Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 19/05/2022
Του Rodi De Fuca
Είναι σύνηθες το φαινόμενο ιδιαίτερα για τους ποιητές να αναγνωρίζονται μετά το θάνατό τους. Αν κι είναι κάπως άδικο έχει την καλή του πλευρά όπως όλα σ’ αυτόν το κόσμο. Βέβαια δεν αναφέρομαι στην μεγάλη Ιταλίδα λογοτέχνιδα που είχε μια σχεδόν άψογη παρουσία στη ζωή παρότι την σχέτισαν με τον φασισμό του Μουσολίνι αλλά για άλλους φημισμένους που θα ‘ταν καλύτερα να ξεχάσουμε την προσωπική ζωή τους και να κρατήσουμε μόνο τα έργα τους (Camilo José Cela, , Ezra Pound, Paul Marie Verlaine, Ted Hughes ή Pablo Picasso κ.α). Η παρεξηγημένη Λομβαρδή δασκαλίτσα Άδα Νέγρη που έφτασε να γίνει ακαδημαϊκή, έπλαθε συχνά τα μελαγχολικά μελωδικά ποιήματα της στις όχθες της λίμνης Κόμο, μνημονεύοντας τους ενδεείς και λησμονημένους και την ανθρώπινη μιζέρια και την ανάγκη. Γιατί από πείνα και μιζέρια ξέρουν μόνο οι πεινασμένοι άσχετα με την πολιτική τους τοποθέτηση και ιδεολογία. Αλλά επειδή η άνοιξη φέρνει αισιοδοξία και γαλήνη αυτή η ελάχιστη έμμετρη στήλη μετά την μοναδική Έμιλι Ντίκινσον σκέφτεται θα αφιερώσει τα πέντε επόμενα ποιήματα σε πέντε ποιήτριες του κόσμου γιατί έτσι ενσαρκώνεται για με η άνοιξη!
ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ
ADA NEGRI (ITALIA)
Θυμάμαι.- Δεκέμβρης ήταν.
Ξέθαμπος κάμπος, γλάσο το χιόνι
κι η πάχνη σύγκρυο. Το γλυκοχάραμα άθολο απλώνει
κι ανάλαφρα τη σιγαλιά ψυχώνει.
Κι απ’ την ανατολή κατάψυχρος
ο ήλιος έλαμπε: Κι ύστερα μεταστοίχειωσε
το χιόνι σαν φιλημένο κι ανασκίρτησε
και ρόδινο το χρώμα του ξεχείλισε.
Κι άξαφνα πάνω στ’ αχαμνά κλαδιά,
πάνω σε βάλτους και πάνω σε ζεστό χορτάρι ταπεινό,
αναρίγησε το χιόνι από ηδονή και γλυκασμό
κείνο το άσπιλο πρωινό.
“Danza la neve” είναι κάποιο άλλο μελοποιημένο ποίημα της γιατί το χιόνι είχε μια θέση σπουδαία στα όνειρά της. Τραγουδά ο Doc Pippus o ίδιος ο συνθέτης που το πραγματικό του όνομα είναι Giuseppe Mereu.
https://youtu.be/bj-_bmbmEbs
