. Άλλο αυτό όμως, και άλλο ότι ‘κάνω ότι θέλω και ελάτε να με κρίνετε στο τέλος της 4ετίας’. Τότε συνήθως, για δημότες και διοικούντες στην αυτοδιοίκηση, είναι πια αργά…
Θεωρώ ότι οι ανωτέρω σκέψεις, είναι σχεδόν αυτονόητες. Ζούμε όμως δυστυχώς σε εποχές συγχύσεως ρόλων, αξιών, θεσμών, ιδανικών, με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε ίσως ενίοτε, μια καλή υπενθύμιση του πως θα έπρεπε να λειτουργούν οι θεσμοί για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Ελπίζω, γιατί η ανάγκη είναι αδήριτη, οι νέες δημοτικές αρχές του τόπου μας και η νέα περιφερειακή αρχή που θα προκύψει, να έχουν επαρκώς συνειδητοποιήσει την διαρκή και ουσιαστική επικοινωνία που οφείλουν να έχουν καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας τους με τους δημότες. Γιατί η εκλογή τους, σε καμιά περίπτωση δεν σηματοδοτεί, λευκή επιταγή.
Κωνσταντίνος Η. Χονδρός
Περιφερειολόγος
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
