Προ ημερών ζήσαμε το τραγικό γεγονός της πτώσης του Phantom F4 που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο των δύο πιλότων παλικαριών.
Την ίδια ημέρα που είχε κηρυχθεί Εθνικό πένθος εξαιτίας του τραγικού αυτού γεγονότος, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανάρτησε φωτογραφία από την παρουσία του στο «Παλλάς», όπου γελαστός - γελαστός πήγαινε στη συναυλία μαζί με την κ. Τσαπανίδου (εκπρόσωπο τύπου του κόμματος) και την κ. Σβίγκου (γραμματέα του), γεγονός που σχολιάσθηκε δυσμενώς από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και τη κοινή γνώμη.
Το τραγικό και θλιβερό αυτό γεγονός της απώλειας των δύο παλικαριών της πολεμικής μας αεροπορίας, έγινε θέμα συζήτησης στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ, αν ενθυμούμαι καλώς, την επομένη του αεροπορικού ατυχήματος.
Στην εκπομπή συμμετείχαν στη διαλογική συζήτηση και δύο βουλευτές, ο κ. Γεώργιος Βαρεμένος του ΣΥΡΙΖΑ και η κ. Άννα Καραμανλή της Ν.Δ.
Κατά τη συζήτηση η κ. Καραμανλή επέδειξε στο συνάδελφό της κ. Βαρεμένο, την ανωτέρω φωτογραφία, αποδίδουσα έλλειψη ενσυναίσθησης και σεβασμού στη μνήμη των παλικαριών, στον κ. Τσίπρα, αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκνευρισθείς ο κ. Βαρεμένος, με επιθετική και βιαία κίνηση του χεριού του, άρπαξε τη φωτογραφία από τα χέρια της κ. Καραμανλή, το τσαλάκωσε με μανιώδεις κινήσεις των χεριών του και το πέταξε καταφρονητικώς στο τραπέζι προς το μέρος της κ. Καραμανλή.
Είναι προς τιμή του κ. Βαρεμένου ότι αναγνώρισε αμέσως την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά του και ζήτησε συγνώμη.
Για να δικαιολογήσει, όμως την απρεπή συμπεριφορά του επικαλέσθηκε τον συναισθηματισμό του και το «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ» που, όπως είπε, συνοδεύει τη ζωή του.
Χωρίς να προσωποποιώ, ιδιαίτερα, ευθύνες θα σχολιάσω το «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ» που επικαλέσθηκε ο κ. Βαρεμένος.
Μου θύμισε την αρχαία παροιμία εν παραλλαγή, «Ανάγκα και θεοί πείθονται», που συνοψίζει τις από αρχαιοτάτων χρόνων κρατούσες αντιλήψεις, ότι στην ανάγκη υποτάσσονται τα πάντα και αυτοί ακόμη οι θεοί.
Το βαθύτερο νόημα του «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ» εμπίπτει στη φιλοσοφική αντίληψη περί του διέποντος το κόσμο «νόμου της αναγκαιότητος», ο οποίος αποτελεί θεμελιώδη (κοσμογονική) αρχή, συναπτομένη προς την έννοια της αιτίας και του αποτελέσματος. Κατά τούτο διαφέρει της «τύχης» που είναι το τυχαίο γεγονός, το απρόβλεπτο, το απροσδόκητο, κυρίως η σύμπτωση, όπως είπαν συνάδελφοι του κ. Βαρεμένου για να τον δικαιολογήσουν. Ή, όπως έχει πει η κ. Δούρου, πρώην περιφερειάρχης Αττικής, για το άλλο τραγικό γεγονός των πυρκαγιών στο «ΜΑΤΙ», ότι «μου έκατσε μια στραβή», αν θυμάμαι καλά, για να απεκδυθεί των ευθυνών της. Προσωπικά υιοθετώ την άποψη του Αρχιλόχου (Απόσπ. 15 εκ των διασωθέντων ελεγείων του) που θεωρεί συμπράττουσα τη τύχη μετά της μοίρας (πεπρωμένου): «Πάντα τύχη και μοίρα ανδρί δίδωσιν».
Είναι βεβαίως αληθές, ότι από ένα τυχαίο και όλως απρόβλεπτο περιστατικό, από μια απλή σύμπτωση, είναι δυνατόν να μεταβληθεί η πορεία της ζωής και ολόκληρο το μέλλον ενός ανθρώπου και ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή, είναι όμως εξ ίσου αναντίρρητο ότι δεν πρέπει όλα να τα ρίπτουμε στο μοιραίο ή τη τύχη και να αρνούμεθα τις ευθύνες μας έναντι του εαυτού μας, διότι τούτο θα οδηγούσε στην απώλεια της αυτοπεποιθήσεώς μας και στη μείωση, αν μη εξαφάνιση, της δραστηριότητός μας, με αποτέλεσμα να καταστούμε έρμαια της αβουλίας μας και άοπλα θύματα της φοράς των πραγμάτων.
Πολλάκις ο άνθρωπος αποδίδει στη τύχη ή το μοιραίο πράγματα, για τα οποία είναι ο μόνος υπεύθυνος. Εξ’ άλλου, η μοιρολατρία πηγάζει κατά το πλείστο από την αμάθεια, ιδιαίτερα δε από την άρνηση ή την άγνοια τη λειτουργίας των φυσικών νόμων και της λογικής εξάρτησης της σχέσης των φαινομένων προς την αρχή της αιτίας.
Να μη λησμονούμε, όμως, αυτό που επισημαίνει ο Πλούταρχος στο «Συμπόσιο» «Η τε γάρ τύχη ταις επιβουλαίς υπείκουσα….», που σημαίνει σε ευρεία ερμηνεία, ότι και τις αντιξοότητες της τύχης δύναται ο άνθρωπος να υπερνικήσει, αν έχει θέληση, θάρρος, φρόνηση και ευσύνετο οξυδέρκεια. Και αυτό που ο λαός επιγραμματικότατα λέγει: «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς».
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
