Από γενικώτερη άποψη, πρέπει να παρατηρηθεί ότι ο κοινωνικός ανθρωπισμός, ως ιδεολογία, μπορεί να προσφέρει ικανοποιητική λύση στη σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων του ατόμου και των συμφερόντων του κράτους και να συμβάλει έτσι στην αντιμετώπιση του ακανθώδους προβλήματος που αποτέλεσε σκόπελο επί του οποίου προσέκρουσαν τόσον ο ατομικισμός όσον και ο ολοκληρωτισμός. Πράγματι, σύμφωνα προς τη θεωρία του ατομικισμού και του οικονομικού φιλελευθερισμού, το άτομο έχει το δικαίωμα να επιδιώκει το ιδιωτικό του συμφέρον, το προσωπικό του όφελος, με κάθε τρόπο, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα των άλλων ατόμων και τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου. Αντίθετα, κατά τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού και της κρατικής θεωρίας, το άτομο οφείλει να θυσιασθεί προς όφελος του Κράτους και του υπερτέρου κρατικού συμφέροντος.
Μεταξύ των δύο αυτών ακραίων θέσεων, που είναι υπερβολικές και εσφαλμένες, ο κοινωνικός ανθρωπισμός είναι σε θέση να προτείνει ενδιάμεση λύση, η οποία είναι συμφωνότερη προς τις κρατούσες ηθικές πεποιθήσεις και παραδόσεις, καθώς και προς τις κοινωνικές ανάγκες της εποχής μας. Η λύση αυτή που ξεκινάει από το σεβασμό της προσωπικότητας του ανθρώπου, προσπαθεί να συμφιλιώσει τα συμφέροντα του ατόμου προς τα συμφέροντα της κοινωνίας, αποφεύγουσα να επιβάλει στα άτομα υπέρμετρες θυσίες οι οποίες είναι ηθικώς απαράδεκτες, αδικαιολόγητες και μη ανεκτές. Στηριζόμενοι στη βαθύτερη φύση του ανθρώπου, οφείλουμε να εντείνουμε τις προσπάθειές μας προς καλλιέργεια του πνευματικού στοιχείου της ανθρώπινης ψυχής, για να εμφυσήσουμε σε κάθε άτομο το πνεύμα της εκουσίας συνεργασίας για τη πραγματοποίηση του κοινού αγαθού και τη συναίσθηση των καθηκόντων του έναντι του πλησίον, της κοινωνίας και της ανθρωπότητος.
Έτσι τα ιδεώδη στα οποία αποβλέπει η ανθρωπιστική αυτή θέση είναι η εθελοντική προσφορά του ατόμου στην κοινωνία, η από το ελεύθερο άτομο συναίσθηση των ευθυνών του, η επικράτηση των υψηλότερων ηθικών αρχών της κοινωνικής ελευθερίας και ευθύνης.
Τελειώνοντας το άρθρο μου που ιδιαίτερα αφιερώνω στην αείμνηστη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, η οποία έζησε και αγωνίσθηκε για τις αρχές του κοινωνικού ανθρωπισμού, εν συμπεράσματι επισημαίνω, ότι η κατηγορηματική προσταγή, που πρέπει να διέπει κάθε ανθρώπινη πράξη, είναι αυτή που διατυπώνουν τρεις μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι, ο Κάντ, ο Sauer και ο αείμνηστος καθηγητής μου Γ. Μιχαηλίδης – Νουάρος: «Πράττε πάντοτε κατά τρόπον κοινωνικώς ωφέλιμον. Επιδίωκε να τελειοποιήσης και ολοκληρώσης τον εαυτόν σου, τους λοιπούς ανθρώπους και την κοινωνίαν. Προσπάθει να ενδυναμώσης το θείον στοιχείον που υπάρχει εις κάθε ανθρωπίνην ύπαρξιν και να προωθήσης την πραγματοποίησιν των ανωτέρω αξιών της ανθρωπότητος».
Στην κατηγορηματική αυτή προσταγή, η οποία αποτελεί παραλλαγή της περίφημης κατηγορηματικής προσταγής του Kant, οι δύο πρώτες φράσεις αποτελούν ελεύθερη απόδοση του κειμένου του Sauer, το οποίο εμπνέεται από τις ιδέες του Schiler, η δε τρίτη φράση, ανήκει στον προαναφερόμενο καθηγητή μου Γ. Μιχαηλίδη – Νουάρο, στο βιβλίο του «ο τεχνικός πολιτισμός και το Αστικόν Δίκαιον».
ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ.
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
