Φέτος όμως συνέβη κάτι διαφορετικό: Από τις αρχές της Άνοιξης είδα να έρχονται μαύρα περιστέρια στα μπαλκόνια μου και να κουρνιάζουν πάνω στο χώμα από τις μεγαλύτερες γλάστρες μου. Τα άκουγα πρωί-πρωί, πριν καλά-καλά ξυπνήσω, έπιαναν κουβέντα κανονική μεταξύ τους, συζητούσαν ή τσακώνονταν ή και τα δυο, ποιος το ξέρει.
Έβγαινα και τα έδιωχνα, γιατί γέμιζαν τον τόπο κουτσουλιές κι έπρεπε να καθαρίζω, εγώ τα έδιωχνα, αυτά ξανάρχονταν, ξανά το κουβεντολόι μεταξύ τους και οι κουτσουλιές.
- Μα τι στο καλό έχουν πάθει φέτος;
Σύντομα κατάλαβα τι έχουν πάθει:
Όταν βγήκα κι έδιωξα ένα περιστέρι που είχε καθίσει στη μεγαλύτερη γλάστρα μου, στο βορεινό μπαλκόνι. Το μάλωσα κι έφυγε τρομαγμένο και στη θέση του βρήκα ένα μικρούλι-μικρούλι, άσπρο, κάτασπρο αυγό.
- Να, λοιπόν, τί θέλαν τα καημένα. Έψαχναν φωλιά για να γεννήσουν!
- Αυτό είναι καλό σημάδι, μου είπε μια φίλη μου. Είναι γούρι!
Γούρι - ξεγούρι, εμένα μου έφυγε όλος ο θυμός και η επιθετικότητα. Μάζεψα ξερά φύλλα και κλωνάρια και τα έβαλα δίπλα στο αυγό. Κι έπαψα να ποτίζω τη γλάστρα «κανονικά», και για να μην κρυώσει το αυγουλάκι/πουλάκι και η μάνα που το επωάζει, ρίχνω το νερό στο πιάτο της βάσης.
Σε δυο μέρες βρήκα και δεύτερο αυγό δίπλα στο πρώτο. Καλοδεχούμενο! Και με τη μάνα-περιστέρα τα βρήκαμε, τώρα πιά δεν πετάει μακριά τρομαγμένη, όταν με βλέπει να πλησιάζω στη φωλιά, ξέρει πως δεν είμαι πια εχθρός και κάθεται ήρεμα πάνω στα αυγά της.
Μίλησα για τη μάνα-περιστέρα. Μόνο που το geogle ξέρει άλλα να μας πει .Το περιστέρι, λέει, έχει ένα και μόνο σταθερό σύντροφο. Μπορεί τα αυγά να τα γεννάει το θηλυκό, αλλά τα αυγά τα επωάζουν και οι δυο γονείς, μέρα και νύχτα, εναλλακτικά.
Παρακολουθώ το περιστέρι-γονιό να κάθεται πάνω στ’ αυγά του, μέσα στη φωλιά του. Τριγύρω τα χοντρά κλωνάρια του θάμνου, της σεφλέρας, που την προστατεύουν κι από τον ήλιο του Μαγιού κι από τους βοριάδες. Και το περιστέρι-γονιός κάθεται εκεί υπομονετικά, με τις ώρες. Τι να σκέπτεται άραγε όλον αυτόν τον καιρό; Μπορεί ένα πτηνό, ένα περιστέρι, να σκεφθεί; Έχει εγκέφαλο; Ή λειτουργεί αποκλειστικά με το ένστικτο;
Η επώαση διαρκεί 18-20 μέρες. Οι νεοσσοί παραμένουν στη φωλιά 4-6 εβδομάδες και τους ταϊζουν και οι δυο γονείς. Μετά γίνονται ανεξάρτητοι και φεύγουν.
-Κι αν δε φύγουν, τι θα κάνεις; με ρώτησε μια γειτόνισσα.
-Δεν ξέρω από τώρα. Σ’ αυτήν την ιστορία έχω ηττηθεί κατά κράτος. Προδιάθεση και προγραμματισμός πετάξαν στον αέρα. Όμως αυτό δεν με στενοχωρεί.Όταν θα βγουν τα μικρά, οι νεοσσοί, θα πω στις δικές μου μικρές, τις εγγονές μου, να τα βαφτίσουν, να τους δώσουν όνομα. Κι εγώ θα φτιάξω το γλυκό. Και θα το μοιράσω στους γείτονες. Για το καλό! Για το γούρι!
Σημείωση: Τα περιστέρια ζουν 12-15 χρόνια.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
