Πριν επεκταθώ στο θέμα να σημειώσω πως στην ιστορία της ανθρωπότητας, πάντα οι δημοκρατικού πολιτεύματος χώρες, στέκονται στο πλευρό άλλων χωρών και λαών, που αγωνίζονται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, όπως αποδεικνύεται και από την υποστήριξη στον ηρωικό αγώνα των Ουκρανών, για την ελευθερία και ανεξαρτησία, στην βάρβαρη και εγκληματική εισβολή του Πούτιν.
Μετά την κατάρρευση της επανάστασης του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, πολλοί αγωνιστές κατέφυγαν, για να γλυτώσουν από τους Οθωμανούς, στην Ρωσία και ειδικότερα στην Οδησσό. Κατά τον Σεπτέμβριο του 1822 οι περισσότεροι αποφάσισαν να επιστρέψουν στην αγωνιζόμενη Ελλάδα, για να συναγωνιστούν με τους άλλους αδελφούς τους. Ξεκίνησαν, ως άλλοι Μύριοι, μια μακρά πορεία, μέσα στην Ρωσία με κατεύθυνση την Πολωνία, για να αποφύγουν την εχθρική Αυστρία, όπου ξεκουράστηκαν στην Βαρσοβία, συνέχισαν στα Γερμανικά κρατίδια, αλλάζοντας κατεύθυνση, με τελικό προορισμό την Μασσαλία, όπου θα επιβιβάζονταν για τα ελεύθερα Ελληνικά λιμάνια.
Μετά από πορεία 2.340 χιλιόμετρα από την Οδησσό, 160 φυγάδες περίπου, πέρασαν τα γερμανοελβετικά σύνορα, φθάνοντας τον Ιανουάριο του 1823 στην Ζυρίχη. Την εποχή εκείνη η Ελβετία ήταν φτωχή χώρα και μόλις είχε περάσει έναν μεγάλο λιμό. Οι πολυάριθμοι όμως Φιλελληνικοί σύλλογοι είχαν προετοιμάσει την κοινή γνώμη για την άφιξη και περίθαλψη των φυγάδων αγωνιστών. Επιπλέον η κίνηση των άλλων χωρών, όπως η Γαλλία, να κλείσουν την είσοδό τους, με αποτέλεσμα να καταστούν τρόπον τινά όμηροι, ξεσήκωσε ακόμα περισσότερο τους Ελβετούς, να φιλοξενήσουν με τον καλύτερο τρόπο, παρέχοντας όχι μόνο τροφή και στέγη, αλλά και εκπαίδευση στα όπλα και σε άλλες τεχνικές δεξιότητες. Οι Έλληνες αγωνιστές , για την καλύτερη φιλοξενία τους, μοιράστηκαν σε διάφορα καντόνια και πόλεις μέχρι να ανοίξουν τελικά τα σύνορα και να φθάσουν στην Μασσαλία. Μία από τις πόλεις που διαμοιράστηκαν οι αγωνιστές ήταν και η μικρή πόλη του Τσόφινγκεν (Zofingen), μεταξύ των άλλων φιλοξενήθηκαν και μερικοί Μεσολογγίτες, που αναφέρονται στα διαφυλαχθέντα αρχεία. Ήταν οι Αθανάσιος Κόνης, 33 ετών, Πέτρος Παπακάλος, 29 ετών, με τον αδερφό του Παύλο 33 ετών και ο Παναγής Νικόλαος 30 ετών. Ψυχή της οργάνωσης της φιλοξενίας ήταν ο Φιλέλληνας γιατρός και στρατιωτικός Johann Jakob Suter, που τους εγκατέστησε σε κτήριο, που ανήκε στην συντεχνία των Σκοπευτών, το οποίο διατηρείται και σήμερα.
Δεν είναι του παρόντος να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες για την διαβίωση των αγωνιστών και στο Τσόφινγκεν και στην Ελβετία γενικότερα. Μπορούμε να προσθέσουμε πως οι Ελβετοί έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις για την συμπεριφορά των προσφύγων αγωνιστών και την επιδεξιότητά τους να μαθαίνουν και να δημιουργούν. Και οι πρόσφυγες αγωνιστές έμειναν κατενθουσιασμένοι από την φιλοξενία και εκδήλωσαν την ευγνωμοσύνη τους με διάφορους τρόπους. Οι φιλοξενηθέντες στο Τσόφινγκεν κατασκεύασαν ένα λαξευτό ομοίωμα πολεμικού ιστιοφόρου με τρία ιστία , που αποτελεί κόσμημα του τοπικού Μουσείου, με το όνομα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Με αφορμή λοιπόν την ανακήρυξη, όπως προείπαμε, της Ελβετίας ως τιμώμενη χώρα, θα μπορούσαν να γίνουν και άλλες δραστηριότητες, μετά την λήξη των εκδηλώσεων, μια και ο χρόνος είναι απαγορευτικός, που θα στοχεύουν και στην ανάδειξη των λεπτομερειών της φιλοξενίας των αγωνιστών του Υψηλάντη στην Ελβετία, στην σύσφιξη των σχέσεων με τις πόλεις που έμειναν, καθώς και κάθε άλλη που θα συμβάλλει στην Ελληνοελβετική Φιλία για την προάσπιση της δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή μπορεί να προσφέρει ο συγγραφέας του βιβλίου, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, Αγωνιστές του Α. Υψηλάντη στον δρόμο για την Ελλάδα, 1822/1823, Γεώργιος Ι. Γκέκος, εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Αθήνα 2019, από όπου αντλήθηκαν οι παραπάνω πληροφορίες, τον οποίο μπορεί να καλέσει ο Δήμαρχος , να παραστεί , πιθανόν και ως τιμώμενο πρόσωπο.
Γιώργος Δάλλας
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
