Να προσέξουμε πως δεν μιλάει για γνώση της Ιστορίας. Μιλάει για μάθηση, κάτι ευρύτερο και πιο σταθερό. Χωρίς παραφιλολογία κι εκ των υστέρων προσθαφαιρέσεις. Είναι η γνώση που θα σε οδηγήσει σε σωστές αποφάσεις: Για σένα, για την κοινωνία όπου ζεις και, τελικά, για την πατρίδα σου. Κι αν έχεις σωστή γνώση της Ιστορίας, δεν θα επαναλάβεις τα ίδια λάθη.
Γιορτάσαμε πρόσφατα την επέτειο της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο. Όπως κάθε χρόνο. Με ειλικρινή συγκίνηση για τη θυσία των φοιτητών, για τη συμμετοχή του κόσμου. Και βέβαια πιστεύουν οι περισσότεροι πως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ανέτρεψαν τη Χούντα. Είναι ακριβώς έτσι;
«Το έθνος, γράφει ο Διονύσιος Σολωμός, πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό.»
Τα πρώτα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όταν, δικαίως καθιερώθηκε ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, μερικές εφημερίδες, μεγάλης κυκλοφορίας και σοβαρές, έγραψαν πως στα γεγονότα του Πολυτεχνείου είχαν λάβει μέρος μυστικές υπηρεσίες μιας μεγάλης Δύναμης. Έτσι, ετοιμάσθηκε το κλίμα για κείνο που ακολούθησε:
Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ακούσαμε στα ραδιόφωνα εμβατήρια. Ωχ, τι έγινε πάλι; Εκείνο τον καιρό, όταν ακούγαμε στο ραδιόφωνο και τις τηλεοράσεις εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια, μας έπιανε φόβος: Τί θ’ ακούσουμε πάλι! Τί θα μας ανακοινώσουν! Το συζητούσαμε στο δρόμο, μια παρέα φοιτητών.
- Φαίνεται, είπε ένας περαστικός κύριος, πως έπεσε ο Παπαδόπουλος.
Αυτό ήταν σωστό. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος αντικαταστάθηκε από τον δικτάτορα Ιωαννίδη.
Ο κόσμος ανακουφίστηκε, το θεώρησε τιμωρία Θεού για τη συμπεριφορά του Παπαδόπουλου στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Κι όλοι είμαστε ενθουσιασμένοι (εμείς οι φοιτητές τουλάχιστον).
- Μη χαίρεστε και χοροπηδάτε, μας έλεγαν μερικοί κύριοι μεγάλης ηλικίας, αυτοί εδώ είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους.
Κι αυτό σωστό. Ο Παπαδόπουλος είχε τουλάχιστον το μυαλό και το σθένος να πει ΟΧΙ σε ορισμένα πράγματα. Ο Ιωαννίδης δεν είχε, ή δεν κατάλαβε καλά τι έκανε, οργάνωσε το «άφρον» πραξικόπημα (όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται) κατά του Μακαρίου στην Κύπρο κι ανέτρεψε την εκεί νόμιμη κυβέρνηση, που έφερε διεθνείς εγγυήσεις(15.07.1974)
Ο Μακάριος διέφυγε και στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατήγγειλε τη Χούντα των Αθηνών για εισβολή και παραβίαση της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
-Ζούμε Ιστορικές στιγμές! Λέγαμε εμείς οι σπουδαστές της Ιστορίας μεταξύ μας.
Εδώ, πρέπει να τονίσουμε ότι ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε εκλεγεί πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με καθαρές εκλογές από το λαό.
Η Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη, αντέδρασε αμέσως, έκανε τη γνωστή απόβαση στη μεγαλόνησο και κατέλαβε τα μισά σχεδόν εδάφη.
Η Χούντα του Ιωαννίδη, αφού τα έκανε κυριολεκτικά μούσκεμα, «αποφάσισε να παραδώσει την Κυβέρνηση σε πολιτική ηγεσία», κάπως έτσι το διατύπωσε.
Σωστό πανηγύρι στην Αθήνα, πανηγυρικά κορναρίσματα στους δρόμους, μέχρι και καμπάνες χτύπησαν.
Επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Απευθυνθήκαμε στον αυτοεξόριστο στο Παρίσι τέως Πρωθυπουργό Κων/νο Καραμανλή και τον καλέσαμε να έρθει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Καταλήγουμε:
Πάρα πολύς κόσμος στην Ελλάδα πιστεύει πως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ανέτρεψαν τη Χούντα. Ωστόσο, τη μισή Κύπρο την κατέχουν και την ορίζουν ακόμα οι Τούρκοι. Αντε να τους βγάλεις από κει. Θα έλεγε κανείς πως πραγματοποιήθηκε ένα σχέδιο καλά, πολύ καλά οργανωμένο.
Ακόμα ένα ιστορικό ερώτημα: Πιστεύουμε οι Έλληνες πως με την Επανάσταση του 1821 κατανικήσαμε τους Τούρκους και δημιουργήσαμε Ελεύθερο Ελληνικό Κράτος. Είναι τόσο απλά τα πράγματα αλήθεια; Πιστεύουμε στην ύπαρξη γεγονότων που η ιστορική επιστήμη δεν μπορεί να επιβεβαιώσει.
Ακόμα: τους πρώτους μήνες της Επανάστασης κατορθώσαμε θαυμαστά πράγματα, ο κόσμος ενθουσιάστηκε και οι φιλέλληνες, απόφοιτοι κλασικών σχολών οι περισσότεροι, άρχισαν να συρρέουν στην επαναστατημένη Ελλάδα, νομίζοντας, τρομάρα τους, πως θα συναντήσουν εδώ τους απογόνους του Σοφοκλή και του Φειδία.
Και τότε εμφανίστηκε και γιγαντώθηκε το μεγάλο ελάττωμα της φυλής μας: Είμαστε ανίκανοι για συνεχή προσπάθεια, κουραζόμαστε, μπερδευόμαστε, παραδινόμαστε στα πάθη μας. Ύστερα από τα λαμπρά μας κατορθώματα στην αρχή της Επανάστασης πολυαρχία και διχόνοια στην επαναστατημένη Ελλάδα, δυο κατάπτυστοι εμφύλιοι πόλεμοι λάσπωσαν τον αγώνα, γύρο στο 1826 η Στερεά Ελλάδα έχει υποταχθεί, στο Μοριά ο Ιμπραήμ πασάς, με γοργό βήμα Ναπολέοντα, δαμάζει κάθε αντίσταση, ο Κολοκοτρώνης μάζεψε τους άντρες του κι έπιασε τα βουνά, ξαναγύρισε στον κλεφτοπόλεμο, τα νησιά τα λυμαίνεται η πειρατεία οι λίγες πια εστίες αντίστασης σιγοσβήνουν. Και μετά;
Τη ναυμαχία του Ναβαρίνου τη θυμόμαστε; Ίσως ναι, ίσως όχι.
Εδώ, θα ήθελα να σας πω, ότι αρκετοί από τους ‘Έλληνες αγωνιστές, μαζί κι ο Κολοκοτρώνης, έζησαν τη ναυμαχία από την απέναντι ακτή της Πελοποννήσου. Έβλεπαν καπνούς και φωτιές ,άκουγαν φωνές και κανόνια. Έκλαιγαν, χτυπούσαν τις καμπάνες κι έψελναν:
«Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου!»
Ωστόσο, τί ειπώθηκε και τί αποφασίστηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες των ισχυρών της εποχής ακριβώς δεν ξέρουμε. Δεν μπορούμε και ίσως δεν θέλουμε να ξέρουμε. Εκεί μπορεί να υποκρύπτεται μια άλλη πραγματικότητα. Η Ιστορία, η επιστήμη της Ιστορίας, αναλαμβάνει την έρευνα και την αξιοποίηση των ιστορικών δεδομένων.
«Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.» Κ. Καβάφης.
Υ.Γ. Η σημερινή ανταπόκριση είναι Πολύ ποιητική: Αρχίσαμε με τον Ευριπίδη, Διατρέξαμε τον Σολωμό και Καταλήξαμε στον Καβάφη!
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
