«Μολών Λαβέ». Γιατί τα όπλα ήταν η τιμή του οπλίτη, η τιμή της πατρίδας του.
Αυτά όλοι τα ξέρουμε.
Θυμήθηκα ωστόσο ότι χρόνια πριν, στην Πάτρα, δίπλα από το σπίτι της θείας μου, έμενε μια οικογένεια, οι γονείς και τρία παιδάκια. Ο πατέρας καταγόταν από ένα χωριό της Αχαΐας, δεν θυμάμαι τώρα πώς το λέγανε. Τον φώναζαν Λεωνίδη.
Όταν το πρωτάκουσα, ζαλίστηκα.
- Πώς σας λένε, Λεωνίδα;
- Όχι, Λεωνίδη.
- Μα Λεωνίδας είναι το όνομα.
- Στα χωριά τα δικά μας βγαίνει Λεωνίδης. Εμένα με βαφτίσανε Λεωνίδη και με φωνάζουνε Λεωνίδη. Κοίτα και την ταυτότητά μου.
- Έχετε κι άλλους στα χωριά σας μ' αυτό το όνομα;
- Βέβαια, όσοι παίρνουν αυτό το όνομα από τον παππού ή το νονό. Έτσι γράφονται κι έτσι τους φωνάζουν.
Ύστερα από τόσα χρόνια μπορεί τα πράγματα να έχουν αλλάξει. Να μην παραλείψουμε ωστόσο να μιλήσουμε για τις φυλές των αρχαίων προγόνων μας και την εκφορά του λόγου τους.
Το η των Αχαιών: Λεωνίδης
Το α των Δωριέων: Λεωνίδας
Ειλικρινά, λατρεύω την Ελληνική Γλώσσα. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
