Είναι εγκαταλελειμμένο. Οι πόρτες και τα παράθυρά του, ημέρα – νύχτα, χειμώνα – καλοκαίρι, χρόνια τώρα είναι ανοιχτά. Από τον αέρα κτυπούν, βροντούν – ανησυχούν τους περιοίκους που διαμαρτύρονται αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για να τα κλείση. Οι υδρορροές έχουν βουλώσει. Το νερό της βροχής λιμνάζει στη στέγη. Τρέχει από τους τοίχους που έχουν μαυρίσει και η στέγη σύντομα θα καταρρεύση. Πλήρης αδιαφορία. Και να ήταν μόνο αυτό; Όλα σχεδόν τα κτίρια που έγιναν επί ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ είναι εις την ιδία κατάσταση. Οι σημερινοί υπεύθυνοι περί άλλων ασχολούνται και τυρβάζουν. Γιατί όμως να λυπηθούν και ενδιαφερθούν; Μήπως κοπίασαν να τα φτιάξουν; ΟΧΙ. Τα βρήκαν όλα έτοιμα και μάλιστα με χρήματα πολλά. Έτσι τώρα τρυγούν τους κόπους άλλων. «Άλλοι κεκοπιάκασι και εις τους κόπους αυτών εισεληλύθησαν (Ιωαν. 4,38).
Επειδή όμως πολλές φορές «αυτό που είναι κανείς βροντάει τόσο δυνατά και κάνει τόσο μεγάλο θόρυβο ώστε να μη μπορούν να ακουσθούν τα λόγια του «λέγη, μήπως θα πρέπη μερικοί λαλίστατοι να σταματήσουν για λίγο να λένε «ιερές φλυαρίες», λόγια ωραία και παχειά με θρησκευτικές παπαρούνες και να ασχοληθούν με τα καυτά θέματα που τους προσβάλουν και τους δυσφημούν; Αν αφήσουν για λίγο την πολυθρόνα και κατέβουν από το αυτοκίνητο και βαδίσουν έστω και για λίγο στους δρόμους της πόλης, θα ιδούν, θα ακούσουν και θα διαπιστώσουν πολλά. Πόνο, κραυγή και αγανάκτηση για την εγκατάλειψη. Η επικοινωνία με τους κατοίκους και ο καθαρός αέρας θα τους προσγειώση. Θα τους διδάξη να μην ακούνε μόνο τα εμμετικά και κατευθυνόμενα «ευχαριστώ» των οπαδών, και κολάκων που εθελοτυφλούν διότι «ου καλόν το καύχημα» (Α’ Κορ. δ’2). Ο Χριστός δεν θέλει οπαδούς, αλλά γνησίους φίλους. «Υμείς φίλοι μου εστέ λέγει, εάν ποιείτε όσα εγώ εντέλλομαι» (Ιωαν. ιε 14). «Εγκωμιάζετω σε ο πέλας και μη το σον στόμα». «Αλλότριος και μη τα σα χείλη» (Παρ. ηζ’ 22). «Αξιοπιστότερα εισί τραύματα φίλων η εκούσια φιλήματα εχθρού». «Η αλήθεια δεν θέλει μάρτυρες. Φωτίζει από μοναχή της».
Κατόπιν αυτών περιμένω να δω μέχρι που θα φθάση η αδιαφορία, αδράνεια και ο ύπνος μερικών. «Εως τίνος κατάκοισε; Πότε εξ ύπνου εγερθήση»; (Παρ. στ. 9).
Τα παραπάνω εγράφησαν από πόνο. Θέλω να πιστεύω ότι τη φωνή μου έστω και την δωδεκάτην θα ακούσουν μερικοί!!! «Δίδου σοφώ αφορμή και σοφώτερος έσται» (παρ δ 9). «Εκ του στόματός μου ουδέν εν αυτοίς ρήμα σκολιόν και στραγγαλιώδες» (Παρ. η 8). Διαφορετικά φοβούμαι μήπως εφαρμοσθούν οι λόγοι: «ον τρόπον καλαμηθήσεται ελαία ούτω καλαμηθήσονται οι αθετούντες νόμον. Υπάρχει Θεός μισθαποδότης και «ουαί τοις αθετούσιν»;
Θ. Λιμνοθαλασσίτης
Φίλος – ευεργέτης ή διώκτης και εχθρός;
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού