Όταν ετοιμαζόμαστε για την εκδρομή, είχα τις αναστολές μου και δεν ήθελα να φύγω. «Το σπίτι μου, Οι δουλειές μου και η γκρίνια στον εαυτό μου.» Όταν φτάσαμε στην Κόιμπρα, άρχισα να συνέρχομαι. Και να μετέχω.
Δεν ξέρω αν οι Πορτογάλοι είναι καλοί Χριστιανοί ή απλώς καλοί Καθολικοί, δεν είναι το ίδιο. Τουριστικά προβάλλουν τις εκκλησίες τους, πολλές, μεγάλες και βαρυφορτωμένες, σε ρυθμό μπαρόκ ή ροκοκό. Και κάποια θαύματα, μικρά ή μεγάλα, συνδέονται με την έντονη εικονογράφηση ή την πλαστική αποτύπωση, όγκοι τεράστιοι πάνω στους τοίχους και τα κουφώματα. «Θα επισκεφθούμε, γράφει το πρόγραμμα, τον χρυσοποίκιλτο ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Και όποιος είναι συνηθισμένος στις απλές γραμμές και τα λιτά περιγράμματα της Ελληνικής τέχνης αισθάνεται δυσφορία .Αισθητική δυσφορία.
Εκκλησίες και ξενάγηση. Πάλι και πάλι. Το μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, σύμβολο της πορτογαλικής δύναμης και πλούτου, που χτίστηκε προς τιμήν του Vasco da Gama, για την ένδοξη επιστροφή του από την Ινδία. Το μεγάλο κέντρο του καθολικισμού, η Φάτιμα. Η εκκλησία της Σάντα Κλάρα Λα Νόβα, με πανοραμική θέα σε όλη την πόλη της Κόιμπρα. «Μέχρι να φύγουμε από την Πορτογαλία,» λέγαμε στην ξεναγό μας τη Σοφία, «θα αγιάσουμε.»
Είδαμε πολλά και περίεργα. Μέχρι έκθεση/μουσείο με βασιλικές άμαξες. Προτομές στις πλατείες με ηρωικούς Αλφόνσους και χοντρούλες βασίλισσες. Επίσκεψη σε κάποιο παλιό οινοποιείο της πόλης, όπου για πολλά χρόνια ωριμάζει το περίφημο κρασί «ΠΟΡΤΟ». Και, βέβαια, είχαμε τη χαρά να γευθούμε σε ειδικά κατασκευασμένο ποτήρι την υπέροχη γεύση του και το πλούσιο άρωμά του.
Πολλά και σημαντικά αυτά που μπορείς να δεις και να ζήσεις στην Πορτογαλία. Κάθε χώρα, κάθε λαός, έχει πολλά να δώσει στον Πολιτισμό και την Ανθρωπότητα. Στο Γκιμαράες είδαμε το κάστρο της περιοχής και το ιστορικό κέντρο, τα οποία αποτελούν μνημεία ιστορικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Βαρκάδα στον Ατλαντικό. Έχει κι αυτός την υπόστασή του. Ψηλά κύματα, υγρασία και διαπεραστική ψυχρούλα. Πρέπει να πω πως αισθάνεται κανείς δέος όταν βρίσκεται στο cabo da Roca, το δυτικότερο σημείο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου στον Ατλαντικό.
Οι Πορτογάλοι διαφημίζουν πολύ τον μπακαλάο τους. Τον μαγειρεύουν, λέει, με επτά διαφορετικούς τρόπους. Δοκιμάσαμε τους πιο πολλούς. Εντάξει: Μπακαλάο σκορδαλιά, όπως εμείς, δεν ξέρουν να φτιάξουν.
Να πούμε και τα πολύ θετικά. Πολύ πράσινο και κήπους πανέμορφους. Οι δρόμοι να λάμπουν από καθαριότητα. Και οι πολίτες να συμμορφώνονται όλοι τους στα σήματα της τροχαίας.
Να μην παραλείψω: πήγαμε, οι περισσότεροι, κι απολαύσαμε τα παραδοσιακά τραγούδια fado, τραγούδια του αποχαιρετισμού και της ξενιτειάς. Είπαμε: Κάθε χώρα, κάθε λαός κάτι ωραίο και μεγάλο έχει να προσφέρει στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Γυρίσαμε στην Αθήνα, στην πατρίδα μας, στα σπίτια μας, με την ψυχή γεμάτη. Αναμνήσεις και νοσταλγίες. «Πολλών δ’ ανθρώπων είδεν άστεα και νόον έγνω», γράφει ο Όμηρος για τον Οδυσσέα. Αυτό το τελευταίο (νόον έγνω) εμείς οι Έλληνες θεωρούμε το πιο σημαντικό.
Έλληνες Εσμέν!
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
