Όταν οι πολιτικοί, λοιπόν, σε μιαν κοινωνία, προς ίδιον συμφέρον και κατεργάρικα, υποκαθιστούν ψηφοθηρικώς το ρόλο της συνείδησης των πολιτών και φαινομενικά μόνον και πρόσκαιρα στέκονται κοντά μας αντί να δίνουν οριστική λύση στα καθημερινά και τα χρόνια προβλήματά μας, τότε αυτή (η κοινωνία) νοσεί και είναι καταδικασμένη σε θάνατο ανεπιστρεπτί! Νοσεί, εφόσον αυτοί φερόμενοι έτσι δεν σέβονται την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των πολιτών και καταστρατηγούν τα δικαιώματα αυτών.
Στην υγιή κοινωνία οι κατεργάρηδες δεν κάθονται ούτε στον πάγκο και οι φιλότιμοι ρίχνονται άδολα και ανιδιοτελώς στη δράση...
Και κλείνοντας, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά ό,τι έχω διδαχθεί και αντιληφθεί ιδίοις όμμασι παιδιόθεν: Εάν θέλουμε να προκόψουμε ως μεμονωμένα άτομα και να ευημερούν κσι οι κοινωνίες μας, αισιοδοξία, ειλικρίνεια ανθρωπιά, εντιμότητα, φιλοτιμία, σεβασμός στις αξίες και στη νοημοσύνη όλων και αγάπη ας είναι οι οδηγοί και πυξίδες και για εμάς και τους πολιτικούς που μας περιτριγυρίζουν...
