Στήν πραγματικότητα γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων παίζεται ἕνα συγκλονιστικό γεωπολιτικό παιγνίδι στό ὁποῖο μετέχουν ὡς ἀντιμαχόμενες δυνάμεις τά δύο Πατριαρχεῖα (Οἰκουμενικό) Κωνσταντινουπόλεως καί Μόσχας, τρεῖς Ἐκκλησίες (Ἑλλαδική, Σερβική καί Βουλγαρική) καί πέντε κυβερνήσεις κρατῶν: ΗΠΑ, Ρωσσία, Σερβία, Βουλγαρία καί Ἑλλάδα.
Τό ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῶν Βαλκανίων εἶναι τμῆμα τοῦ οὐκρανικοῦ ζητήματος. Καθώς ἀναλόγως τῆς γεωπολιτικῆς ἐπιρροῆς στήν ὁποία ἀνήκει κάθε Ἐκκλησία (Οὐάσιγκτων ἤ Μόσχα) ἀναγνωρίζει ἤ ὄχι τήν σχισματική Οὐκρανική Ἐκκλησία καί ἀναφέρει στά δίπτυχά της τόν Κιέβου Ἐπιφάνιο. Τό γεγονός ὅτι κύκλοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διερευνοῦν τήν πιθανότητα τελέσεως ἀρχιερατικοῦ συλλείτουργου μέ τήν συμμετοχή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στεφάνου τῶν Σκοπίων καί Μητροπολίτου τῆς Μακεδονίας σέ ἑλληνικό ἔδαφος, κατά προτίμηση τῆς Φλώρινας, ἤδη προκαλεῖ ἀναστάτωση στόν τοπικό πληθυσμό. Ἕνα τέτοιο συλλείτουργο θά εἶχε ὡς στόχο νά φέρει πιό κοντά στίς Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Νέες Χῶρες) τήν Ἀρχιεπισκοπή τῶν Σκοπίων ἀποσπῶντας την ἀπό τήν ἐπιρροή τῆς σερβικῆς καί κατ’ ἐπέκτασιν τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας, ὡστόσο θά προκαλοῦσε μείζονα ζητήματα.
Ἄν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σκοπίων συλλειτουργοῦσε στήν Φλώρινα περιοριζόμενος στόν τίτλο μέ τόν ὁποῖο τόν ἀναγνώρισε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο (Ἀχρίδας), θά εἶχε καλῶς. Ἐάν ὅμως τελέσει τό συλλείτουργο στήν «μακεδονική γλῶσσα» ἤ καί στήν βουλγαρική γλῶσσα ἐνώπιον τοῦ οἰκείου Μητροπολίτη ἀλλά καί τῶν τοπικῶν αὐτονομιστῶν, γεννᾶται τεράστιο πολιτικό θέμα. Ὄχι ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικό. Πολιτικό! Γιά δύο λόγους.
Ὁ πρῶτος εἶναι εὔκολα ἀντιληπτός: «Μακεδονική γλῶσσα» μέσα σέ Ὀρθόδοξο Ναό τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας σέ μιά ἐποχή πού εἶναι νωπή ἡ ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Φλώρινας γιά τήν διδασκαλία τῆς «μακεδονικῆς γλώσσας» σέ ὅλη τήν περιοχή τῆς Μακεδονίας; Λάδι στήν φωτιά! Ἀλλά καί στήν βουλγαρική γλῶσσα νά τελέσει τό συλλείτουργο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στέφανος, τά προβλήματα δέν θά εἶναι ὀλιγώτερα. Ὁ πληθυσμός τῆς Μακεδονίας μας ἔχει ὀδυνηρές μνῆμες ἀπό τήν ἀγαστή συνεργασία τῆς Βουλγαρικῆς Ἐξαρχίας μέ τούς Τούρκους στήν Μακεδονία μας στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνα.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ἀκόμη πιό σημαντικός: Σέ ἀντίθεση μέ τήν πατρίδα μας ὅπου ἡ ἐπιρροή τῆς Ἐκκλησίας ἐξασθενεῖ ταχέως καί οἱ Ἕλληνες ταυτίζουν τό γένος μέ τό θρήσκευμα, μόνο σέ ποσοστό 55% σύμφωνα μέ τελευταία δημοσκόπηση, στά Βαλκάνια, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ταυτισμένη μέ τό Ἔθνος περισσότερο καί ἀπό τό ἴδιο τό κράτος. Ἐκκλησία πού ὀνομάζεται «Μακεδονική Ὀρθόδοξη» ταυτίζεται μέ τό λεγόμενο «μακεδονικό Ἔθνος». Τό ποιές θά μποροῦσαν νά εἶναι στό μέλλον οἱ ἐπιπτώσεις τῆς ὑπάρξεως μιᾶς ἀναγνωρισμένης ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο «Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας» μέ «μακεδονική γλῶσσα» σέ μιά ἐπικράτεια σάν τήν δική μας στήν ὁποία ζοῦν κάποιες χιλιάδες πού αὐτοαποκαλοῦνται «Μακεδόνες», σᾶς ἀφήνουμε νά τίς φανταστεῖτε. Δέν θά ἐπεκταθοῦμε αὐτήν τήν στιγμή. Οἱ συνέπειες τόσο ἐθνικά ὅσο καί ἐκκλησιαστικά θά μποροῦσαν νά ἦταν ὀλέθριες.
Δυστυχῶς ἡ πατρίδα μας πληρώνει κάθε μέρα τό ἐθνικό ἔγκλημα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τό ὁποῖο δέν θέλησε νά ἐπαναδιαπραγματευτεῖ οὔτε κατ’ ἐλάχιστον ἡ ΝΔ. Ἡ ὁποία σήμερα ἀναζητᾶ τήν αἰτία τοῦ γιατί δύο κόμματα στά δεξιά της ἔλαβαν 15% ἀθροιστικά σέ πολλούς νομούς τῆς Μακεδονίας καί ἐξακολουθεῖ νά μήν καταλαβαίνει τό γιατί. Ἐμεῖς θά παρακολουθοῦμε τίς ἐξελίξεις καί ἀναλόγως θά τοποθετηθοῦμε. Τό ζήτημα εἶναι λεπτό. Οἱ Ἐκκλησιαστικές Πρέσπες πρέπει νά ἀποτραποῦν. Κάποιοι ἄς ἀφήσουν στήν ἡσυχία του τόν πρᾶο ἱεράρχη Φλωρίνης Θεόκλητο.
Πηγή: estianews.gr
