Το ΟΧΙ έλεγαν ή έγραφαν πολλοί δεν το είπε ο Μεταξάς, το είπε ο ελληνικός λαός. Αυτό θα το δεχθούμε ως προς το δεύτερο μέρος όταν βλέπουμε στις εικόνες τα ελληνόπουλα το 1940 να τρέχουν στις επάλξεις με τόσο γνήσιο ενθουσιασμό, κυριολεκτικά με το χαμόγελο στα χείλη, ακριβώς όπως το τραγούδησε η Σοφία Βέμπο. Παρόλο που πολλοί αναλυτές ισχυρίζονται πως οι δικτατορίες δεν δίνουν όπλα στο λαό ,γιατί φοβούνται ότι θα τα στρέψει εναντίον τους. Ωστόσο ο Μεταξάς είπε 0ΧΙ στον Ιταλό πρέσβη. Αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Τα κίνητρα δεν είναι εύκολο να αναλυθούν. Μπορεί να μιλάμε για τις σχέσεις του βασιλιά Γεωργίου με τη Μ. Βρετανία, αλλά εκείνο που βλέπουμε και θαυμάζουμε είναι η συγκλονιστική φιλοπατρία που επέδειξε ο ελληνικός λαός.
Εδώ, να μου επιτρέψετε να σας παραθέσω ένα στιγμιότυπο εκείνου του πρωινού της 28ης Οκτωβρίου: Η μάνα μου έτυχε να βρίσκεται στην Πάτρα, επίσκεψη στην αδερφή της. Όταν άρχισαν να χτυπούν καμπάνες και σειρήνες κι ανακοινώθηκε η επιστράτευση, πολύς κόσμος βγήκε στους δρόμους κι άρχισε να συζητάει, να συμφωνεί ή και να λογομαχεί. Μπροστά στο σπίτι της θείας μου υπήρχε μια πλατωσιά. Εκεί είχε μαζευτεί κόσμος και συζητούσε, ένα άνδρας μέσης ηλικίας αγόρευε:
- Καλά, τρελαθήκαμε; Μπορούμε εμείς να τα βάλουμε με τους Ιταλούς; Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμη.
- Θα πολεμήσουμε και θα τους νικήσουμε.
- Ναι, αλλά πίσω από τους Ιταλούς έρχονται οι Γερμανοί. Θα τους νικήσουμε κι αυτούς;
- Και τι θέλεις να κάνουμε;
- Να την παραδώσουμε την Ελλάδα. Αυτό λέει η λογική. Δεν κάνουμε τίποτα με τον πόλεμο.
Η θεία μου μπήκε μέσα στο σπίτι της, γύρισε αμέσως με μια τεράστια λεκάνη με νερό και την πέταξε πάνω στο κεφάλι του ρήτορα.
- Να χαθείς, παλιοαλήτη, που θα πεις να παραδώσουμε την πατρίδα μας. Θα πολεμήσουμε, θα σκοτωθούμε, αλλά την Ελλαδίτσα μας ΔΕΝ την παραδίνουμε.
Σ’αυτό το σημείο, η μάνα μου επέμεινε πως ο πιο πολύς κόσμος αυτό έλεγε και συμφωνούσε και φώναζε για την άμυνα της χώρας μας.
Να θυμηθούμε και λίγο τον Έκτορα της Ιλιάδας:
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης.»
Μάγδα Βελτσίστα
