Όνειρα, ελπίδες και στηρίγματα των οικογενειών τους, που έγιναν κάρβουνα και στάχτες. Πώς να μην θρηνήσει και πώς να μην πενθήσει όλη η χώρα; Όμως, οι πολιτικοί μας, πέραν των ψυχρών δηλώσεων και των τυπικών συλλυπητηρίων, περί άλλα μεριμνούν και τυρβάζουν. Αγωνιωδώς μηχανεύονται απόσειση ευθυνών. Κατ’ αρχήν καταλόγισαν ευθύνες σε έναν και μόνο, στον σταθμάρχη της βάρδιας (ίσως το λιγότερο υπεύθυνο, αλλά σίγουρα ψηφοσυγκεντρωτή), ενώ οι αποκαλύψεις που ακολούθησαν τους ανάγκασαν σε μια αγχώδη προσπάθεια παλινδρομικής μεταθέσεως ευθυνών, θυμίζοντάς μας το παιχνίδι της κολοκυθιάς. Αναντιρρήτως, η προηγούμενη κυβέρνηση θα είχε εξ ολοκλήρου την ευθύνη εάν η τραγωδία συνέβαινε αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από την παρούσα, αλλά όχι και στο τέλος της τετραετίας της παρούσας. Όμως, η αναγωγή του ζητήματος στο παρελθόν, φτάνοντας ακόμα και στον θεμελιωτή των ελληνικών σιδηροδρόμων, τον Χαρίλαο Τρικούπη, βολεύει απόλυτα τους κυβερνώντες, διότι διασκορπιζόμενες οι ευθύνες εξανεμίζονται και αποσβήνονται. Δηλαδή, ένα γραμμάτιο παραθείο σε ένα ποτήρι νερό είναι θανατηφόρο, ενώ σε εκατό κιλά νερού είναι τελείως ακίνδυνο.
Βεβαίως, οι έχοντες την ευθύνη του πολύνεκρου δυστυχήματος κυβερνώντες μας, αποστόμωσαν εκείνους της προηγούμενης κυβέρνησης, θυμίζοντάς τους την άλλη συμφορά των πυρκαγιών στο Μάτι, που τα θύματα ήταν διπλάσια. Έτσι, πήραν τη … ρεβάνς από τους προηγούμενους. Δηλαδή, οι εναλλασσόμενοι στη διακυβέρνηση της χώρας πολιτικοί μας επιδίδονται σε μια … ευγενή άμιλλα καταστροφών! Και ο λαός καταχειροκροτά ενθουσιωδώς τους καταστροφείς του! Η δε ευθιξία του υπουργού μεταφορών, που παραιτήθηκε μετά την τραγωδία, διήρκησε μόνο για λίγες μέρες, αφού θα ξαναδιεκδικήσει βουλευτικό θώκο. Όπως δήλωσε και η κ. Ντόρα, ο λαός θα τον κρίνει. Δηλαδή, εάν (σίγουρα θα) εκλεγεί, ουδεμία ευθύνη τον βαραίνει για το τραγικό δυστύχημα. Σύγχρονες πολιτικές λογικές, γι’ αυτό … προοδεύουμε.
Εξ άλλου, ο πρωθυπουργός με απόλυτη αυτοπεποίθηση μας διαβεβαίωσε ότι η «θυσία» (!) των θυμάτων των Τεμπών δεν θα πάει χαμένη. Αυτό το επικύρωσε και ο μονίμως ωρυόμενος και επί παντός του επιστητού έχων άποψη υπουργός ανάπτυξης (του τιμαρίθμου), λέγοντας ότι το τραγικό συμβάν θα αποδειχθεί «ευεργέτημα» (!) για τη βελτίωση της λειτουργίας των σιδηροδρόμων. Ο ίδιος, μάλιστα, δικαιολόγησε πειστικότατα τη δήλωση, που είχε κάνει μόλις 8 μέρες προ της πολύνεκρης τραγωδίας ο τότε υπουργός μεταφορών, ότι δηλαδή οι σιδηρόδρομοι λειτουργούσαν άψογα! Και ενώ όλη η Ελλάδα θρηνούσε τα νεαρά βλαστάρια της, ο υπουργός ανάπτυξης δικαιολογούσε εκείνη τη δήλωση του συναδέλφου του λέγοντας ότι καλώς είχε δηλώσει την άψογη λειτουργία των σιδηροδρόμων, διότι αν έλεγε το αντίθετο δεν θα έμπαινε κανείς σε τρένο! Δηλαδή, θα χανόταν η ευκαιρία της «θυσίας» τόσων ανθρώπων, προκειμένου να λειτουργήσει ευεργετικά για τη βελτίωση της λειτουργίας των σιδηροδρόμων! Δηλαδή, ήταν απαραίτητη, ήταν επιβεβλημένη η τραγωδία, που οι ταγοί μας την βαπτίζουν «θυσία» και «ευεργεσία;» Αλίμονο!
Μήπως έχει χαθεί κάθε ίχνος λογικής, ευαισθησίας και ορθής κρίσης;
Μήπως ζούμε σε εποχές ακραίας παράνοιας και χονδροειδών αντιστροφών;
Μήπως έχουν εκλείψει εντελώς όλες οι βασικές ηθικές αξίες, που ρύθμιζαν τις φυσιολογικές λειτουργίες των κοινωνιών;
Μήπως οδεύουμε ολοταχώς προς τον γενικό αφανισμό και καθεύδουμε μακαρίως ως υπό μανδραγόραν; Λέω, μήπως; Θεός φυλάξοι.
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
