Για μία ακόμη χρονιά εφαρμογής του προγράμματος Erasmus+ οι σχολικές μονάδες και οι εκπαιδευτικές δομές της Δυτικής Ελλάδας έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ευρωπαϊκό Εκπαιδευτικό Χάρτη.

Οι εκπαιδευτικοί σχολικών μονάδων, τα σχέδια των οποίων έχουν εγκριθεί, αξίζουν ιδιαίτερα συγχαρητήρια αφού για να φτάσει στην έγκριση ένα σχέδιο, σχεδιάζεται και συγγράφεται με πολύμηνη προετοιμασία από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, υποβάλλεται στην αρμόδια Εθνική Μονάδα Συντονισμού του προγράμματος (για την Ελλάδα, το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, Ι.Κ.Υ.), η αίτηση βαθμολογείται από εξωτερικούς αξιολογητές και τελικώς τα έργα με την υψηλότερη βαθμολογία εγκρίνονται προς χρηματοδότηση. Από το σύνολο των αιτήσεων που κατατέθηκαν την περασμένη σχολική χρονιά έχουν εγκριθεί 66 σχέδια σχολικών μονάδων έχοντας ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκεκριμένων σχεδίων ως Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας, σημαντικός αριθμός αν αναλογιστεί κανείς ότι στην έναρξη του προγράμματος ο αριθμός των εγκεκριμένων σχεδίων ήταν μόλις 22. Ένα ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό μήνυμα για το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον εκπαιδευτικών και μαθητών να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες που τους προσφέρει η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα Erasmus+. Αναλυτικότερα οι σχολικές μονάδες που υπέβαλαν αιτήσεις την περασμένη σχολική χρονιά και ανακοινώθηκαν τώρα στις λίστες των εγκεκριμένων σχεδίων, έχουν ως εξής:

3 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, Τομέας Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΚΑ1 (Μαθησιακή Κινητικότητα Ατόμων)

11 Σχολικές Μονάδες, Τομέας Σχολικής Εκπαίδευσης ΚΑ1 (Μαθησιακή Κινητικότητα Ατόμων)

16 ΕΠΑΛ, ΕΕΕΕΚ, ΕΚ, Τομέας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ΚΑ1 (Μαθησιακή Κινητικότητα Ατόμων)

36 Σχολικές Μονάδες, Τομέας Σχολικής Εκπαίδευσης ΚΑ2 (Συνεργασία για Καινοτομία και Ανταλλαγή Καλών Πρακτικών)

Αναλυτικά και ονομαστικά τα αποτελέσματα βρίσκονται αναρτημένα στο ακόλουθο Link:

http://pdede.sch.gr/2019/07/24/anakoinothikan-ta-apotelesmata-ka1-kai-ka2-toy-erasmus/

Αρωγός στην προσπάθεια των σχολικών μονάδων είναι ο Προωθητής Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων (ένας σε κάθε Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης) ο οποίος έχει οριστεί από το Υ.ΠΑΙ.Θ για να ενημερώνει, να υποστηρίζει και να καθοδηγεί συστηματικά τους ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς στην προσπάθεια συμμετοχής τους στο πρόγραμμα Erasmus+ με την αμέριστη υποστήριξη και συνεργασία των Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου.

Και τα ευχάριστα νέα για την ΠΔΕ Δυτικής Ελλάδας δεν σταματούν εκεί……..

Αναδεικνύοντας τον ενεργό της ρόλο και έχοντας ολοκληρώσει πρόσφατα την υλοποίηση του “ Eduweb” (πρόγραμμα Erasmus+ KA2-Συνεργασία για Καινοτομία και Ανταλλαγή Καλών Πρακτικών ως συντονιστικός φορέας της σύμπραξης)….για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει εγκριθεί να συμμετέχει στη Βασική Δράση 3 (ΚΑ3- Υποστήριξη Μεταρρυθμίσεων Πολιτικής) στην οποία θα έχει ουσιαστική συμβολή στην υποστήριξη μεταρρυθμίσεων της δημόσιας εκπαιδευτικής πολιτικής των Κρατών Μελών. Στελέχη της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας και του ΠΕΚΕΣ Δυτικής Ελλάδας συνεργάστηκαν με Πανεπιστήμια και Ερευνητικούς Φορείς για την υποβολή προτάσεων για να έρθει αυτό το σημαντικό αποτέλεσμα. Την επιτυχία αυτή ενδυναμώνει το ότι στην εν λόγω δράση (ΚΑ3) οι ελληνικοί εκπαιδευτικοί φορείς που είχαν συμμετάσχει έως τώρα ήταν το ΥΠΠΕΘ, το ΙΕΠ και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Πανεπιστημιακά και Ερευνητικά Ιδρύματα. Επιπρόσθετα έχουν εγκριθεί όχι ένα (1) αλλά τρία (3) προγράμματα ΚΑ3 στα οποία συμμετέχει η ΠΔΕΔΕ.

Συγκεκριμένα έχουν εγκριθεί τα ακόλουθα προγράμματα υπό τη Βασική Δράση 3 (KA3- Support for Policy Reform):

-Increasing young people’s motivation to choose STEM careers through an Innovative Cross-disciplinary STE(A)M approach to education, σε συνεργασία με φορείς 4 χωρών, Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος και Βέλγιο.

-GEM-IN, Game to Embrace Intercultural education, σε συνεργασία με φορείς από 5 χώρες, Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Κύπρος και την Αυστρία.

-Competence development of STE(A)M educators through online tools and communities, σε συνεργασία με φορείς από 5 χώρες, Βέλγιο, Ισπανία, Ρουμανία, Ιταλία και Δανία.

Τέλος ακόμη σημαντικότερη επιτυχία είναι ότι στο σύνολο των φορέων που έχουν εγκριθεί στα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις Βρυξέλλες, η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας είναι η μοναδική Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης σε Πανευρωπαϊκό Επίπεδο που συμμετέχει στη Βασική Δράση 3 (ΚΑ3) από το σύνολο των φορέων τα σχέδια των οποίων έχουν εγκριθεί (Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, Υπουργεία, Παιδαγωγικά Ινστιτούτα, Ερευνητικά Κέντρα, Κέντρα Εκπαιδευτικής Πολιτικής κλπ) στις εν λόγω προσκλήσεις.

Περισσότερα στοιχεία θα ακολουθήσουν σε επόμενη ανακοίνωση αναφορικά με το κάθε πρόγραμμα και τα Στελέχη της ΠΔΕΔΕ και του ΠΕΚΕΣ (Περιφερειακό Κέντρο Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού) Δυτικής Ελλάδας, οργανικής μονάδας της ΠΔΕ Δυτικής Ελλάδας, τα οποία και θα υποστηρίξουν επιστημονικά, εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά τα σχέδια.

Η Προωθήτρια Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων ΠΔΕ Δυτικής Ελλάδας 2014-2020

Σαρλή Έλενα

Σκηνές βγαλμένες από αρχαία τραγωδία εκτυλίχθηκαν χθες το πρωί στο Πελόπιο, εκεί όπου συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές και συγχωριανοί, συγκεντρώθηκαν για να πουν το τελευταίο αντίο στον 6χρονο Άγγελο Κωνσταντόπουλο που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Όλη η Ηλεία θρηνεί τον άδικο χαμό του μικρού Άγγελου με την τελευταία πράξη του δράματος να γράφεται στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Πελοπίου όπου πλήθος κόσμου μαζεύτηκε για να συμπαρασταθεί στον πόνο της οικογένειας του άτυχου αγοριού.

Οι γονείς του Λένα και Γιώργος, ανθρώπινα ράκη, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, έχασαν το σπλάχνο τους. Μοιάζει σα ψέμα. Κανείς δεν μπορεί, κανείς δε θέλει να πιστέψει.

Σε κατάσταση σοκ φίλοι, συμμαθητές και συγχωριανοί του Άγγελου. Κλάμα και οδύνη, ψάχνουν να βρουν το «γιατί;».

Το χρονικό

Ο Άγγελος Κωνσταντόπουλος μεταφέρθηκε με υψηλό πυρετό στο νοσοκομείο όπου και νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών «Παναγία η Βοήθεια». Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μικρός έπασχε από εγκεφαλίτιδα. Όλες αυτές τις ημέρες, πάλεψε γενναία αλλά δυστυχώς, τα ξημερώματα της Τετάρτης, «έφυγε» για το πιο μακρινό του ταξίδι.

Τα social media, «πλημμύρισαν» από δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης και πένθους. Μια ολόκληρη κοινωνία πενθεί το χαμό ενός νέου παιδιού –μόλις έξι ετών, που δεν πρόλαβε καν να γνωρίσει τη ζωή. Έκανε όνειρα γι αυτή και μαζί με τους φίλους του, τις προηγούμενες μέρες έκανε ποδήλατο στην πλατεία του χωριού του και έπαιζε ανέμελος. Περίμενε με χαρά να πάει στο σχολείο σαν όλα τα παιδάκια καθώς θα ήταν «πρωτάκι»… εκεί που θα έβρισκε και τους συμμαθητές του που είχαν δώσει ραντεβού. Μάλιστα θα ξεκινούσε πάλι και προπονήσεις καράτε που ήταν το αγαπημένο του άθλημα. Δυστυχώς όμως, η μοίρα, είχε άλλα σχέδια.

­Κανείς δεν θα ξεχάσει το χαμόγελό του… Θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων του… Αντίο, Άγγελε.

Η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στους οικείους του.

Πηγή: patrisnews.com

Του Γ. Η. Ορφανού 

Η μάνα μου είναι γέννημα - θρέμμα των Μεγάλων Χωραφίων Αποκορώνου Χανίων.

Εξ ης καταγόμενος και εγώ, θεωρώ πατρίδα μου το χωριό ετούτο και το αγαπώ ιδιαίτερα. Επί σειρά ετών, μοναδική εκκλησία του χωριού ήταν η αφιερωμένη στον "Τίμιο Σταυρό", που, με πολύχρονη ιστορία να το "συνοδεύει", τιμάται στις 14 κάθε Σεπτέμβρη. Αν και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, υπάρχει άλλος ένας ναός στα Μεγάλα Χωράφια, προς τιμήν του Αγ. Νεκταρίου Αιγίνης ετούτος, έχω πολλές αναμνήσεις από τον "Τίμιο Σταυρό" που έχουν ξεχωριστή θέση στην ψυχή μου και την έχουν πολυποίκιλα σημαδέψει.

Ας μου επιτραπεί να σας παρουσιάσω, με λίγα λόγια, ορισμένες απ' αυτές τις περιπτώσεις που έχει συνδεθεί ανεξίτηλα η εκκλησία του "Τιμίου Σταυρού" ως κοιμητήριο με την έως και τώρα ζωή μου.

Όταν ήμουν μικρός, λοιπόν, και πήγαινα με τη μάνα μου στο νεκροταφείο του χωριού, τριγύριζα ανάμεσα στους τάφους και ρωτούσα για κάθε όνομα που έβλεπα στους σταυρούς ποιος ήταν και πώς πέθανε. Διάβαζα τα ονόματα και τις ηλικίες, η μάνα μου και η γιαγιά μού μιλούσαν τη συγγενική ή φιλική σχέση που είχε ο κάθε νεκρός με την οικογένειά μας και μάθαινα, με άλλα λόγια, τη δημογραφική και την κοινωνική ιστορία του χωριού. Είναι σημαντικό, ανέκαθεν πιστεύω, να γνωρίζεις τους ανθρώπους που ζούσαν και κατοικούσαν άλλοτε στον τόπο που θεωρείς ιδιαίτερη πατρίδα σου και να ξέρεις και τις μεταξύ τους σχέσεις και πώς ζούσαν, έτσι ανασυνθέτεις νοερά το παρελθόν και αγαπάς περισσότερο τις ρίζες σου, προσέχοντας πλέον πιο πολύ και όσα, υλικά, πνευματικά και ηθικά, σου έχουν κληροδοτήσει. 

Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η πολύ επίπονη και δύσκολη για μένα χρονιά των πανελλαδικών εξετάσεων, είχα ξαναβρεθεί στον "Τίμιο Σταυρό". Ο εκ μητρός παππούς μου αγαπούσε πολύ τα Γράμματα αλλά είχε "φύγει" ήδη από τη ζωή μερικά χρόνια πριν. Προσήλθα, λοιπόν, στον τάφο του στο κοινοτικό κοιμητήριο και ζήτησα την "ευχή" του για τη δοκιμασία που θα με περίμενε. Τον ένιωσα κοντά μου και πήρα ψυχοσωματική δύναμη πριχού ριχτώ στον αγώνα μου. 

Θυμάμαι, όμως, και μια χρονιά στην οποία ήμουν φοιτητής στο πανεπιστήμιο Ρεθύμνου. Έδινα ένα δύσκολο μάθημα στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου ανήμερα της ημέρας του "Τιμίου Σταυρού" (14.09), ενώ η οικογένεια είχε συγκεντρωθεί στο χωριό για την εορτή και για γεύμα στο σπίτι μιας αδελφής της μάνας μου. Αν και τα θέματα δεν ήσαν πολύ εύκολα, ένιωσα σαν ένα θεόσταλτο χέρι να με βοήθησε να γράψω όσο χρειαζόταν για να περάσω το μάθημα, και με γέμισε χαρά. Και πράγματι, όταν τελειώνοντας πήρα το λεωφορείο από το Ρέθυμνο για το χωριό και πήγα και βρήκα το σόι, η μάνα μου μού είπε ότι στην πρωινή λειτουργία του "Τιμίου Σταυρού" είχε προσευχηθεί και για μένα.

Η τελευταία μου ανάμνηση αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Όταν η οικογένειά μας αποφάσισε να μεταφέρει τα οστά της γιαγιάς στον οικογενειακό μας τάφο, άνοιξε το μνήμα όπου αυτά βρισκόντουσαν έως τότε μαζύ με τα οστά των γονιών και των αδελφών του παππού μου. Επειδή η γιαγιά μου είχε πεθάνει 40 μέρες μετά τον παππού και δεν είχε τότε καταστεί δυνατό να γίνει η ταφή της στο ίδιο μνήμα με τον άντρα της, θάφτηκε αλλού. Μαζύ, όμως, με τα υπολείμματα των συγγενικών σκελετών στο νεκροταφείο του "Τιμίου Σταυρού", οι παραβρισκόμενοι θα μπορούσαν να δουν και ένα κασελάκι, ένα παιδικό, θαρρείς, φέρετρο, με το οποίο στα 1931 είχε ταφεί, θανών σε ηλικία περίπου 2 ετών, ο πρώτος γιος του παππού μου, ο μεγαλύτερος αδελφός της μάνας μου, ο Βαγγελάκης. Μέσα στο κασελάκι ήταν σαν σκόνη θρυμματισμένη τα οστά του μικρού παιδιού, ενώ το ίδιο το μικρό φέρετρο με τις χειρολαβές του παρέμενε εδώ και 60 σχεδόν χρόνια σχεδόν αλώβητο, άθικτο. Και πήρα, στα 29 μου χρόνια, τότε ένα ακόμα μεγάλο μάθημα, το ανθρώπινο σώμα είναι εφήμερο και αναλώσιμο, μονάχα η θεοδώρητη ψυχή είναι άφθαρτη και αιώνια. Δεν ωφελεί, λοιπόν, σε τίποτα να γεμίζουμε την ψυχή μας με άγχη της καθημερινότητας για όσα μικροπράγματα μάς περιτριγυρίζουν (π.χ. κυνήγι χρήματος, φήμης, εξουσίας, υλικών αγαθών), γιατί το μόνο που πετυχαίνουμε έτσι είναι να φορτώνουμε το σώμα μας με δυσίατες αρρώστιες και να το καταστρέφουμε μόνοι μας ανεπιστρεπτί, ενώ τα υλικά αγαθά μένουν επί γης και αλλάζουν χέρια ανά πάσα στιγμή και πανεύκολα. 

Πολύ συχνά, τέλος, όταν πέφτω για λυσιμέριμνο και παυσίκακο ύπνο, είτε μεσημεριανό είτε νυχτερινό, έρχεται στο νου μου το εκκλησάκι του "Τιμίου Σταυρού" στα Μεγάλα Χωράφια, μολονότι έχω να το δω με τα μάτια μου καμιά δεκαριά χρόνια. Ζητώ, λοιπόν, από το Θεό να μην αφήσει ποτέ ασεβή ανθρώπινα χέρια να το βεβηλώσουν, γιατί το θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, αν και δεν θυμάμαι ακριβώς την πλήρη προ εμού ιστορία του ναϋδρίου. Την ίδια, όμως, στιγμή, νιώθω, σύγκορμα και ολόψυχα, ότι όπως ο Κωνσταντίνος ο Μέγας είχε δει σε θεόσταλτο όραμα τον Σταυρό και το "Εν τούτω νίκα", όμοια παρουσιάζεται και σε μένα στις καθημερινές δυσκολίες, με τη μεσιτεία του Ιησού Χριστού και χάρη στις παρ' αυτώ προσευχές υπέρ ημών των παππούδων μου και των γονιών μου, ένα θεόπεμπτο σημάδι, άλλο κάθε φορά, που με εμψυχώνει και με ενδυναμώνει να τις αντιμετωπίζω πάντοτε με επιτυχία... 

Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, αποχαιρετούμε τους μαθητές που αποφοίτησαν από τα σχολεία μας και θα συνεχίσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στέλνουμε θερμές ευχές προς τους Μαθητές, τους Γονείς και τους Εκπαιδευτικούς μας, που ξεκινούν την προσπάθειά τους.

Με συντονισμένες προσπάθειες και κατάλληλο προγραμματισμό προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις παραμέτρους όπως ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό καθώς και τις κτιριολογικά ζητήματα ώστε να είναι απρόσκοπτη η φοίτηση των μαθητών μας. Για παράδειγμα, η περίπτωση του Δημοτικού Σχολείου Ανδραβίδας που μετά τις ζημιές που υπέστη το κτίριο από τον πρόσφατο σεισμό, βρέθηκε λύση μεταστέγασης μερικών αιθουσών για να εξασφαλίσουμε την πρωινή λειτουργία του.

Επίσης, ο αριθμός της πρώτης φάσης των προσλήψεων, μας επιτρέπει να πούμε με βεβαιότητα ότι όλες οι σχολικές μονάδες μέχρι και την πιο μικρή και απομακρυσμένη θα ξεκινήσει κανονικά τη νέα σχολική χρονιά.

Τέλος έγινε έγκαιρα η έγκριση και η αποδοχή των προτάσεών μας για τα ολιγομελή τμήματα ΕΠΑΛ και των Ομάδων Προσανατολισμού ΓΕΛ.

Καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς με πνεύμα συνεργασίας και με δημοκρατική ευαισθησία να συμπορευτούμε για το υπέρτατο αγαθό της Παιδείας.

Ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης, η Περιφερειακή Διεύθυνση Α/μιας και Δ/μιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και το Διοικητικό Προσωπικό θα είμαστε αρωγοί της προσπάθειας.

Καλή Σχολική Χρονιά!

Ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης
Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

Τρεις μεγάλοι οργανισμοί, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), η Διεθνής Συνεργασία για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας (International Association for Suicide Prevention - IASP) καθώς και η Παγκόσμια Ομοσπονδία για την Ψυχική Υγεία, συναποφάσισαν το 2003 ως προς τη δημιουργία μιας ημέρας που θα βοηθούσε στην παγκόσμια ευαισθητοποίηση στη τραγική πράξη της αυτοκτονίας.

Στόχος είναι τα ακόλουθα 3 μέτωπα:

αφύπνιση σε όλα τα μήκη της γης

ενημέρωση για την πράξη αυτή που αποτελεί πλέον κοινωνικό φαινόμενο και

ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης και προαγωγής που οδηγούν στην αντιμετώπιση.

Κάθε 40 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο θέτει τέρμα στη ζωή του — περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονίες κάθε χρόνο παρά στον πόλεμο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Ο απαγχονισμός, η δηλητηρίαση και ο αυτοπυροβολισμός είναι οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι αυτοκτονίας, ανέφερε ο ΠΟΥ που κάλεσε τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν σχέδια πρόληψης και αποσόβησης των αυτοκτονιών ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν το στρες και να μειώσουν την πρόσβαση σε μέσα αυτοκτονίας.

«Η αυτοκτονία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας. Όλες οι ηλικίες, τα φύλα και οι περιοχές του κόσμου επηρεάζονται και κάθε απώλεια είναι πάρα πολύ» αναφέρει η έκθεση του ΠΟΥ. Η αυτοκτονία είναι ο δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου μεταξύ των νέων ηλικίας από 15 έως 29 ετών, μετά τα τροχαία δυστυχήματα, και μεταξύ των έφηβων κοριτσιών ηλικίας από 15 έως 19 ετών είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μετά τον θάνατο στη γέννα. Στα αγόρια εφήβους, η αυτοκτονία είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου μετά τα τροχαία δυστυχήματα και τη διαπροσωπική βία.

Συνολικά, σχεδόν 800.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο — περισσότεροι από εκείνους που πεθαίνουν από μαλάρια ή καρκίνο του μαστού, στον πόλεμο ή από ανθρωποκτονία, ανέφερε ο ΠΟΥ.

Περισσότεροι από 500 άνθρωποι αυτοκτονούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα, αφήνοντας πίσω τουλάχιστον 5000 πενθούντες ετησίως. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5-10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας. Ακόμη, στην Ελλάδα δεν έχουμε καταγραφή των μη θανατηφόρων αποπειρών αυτοκτονίας, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών.

Η αυτοκτονία είναι ένα μείζον πρόβλημα της δημόσιας υγείας και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Δυνητικά αφορά τον καθένα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.

Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός.

Το 95% των αυτοκτονιών θα μπορούσε να έχει προληφθεί.

Αυτοκτονίες στην Ελλάδα

Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, όπως αυτά αναλύθηκαν από το Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, σχετικά με τις αιτίες θανάτου στην Ελλάδα αναδεικνύουν μια μικρή μείωση των αυτοκτονιών για το έτος 2016, της τάξεως του 8,5% σε σύγκριση με το 2015. Κατά τα έτη 2010 - 2016 σημειώθηκαν τουλάχιστον 3.473 αυτοκτονίες.

Συγκεκριμένα, οι θάνατοι από αυτοκτονία για το 2016 ανήλθαν σε 484 έναντι του 2015 που είχαν καταγραφεί 529.

Οι άντρες αυτοκτονούν 5 φορές περισσότερο από ότι οι γυναίκες. Πιο συγκεκριμένα ο δείκτης αυτοκτονιών για τους άντρες ήταν 7,71 ανά 100.000 και 1,45 ανά 100.000 για τις γυναίκες.

Η περιφέρεια με τον υψηλότερο δείκτη θνησιμότητας από αυτοκτονία για το έτος 2016 ήταν η Ήπειρος και ακολουθούν η Δυτική Ελλάδα και η Ανατολική Μακεδονία & Θράκη.

Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας των αντρών ήταν ο απαγχονισμός ενώ για τις γυναίκες η πτώση από ύψος. Σε άτομα νεαρής ηλικίας (15 έως 24 ετών) η πιο συχνή μέθοδος αποτέλεσε η πτώση από ύψος, ενώ για τους ηλικιωμένους (70 – 74 ετών & 85+), ο αυτοπυροβολισμός. Το 64% του συνόλου των αυτοκτονιών έλαβαν χώρα εντός οικίας ενώ τουλάχιστον το 12% έλαβαν χώρα σε εξωτερικούς, δημόσιους χώρους, σχολεία, ιδρύματα κλπ.

Η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν έγγαμοι/-ες.

Στους άνδρες η ηλικιακή ομάδα με τις περισσότερες αυτοκτονίες ήταν οι υπερήλικες (άτομα άνω των 80 ετών), και ακολούθησαν οι άντρες παραγωγικής ηλικίας (45 – 49 ετών και 55 – 59 ετών).

Περίπου αντίστοιχα με των αντρών, η ηλικιακή ομάδα με τις περισσότερες αυτοκτονίες για τις γυναίκες ήταν εκείνη των 50 – 54 ετών και ακολουθούν οι γυναίκες ηλικίας 70 – 74 ετών.

Ο μήνας με τις περισσότερες αυτοκτονίες για το έτος 2016 ήταν ο Απρίλιος. Η πλειοψηφία των αυτοχείρων (41%) ανήκαν στον οικονομικά ανενεργό πληθυσμό (συνταξιούχοι, οικιακά, άνεργοι, μαθητές – σπουδαστές κ.λπ

Ο υψηλότερος δείκτης αυτοκτονιών για τους άντρες εμφανίζεται στην Ήπειρο, ενώ των γυναικών στην Δυτική Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας κατά τα έτη 2017, 2018 και μέχρι τις 31/8/2019:

Ο αριθμός των αυτοκτονιών παρουσιάζει μία σταθερή αυξητική τάση.

Η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν άνδρες.

Άτομα ηλικίας 60-64 και 80 ετών και άνω σημειώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών και ακολουθούν τα άτομα παραγωγικής ηλικίας που ανήκουν στις ηλικιακές ομάδες των 45 – 49 και 50 – 59.

Οι περιφέρειες με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτοκτονία είναι η Κρήτη, η Θεσσαλία και η Αττική.

Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας κατά την τελευταία τριετία παραμένει ο απαγχονισμός.

Η χρονική περίοδος κατά την οποία σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών είναι κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. (Μάρτιος έως Αύγουστος)

Υποκαταγραφή των αυτοκτονιών

Εκτιμάται ότι στην πραγματικότητα οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες αυτών που καταγράφονται ενώ δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία για τις μη θανατηφόρες απόπειρες, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών. Επισημαίνεται, ότι παγκοσμίως είναι δεδομένη η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών, γεγονός το οποίο ισχύει σαφώς εντονότερα στη χώρα μας, λόγω των πολιτισμικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων. Η υποκαταγραφή αποδίδεται είτε στη δυσκολία να εξακριβωθεί ότι όντως υπήρχε αυτοκτονική πρόθεση (όπως στην περίπτωση ενός ατυχήματος), είτε σε κοινωνικούς, θρησκευτικούς και άλλους λόγους. Είναι γεγονός, λοιπόν, ότι οι θάνατοι από αυτοκτονία είναι πολύ περισσότεροι από τους επίσημα καταγεγραμμένους, ενώ δε θα πρέπει να παραβλέπονται οι επιπτώσεις τους στις ζωές αυτών που μένουν πίσω πενθώντας.

Η ΚΛΙΜΑΚΑ έχει απευθύνει συγκεκριμένες προτάσεις στα αρμόδια Υπουργεία Υγείας & Εσωτερικών καθώς και στις Ιατροδικαστικές Υπηρεσίες της χώρας, προκειμένου να βελτιωθούν οι διαδικασίες καταγραφής και αποτύπωσης των περιστατικών για να περιοριστεί η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών και να καταστεί εφικτή η παραγωγή αξιόπιστων δεδομένων.

Το πάγιο αίτημα μας για την κατάρτιση Εθνικής Στρατηγικής για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας

Η αυτοκτονία είναι ένα μείζον πρόβλημα της δημόσιας υγείας και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Δυνητικά αφορά τον καθένα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.

Αν και η αυτοκτονία θεωρείται ως ένα από τα πλέον πολυσύνθετα προβλήματα στον τομέα της υγείας, οι διεθνείς πρακτικές καθώς και τα σχετικά ερευνητικά αποτελέσματα αναδεικνύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί μία προληπτική προσέγγιση αυτής με εμφανή αποτελέσματα, μέσω συντονισμένων, διεπιστημονικών παρεμβάσεων σε διάφορα επίπεδα της κοινωνικής σφαίρας καθώς και στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης.

Στο πλαίσιο της εν λόγω στρατηγικής, η υλοποίηση διασυνδεδεμένων, χαμηλού κόστους, παρεμβάσεων και δράσεων καθώς και η αναμόρφωση μηχανισμών στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης και της εργασίας, θα διαμορφώσουν ένα συμπαγές και αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας των ευάλωτων συνανθρώπων μας, που, πληττόμενοι από τις συνέπειες της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, εκτός των ατομικών προδιαθεσικών παραγόντων, αναπτύσσουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.

Είναι υποχρέωση όλων να κρατήσουμε ασφαλείς και ζωντανούς τους ανθρώπους που, υπό το φορτίο του ψυχικού πόνου, αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν. Δεν επιτρέπεται να συνεχίσουμε, να είμαστε παθητικοί αποδέκτες ειδήσεων για αυτοκτονίες και «τραγικά τέλη». Δεν επιτρέπεται, όχι μόνο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και ως μία ένδειξη αφύπνισης και ουσιαστικής αλληλεγγύης απέναντι στο διπλανό, φίλο, συγγενή, οικείο που βιώνει την απογοήτευση και την απελπισία, συμβάλλοντας στην αποτροπή άδικων πρόωρων θανάτων.

Πολυξένη Σιάσου
Κλινική Ψυχολόγος -Msc Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία

Ιστιοπλοϊκό σκάφος που μετέφερε 36 μετανάστες, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά, εντοπίστηκε τα μεσάνυχτα από τις λιμενικές Αρχές Ζακύνθου, σε θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά του νησιού, κοντά στην περιοχή του Ναυαγίου.

Στο σκάφος επέβαιναν και οι δύο Ουκρανοί διακινητές, οι οποίοι συνελήφθησαν, ενώ οι 36 μετανάστες μεταφέρθηκαν από τους άνδρες του Λιμενικού με ασφάλεια στην ξηρά.

Στους μετανάστες έχουν παρασχεθεί οι πρώτες βοήθειες και τρόφιμα, και βρίσκονται στο κλειστό γήπεδο της Παναγούλας, όπου γίνεται η ταυτοποίηση των στοιχείων τους.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Ειδικό εποχικό επίδομα από τον Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) δικαιούνται εργαζόμενοι, ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, σε μια σειρά από επαγγέλματα.

Το ειδικό εποχικό βοήθημα καταβάλλεται κάθε χρόνο από τις 10 Σεπτεμβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου.

Δείτε αναλυτικά τις κατηγορίες των δικαιούχων:

οικοδόμου

λατόμου

ασβεστοποιού

πλινθοποιού

αγγειοπλάστη

δασεργάτη

ρητινοσυλέκτη

καπνεργάτη

μουσικού μέλους του οικείου επαγγελματικού σωματείου

υποδηματεργάτη

μισθωτού ναυπηγοεπισκευαστικης ζώνης

χειριστή εκσκαπτικών

ανυψωτικών

οδοποιητικών

γεωτρητικών μηχανημάτων

ηθοποιού

τεχνικού κινηματογράφου και τηλεόρασης

χειριστή και βοηθού χειριστή κινηματογράφου

ελεγκτή κινηματογράφου και θεάτρου

ταμία κινηματογράφου και θεάτρου

μισθωτού τουριστικού και επισιτιστικού κλάδου

και σμυριδεργάτη.

Δικαιούχοι είναι και οι μισθωτοί της ναυπ/κής ζώνης, εφόσον υπάγονται στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, όταν παρέχουν την εργασία τους σε επιχειρήσεις με έδρα στην Ελλάδα και δραστηριότητες σε μία ή περισσότερες χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, το επίδομα αυτό δικαιούνται και συνταξιούχοι που κατά το προηγούμενο έτος ασκούσαν ένα από τα παραπάνω επαγγέλματα και έχουν τις προϋποθέσεις για τη λήψη του βοηθήματος, εφ’ όσον η σύνταξη που λαμβάνουν (κύρια και επικουρική) είναι μικρότερη από την κατώτερη σύνταξη που χορηγεί το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ στους ασφαλισμένους του κατά το έτος καταβολής του βοηθήματος.

Προσοχή: Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι να έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 ημέρες ασφάλισης το ημερολογιακό έτος που προηγείται του έτους καταβολής του επιδόματος (εν προκειμένω το 2018).

Περισσότερες πληροφορίες στον ΟΑΕΔ.

Πηγή: aftodioikisi.gr

Η διόγκωση των εισροών στα νησιά του Αιγαίου επανέφερε την παράνομη μετανάστευση στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το πρόβλημα, το οποίο είχε περάσει στα "ψιλά" μετά την ευρωτουρκική συμφωνία των αρχών του 2016. Και τούτο παρά το γεγονός ότι κάθε τόσο είχαμε εκτεταμένα επεισόδια σε δομές φιλοξενίας με αποτέλεσμα μεγάλες ζημιές και τραυματισμούς.

Η κυβέρνηση Τσίπρα παρέμενε προσηλωμένη στο ιδεολόγημά της ότι μέσω της παράνομης μετανάστευσης θα επιλυθεί με ένα είδος κοινωνικής μηχανικής το δημογραφικό πρόβλημα. Δεν είναι, βεβαίως, άσχετο ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει με τη Γερμανίδα καγκελάριο να δέχεται πίσω η Ελλάδα παράνομους μετανάστες, οι οποίοι εισήλθαν στην Ευρώπη από τη χώρα μας, αλλά στη συνέχεια μετέβησαν με κάποιον τρόπο στη Γερμανία.

Η παράνομη μετανάστευση, όμως, που τροφοδοτήθηκε και από τα κύματα προσφύγων, έχει προκαλέσει εκτεταμένες κοινωνικές παρενέργειες σε πολλά επίπεδα και σ' όλη την Ευρώπη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί σε κεντρικό πολιτικό πρόβλημα, ακόμα και σε χώρες που δεν έχουν δεχθεί μεγάλους αριθμούς. Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει περισσότερο ή λιγότερο στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες, στην Ελλάδα το μεταναστευτικό ήταν τα τελευταία τρία χρόνια χαμηλά στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης.

Οι μόνοι που κατά καιρούς αντιδρούν είναι οι τοπικές κοινωνίες, οι οποίες υφίστανται το πρόβλημα, αλλά κι αυτές αντιδρούν, έχοντας πάνω από το κεφάλι τους τον πέλεκυ ότι θα κατηγορηθούν για ξενοφοβία και ρατσισμό! Η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκήθηκε σ' αυτό το επίπεδο από τον ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε οπωσδήποτε τον ρόλο της, όπως επίσης και η υπαρκτή ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος.

Κατά την εκτίμησή μου, όμως, ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι στα χρόνια της κρίσης η ελληνική κοινωνία κατακερματίστηκε και τα αντανακλαστικά συλλογικής αντίδρασης αμβλύνθηκαν, εάν δεν ισοπεδώθηκαν. Με την εξαίρεση του Μακεδονικού, κυριάρχησε το δόγμα "ο καθένας για την πάρτη του". Αυτό όχι μόνο στο μέτωπο των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό.

Οι πρόσφατες αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εγκαταλείπει την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. Επιχειρεί αφενός να θέσει ένα φραγμό στις διογκωμένες εισροές, αφετέρου να αποφορτίσει τα νησιά, με τη μεταφορά προσφύγων-μεταναστών σε δομές στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αν και οι εν λόγω αποφάσεις κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν αρκούν από μόνες τους για να λύσουν με στρατηγικούς όρους το πρόβλημα.

Το κύμα από Ανατολική Ευρώπη

Ας αρχίσουμε, όμως, από την αρχή. Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και λόγω των γεωπολιτικών ανακατατάξεων, η Ευρώπη γνώρισε σημαντικές εσωτερικές μεταναστευτικές ροές, οι οποίες κατά κανόνα προέκυψαν αφενός για εθνοτικούς λόγους, αφετέρου ως αποτέλεσμα του πολέμου. Στη δεκαετία του 1950 και του 1960 η Δυτική Γερμανία δέχθηκε νόμιμους μετανάστες από την Ιταλία, την Ελλάδα, την τότε Γιουγκοσλαβία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Τουρκία, προκειμένου να τροφοδοτήσει την ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία της.

Αλλά και χώρες της Ευρώπης με αποικιοκρατική παράδοση (Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία κ.ά.) δέχθηκαν σημαντικές μεταναστευτικές ροές κυρίως από τις (τότε ή πρώην) αποικίες τους στην Αφρική και στην Ασία. Οι ροές αυτές ήταν αποτέλεσμα αφενός των δεσμών της μητρόπολης με τις αποικίες, αφετέρου της ανάγκης για φθηνά εργατικά χέρια σε μια περίοδο που οι ευρωπαϊκές οικονομίες βρίσκονταν σε ανοδική τροχιά. Γι' αυτούς τους λόγους, αλλά και επειδή οι ροές ήταν κατανεμημένες στον χρόνο, δεν προκάλεσαν ισχυρές κοινωνικές παρενέργειες.

Το επόμενο ισχυρό μεταναστευτικό κύμα προέκυψε μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης το 1989-1990. Επρόκειτο, επίσης, για ενδοευρωπαϊκή μετανάστευση, αλλά με μονόδρομη ροή από την Ανατολική προς τη Δυτική Ευρώπη. Αυτή τη φορά οι λόγοι ήταν οικονομικοί και όχι εθνοτικοί, όπως κατά κανόνα ήταν στη δεκαετία του 1940. Φτωχοποιημένοι Ανατολικοευρωπαίοι εισέρχονταν κατά κανόνα παρανόμως στις γειτνιάζουσες χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης, αναζητώντας "μια θέση στον ήλιο".

Τα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους

Αυτό το μεταναστευτικό κύμα πλημμύρισε και την Ελλάδα, η οποία μέχρι τότε φιλοξενούσε αμελητέο αριθμό οικονομικών μεταναστών. Από το 1990 και τα επόμενα χρόνια μυριάδες Αλβανών διέσχισαν με τα πόδια παρανόμως τα σύνορα από αφύλακτες διαβάσεις. Μόνο κατά ένα ελάχιστο ποσοστό εισήλθαν νομίμως με βίζα, αλλά όταν αυτή έληξε δεν επέστρεψαν, βεβαίως, πίσω. Εκείνα τα χρόνια εισήλθαν με διάφορους τρόπους στην Ελλάδα και οικονομικοί μετανάστες από άλλες ανατολικές χώρες, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία, η Ρωσία, η Μολδαβία, η Πολωνία, η Γεωργία κ.α.

Οι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη έχουν πια σε μεγάλο βαθμό αποκτήσει άδεια παραμονής και εργασίας με τις τρεις μαζικές νομιμοποιήσεις. Οι δύο πρώτες έγιναν από την κυβέρνηση Σημίτη (1997 και 2001). Στην πρώτη είχαν υποβάλει αιτήσεις 372.000 παράνομοι μετανάστες. Στη δεύτερη είχαν υποβληθεί 370.000 αιτήσεις. Η τρίτη πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή το 2005 και είχαν υποβληθεί 92.000 αιτήσεις.

Τα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου εξετάζουν κάθε μετανάστη ξεχωριστά. Παραχωρούν άδεια παραμονής και εργασίας σε αλλοδαπό μόνο εάν διαπιστώσουν ότι δεν συνιστά απειλή για την εθνική και τη δημόσια ασφάλεια. Αντιθέτως, το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραχώρησε μαζικά άδειες παραμονής και εργασίας σε μετανάστες που είχαν εισέλθει παρανόμως με βάση κυρίως τον χρόνο παραμονής και το εάν είχαν εργασία. Και μόνο το γεγονός αυτό καταδεικνύει την αβάσταχτη ελαφρότητά του. Από το 2005 υπάρχει ένα σταθερό σύστημα νομιμοποίησης αλλοδαπών σε ad hoc βάση και όχι μαζικά.

Το κύμα από Ασία-Αφρική

Οι οικονομικοί μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη, λόγω συμβατής πολιτισμικής ταυτότητας, εισήλθαν γρήγορα σε τροχιά κοινωνικής ενσωμάτωσης. Υπήρξαν κοινωνικές παρενέργειες (σημαντική αύξηση της εγκληματικότητας, του λαθρεμπορίου, της "μαύρης" εργασίας κτλ.), αλλά δεν υπήρξε γκετοποίηση. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα υπήρχαν θέσεις εργασίας.

Το 2000 οι ροές από την Ανατολική Ευρώπη είχαν περιορισθεί, αλλά άρχισαν να διογκώνονται ταχύτατα οι ροές παράνομων μεταναστών από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, την Παλαιστίνη, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, το Μαρόκο κτλ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο 51.031 άτομα το 2003, 44.987 το 2004, 66.351 το 2005, 95.239 το 2006, 112.364 το 2007 και 146.337 άτομα το 2008.

Σ’ αυτούς τους αριθμούς πρέπει να προστεθεί και ο απροσδιόριστος αριθμός εκείνων που δεν συλλαμβάνονταν. Ως στοιχείο σύγκρισης αναφέρω ότι την ίδια περίοδο ο ανά έτος αριθμός των συλληφθέντων για παράνομη είσοδο στην Ιταλία, με εξαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα, ήταν περίπου 30.000 άτομα. Σε αντίστοιχα επίπεδα κινήθηκαν οι μεταναστευτικές ροές και τα επόμενα χρόνια.

Η τάση γκετοποίησης

Σε αντίθεση με τους Ανατολικοευρωπαίους, οι μουσουλμάνοι από την Ασία και την Αφρική κατά κανόνα γκετοποιήθηκαν. Επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση της Ελλάδας πως, λόγω της θρησκευτικής-πολιτισμικής ταυτότητάς τους, ωθούνται να αναπαράγουν στο δυτικό περιβάλλον τον τρόπο που ζούσαν στις χώρες προέλευσής τους. Ως εκ τούτου δύσκολα ενσωματώνονται. Εξ ού και η τάση δημιουργίας γκέτο. Συνέβαλε και το γεγονός ότι σε λίγα χρόνια εισήλθαν μεγάλοι αριθμοί.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να τεθεί το εξής ερώτημα: Γιατί οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες προσπαθούν με κόστος να διεισδύσουν στην Ευρώπη και δεν προτιμούν να μεταβούν προς εγκατάσταση ή προστασία στις πλούσιες μουσουλμανικές χώρες του Κόλπου; Το θρησκευτικό-πολιτισμικό περιβάλλον στα Εμιράτα, στο Κατάρ, στο Μπαχρέιν, στο Κουβέιτ και στη Σαουδική Αραβία είναι πολύ πιο οικείο και συμβατό γι’ αυτούς.

Ένας λόγος που προτιμούν την Ευρώπη είναι για το Κοινωνικό Κράτος και για την ευημερία που θεωρούν πως μπορεί να τους εξασφαλίσει. Προσδοκούν ότι θα επωφεληθούν από τα κάθε είδους επιδόματα και θα βρουν ευκολότερα εργασία. Εκτός αυτού, φαίνεται να έλκονται και από το καθεστώς ελευθερίας και σχετικής ανοχής που υπάρχει στην Ευρώπη. Τα πλούσια μουσουλμανικά κράτη, άλλωστε, έχουν όλα αυταρχικά καθεστώτα. Δεν δίνουν εύκολα άδεια εισόδου και δεν ανέχονται τις μαζικές παράνομες εισόδους, ακόμα και εάν πρόκειται για πρόσφυγες.

Σταύρος Λυγερός

Πηγή: slpress.gr

Αναρτήθηκαν σήμερα, Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019, στη διαδικτυακή πύλη του ΟΑΕΔ (www.oaed.gr) οι προσωρινοί πίνακες Δικαιούχων και Παρόχων Βιβλιοπωλείων – Εκδοτικών οίκων και Αποκλειομένων στο πλαίσιο του Προγράμματος Χορήγησης Επιταγών Αγοράς Βιβλίων έτους 2019.

Οι Δικαιούχοι και οι Πάροχοι που κατέθεσαν ηλεκτρονική αίτηση συμμετοχής έχουν δικαίωμα υποβολής ένστασης κατά των αποτελεσμάτων των προσωρινών Μητρώων και Πινάκων για τρεις εργάσιμες ημέρες από την 05.09.2019 και ώρα 11:00 μέχρι την 09.09.2019 και ώρα 23:59. Η ένσταση υποβάλλεται αποκλειστικά με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω της διαδικτυακής πύλης του Οργανισμού.

Δικαιολογητικά που συνοδεύουν την ένσταση των Δικαιούχων, είτε σαρώνονται και συνυποβάλλονται με αυτήν ηλεκτρονικά, είτε κατατίθενται στην αρμόδια Υπηρεσία του ΟΑΕΔ μέχρι την 10.09.2019 και ώρα 13.00.

Δικαιολογητικά που συνοδεύουν την ένσταση των Παρόχων σαρώνονται και συνυποβάλλονται με την αίτηση αποκλειστικά με ηλεκτρονικό τρόπο μέχρι την καταληκτική ημερομηνία υποβολής ενστάσεων.

Εν όψει της νέας Δημοτικής περιόδου 2019-2023 και της εκλογής του νέου Προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου που σύμφωνα με το νόμο θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019 (πρώτη θητεία) και την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021 (δεύτερη θητεία) σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 9 παρ. 4, περ. δ και 64 παρ 1 ν. 3852/2010, θα πρέπει κατ’ αρχάς οι επικεφαλείς των Δημοτικών Παρατάξεων να ενημερώσουν κυρίως τους νέους Δημοτικούς Συμβούλους για την διαδικασία εκλογής του Προεδρείου.

Υπενθυμίζω μόνο ότι το Προεδρείο συγκροτείται από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τον Γραμματέα, ως εξής:

(α) Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ προέρχεται «από την Παράταξη του εκλεγέντος Δημάρχου, είτε αναδείχθηκε πρώτη είτε δεύτερη σε εκλογική δύναμη».

(β) Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ προέρχεται «από την Παράταξη που αναδείχθηκε, αντίστοιχα, δεύτερη ή πρώτη σε εκλογική δύναμη, αλλά δεν ανέδειξε τον Δήμαρχο».

(γ) Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ προέρχεται «από την τρίτη σε εκλογική δύναμη Παράταξη». Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν άλλες Παρατάξεις, πλην αυτών των περιπτώσεων α΄και β΄, ο Γραμματέας προέρχεται από την Παράταξη της περίπτωσης α΄.

 Ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο Γραμματέας εκλέγονται κατά τη συνεδρίαση αυτή, χωριστά και με μυστική ψηφοφορία, σύμφωνα με συγκεκριμένη διαδικασία.

Περαιτέρω ο νέος Δημοτικός Σύμβουλος θα πρέπει να γνωρίζει και τα παρακάτω:

• Να μετέχει σε όλες τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου ή των επιτροπών στις οποίες είναι μέλος.
• Να διαθέτει πάντα τον απαραίτητο χρόνο και να προετοιμάζεται για τις συνεδριάσεις αφού έχει λάβει γνώση, έγκαιρα, όλων των εισηγήσεων και των στοιχείων που αφορούν τα θέματα της ημερήσιας διάταξης.
• Να γνωρίζει το πλαίσιο λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου. Για τον λόγο αυτό πρέπει να μελετήσει τον κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
• Να εκφράζει τη γνώμη του και να ψηφίζει κατά συνείδηση, αποβλέποντας πάντοτε στην εξυπηρέτηση του συνόλου των δημοτών.
• Να ζητά δια του Προέδρου, από το Δήμαρχο, την Οικονομική Επιτροπή, την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και τους Αντιδημάρχους, πληροφορίες και συγκεκριμένα στοιχεία, που είναι χρήσιμα για την άσκηση των καθηκόντων του.
• Να καταθέτει γραπτές ερωτήσεις, δια του Προέδρου προς το Δήμαρχο και τα αρμόδια όργανα του Δήμου.

Επίσης:

• Δεν μπορεί να απουσιάζει αδικαιολόγητα από τρεις (3) συνεχείς συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου ή να μην εκτελεί τις υποχρεώσεις του για διάστημα που υπερβαίνει τους τρεις (3) συνεχείς μήνες μέσα στο έτος, χωρίς την άδεια του Συμβουλίου.
• Δημοτικός σύμβουλος που είναι Αντιδήμαρχος δεν επιτρέπεται να απουσιάσει περισσότερο από τριάντα (30) ημέρες συνολικά κάθε χρόνο, χωρίς άδεια του Δημοτικού Συμβουλίου. Η απουσία αυτή μπορεί να παρατείνεται για εξαιρετικούς λόγους έως τρεις (3) μήνες, με άδεια του Συμβουλίου.
• Δημοτικός Σύμβουλος δεν μπορεί να μετάσχει στη συζήτηση ενός θέματος ή στην κατάρτιση αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου εφόσον ο ίδιος, ο/η σύζυγός του ή συγγενής του έως το δεύτερο βαθμό εξ αίματος ή εξ αγχιστείας ή πρόσωπο προς το οποίο διατηρεί στενό δεσμό, έχει υλικό ή ηθικό συμφέρον.
• Εάν είναι Αντιδήμαρχος, μέλος της Οικονομικής Επιτροπής ή της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, είναι υποχρεωμένος να υποβάλλει ετήσια δήλωση για την περιουσιακή του κατάσταση σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και να τη δημοσιοποιεί με ανάρτηση στην ιστοσελίδα του δήμου.
• Είναι υποχρεωμένος να δηλώνει κάθε προσωπικό συμφέρον (ιδιοκτησιακό ή οικογενειακό) που έχει σχέση με τα θέματα του Δήμου, καθώς και να ενθαρρύνει και να προωθεί κάθε μέτρο που προάγει τη διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς, στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του και λειτουργίας του Δήμου.

Ο δημοτικός σύμβουλος θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζει τόσο τον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ) όσο και το πλαίσιο λειτουργίας των νομικών προσώπων του Δήμου του (καταστατικά και κανονισμούς λειτουργίας). Επίσης θα πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζει καλά πως καταρτίζεται ένας προϋπολογισμός.

Τέλος πρέπει να γνωρίζει βασικά νομοθετικά κείμενα όπως Αρμοδιότητες των δήμων Ν.3463/2006 «Κύρωση Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων», άρθρο 75,

Ν.3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης», άρθρο 94,
Σύστημα διοίκησης των δήμων

Ν.3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης» και άρθρα 58 έως 78 (όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, με τον ν. 4555/2018 «Πρόγραμμα Κλεισθένης Ι και τον ν. 4623/2019).

Αγρίνιο, 04/09/2019

Ο Παρεμβαίνων
Δημήτρης Τραπεζιώτης
Δικηγόρος
π. Δήμαρχος Θεστιέων
& Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου