ΑΚΤΙΟ ΑΜΒΡΑΚΙΑ: Δυστυχισμένη Αιτωλοακαρνανία - 10 Χρόνια το δικό μας Γεφύρι της Άρτας! 

-ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ στον αυτοκινητοδρόμο ΑΚΤΙΟ-ΑΜΒΡΑΚΙΑ! 

-Έγινε Δεκτή η προσφυγή της GD Infrastrutture!γου

-Ζητείται ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ για να ξεμπλοκάρει ο δρόμος!

Γράφει ο: ΝΩΝΤΑΣ ΝΙΚΑΚΗΣ, τ. Λυκειάρχης, Βόνιτσα

Αναστάτωση στη Δυτική Ελλάδα προκλήθηκε μόλις μαθεύτηκε ότι η προσφυγή της GD Infrastrutture στην ΑΕΠΠ ενάντια στην ακύρωση του διαγωνισμού έγινε δεκτή. Αναμένοντας το σκεπτικό της απόφασης και της αντίδρασης του υπουργείου Υποδομών αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πάμε ξανά στο περιβάλλον του αρχικού διαγωνισμού.

Ολοκληρώθηκε η Διεθνής Έκθεση Τουρισμού «IFT 2020 Βελιγράδι, Σερβία» που πραγματοποιήθηκε από τις 20 έως τις 23 Φεβρουαρίου 2020, στην οποία η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας συμμετείχε για δεύτερη φορά.

Το κοινό της Σερβίας, αλλά και επαγγελματίες, έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το τουριστικό προϊόν της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας ενώ όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Τουρισμού, Νικόλαος Κοροβέσης, «μεσοπρόθεσμος στόχος μας είναι η αγορά της Σερβίας να αποτελέσει προνομιακό χώρο δραστηριοποίηση μας, ώστε εκμεταλλευόμενοι τους νέους οδικούς άξονες, να προσελκύσουμε περισσότερους επισκέπτες από τη χώρα αυτή». 

Στη  Διεθνή Έκθεση Τουρισμού «IFT 2020 Βελιγράδι, Σερβία» από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας συμμετείχαν ακόμη ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Παιδείας-Πολιτισμού-Αθλητισμού-Τουρισμού και Απασχόλησης Ανδρέας Ματθιόπουλος καθώς επίσης τα στελέχη της ΠΔΕ Αναστασία Καλδίρη και Παρασκευή Παπαπάσχου.

Τους πρώτους καρπούς αποδίδουν ο διπλωματικός μαραθώνιος της κυβέρνησης και οι ισχυρές πιέσεις που άσκησε προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προς την ευρωπαϊκή ηγεσία και εν γένει τη διεθνή κοινότητα για να πάψουν να αποστρέφουν το βλέμμα της στην ασύμμετρη απειλή με την οποία έρχεται αντιμέτωπη η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα.

Ομάδες προσφύγων συγκεντρώνονται στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία στον Εβρο, με αποτέλεσμα η Αθήνα να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να κλείσει τα χερσαία σύνορα, όπως προκύπτει από διασταυρωμένες πληροφορίες.

Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 27/02/2020

Επειδή πλησιάζει η ιερή επέτειος της Εξόδου κι επειδή βλέπω τα τελευταία χρόνια να αποφεύγεται –αναίτια- η καθιερωμένη πανελληνίως έκφραση «Γιορτές της Εξόδου του Μεσολογγίου» και ν’ αντικαθίσταται από κάθε είδους περίφραση, όπου οι «γιορτές» γίνονται «μνήμες», το «Μεσολόγγι» γίνεται «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» και η λέξη Έξοδος ...παραλείπεται, θα ’θελα να εκφράσω και δημοσίως τη μεγάλη μου ανησυχία για την - καλοπροαίρετη ίσως - αυτή αυθαιρεσία.

Οι μοναδικές στον κόσμο (όπως και το γεγονός που τις προκάλεσε) γιορτές αυτές έχουν ξεκινήσει και καθιερωθεί από τον λαό – άλλη μια ακόμη μοναδικότητα – εδώ και δυο σχεδόν αιώνες και δεν είναι δυνατόν ν’ αλλάξουν όνομα.

Αν αποσυνδεθεί το Μεσολόγγι απ’ τη λέξη Έξοδος, πως θα ξέρει ο ξένος ή ο άσχετος με την Ιστορία – και είναι πολλοί σήμερα αυτοί οι τελευταίοι – τι έχει γίνει στο Μεσολόγγι;

Κι αν αντικατασταθεί η λέξη Μεσολόγγι με τον τίτλο του αριστουργήματος του Διονυσίου Σολωμού, πόσοι στην Ελλάδα του πασαλείμματος και της ημιμάθειας ξέρουν ποιους ονόμασε έτσι ο Ποιητής;

Τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Ιστορίας δεν μετονομάζονται: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης θα λέγεται πάντα «άλωση» και όχι καταστροφή, το Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου θα λέγεται «ολοκαύτωμα» και όχι ανατίναξη και η πτώση της Βαστίλης θα λέγεται πτώση και όχι μνήμη.

Κι αν μερικοί συμπατριώτες μας ενοχλούνται από τη λέξη – που χρησιμοποιούταν ωστόσο πάντοτε – «γιορτές» για ένα μνημόσυνο (γιατί πραγματικά στο Μεσολόγγι γίνεται ένα μνημόσυνο) πρέπει να καταλάβουν πως η μία λέξη δεν αποκλείει την άλλη: Ναι, στο Μεσολόγγι κάθε χρόνο γιορτάζουμε.

Γιορτάζουμε γιατί λίγοι εξαντλημένοι απ’ την πείνα άνθρωποι νίκησαν δυο χορτάτες και πανίσχυρες στρατιές.

Γιορτάζουμε γιατί λίγοι ταλαιπωρημένοι απ’ τη δυστυχία άνθρωποι κλόνισαν την κραταιά «Ιερή Συμμαχία» κι άλλαξαν τα σχέδιά της, αλλάζοντας έτσι και τον ρουν των γεγονότων της παγκόσμιας Ιστορίας.

Γιορτάζουμε γιατί το πνεύμα νίκησε την ύλη.

Γιορτάζουμε όμως μόνο μια φορά το χρόνο για μια πόλη που αναλήφθηκε στους ουρανούς με τη θυσία της, δείχνοντας σ’ όλο τον κόσμο πώς κερδίζεται η ελευθερία.

Γιορτάζουμε γιατί το Μεσολόγγι υπήρξε περίπτωση μοναδική – κι αυτή τη μοναδικότητα πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού.

Κι αλλού έγιναν πράξεις ηρωισμού – και τις σεβόμαστε – μα ήταν πράξεις ηρωισμού στιγμιαίου, όπου λίγοι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά στο δίλλημα «ελευθερία ή θάνατος» και διάλεξαν το δεύτερο, ενώ στο Μεσολόγγι ήταν ένας ηρωισμός διαρκείας, προμελετημένος και προαποφασισμένος από μια ολόκληρη πόλη, που θυσιάστηκε όχι απλώς για να διώξει έναν εχθρό της χώρας, αλλά για να σώσει την αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων όπου γης.

Αν το καταλαβαίνουν αυτό οι Έλληνες, ας καλούν τιμητικά στις εκδηλώσεις τους το Μεσολόγγι κι αν το καταλαβαίνει το Κράτος, ας δίνει την έμφαση που οφείλει να δίνει με κάθε τρόπο και κυρίως με την τηλεόρασή του – στις γιορτές αυτές.

Κι ας μας συγχωρεθεί η – φαινομενική – έπαρση. Δεν έχουμε – και δεν πρέπει να έχουμε – μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Έχουμε όμως – και πρέπει να έχουμε – μέγιστη ιδέα για την πόλη μας.

Με αγάπη για όλους
Ακακία Κορδόση

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού

Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 27/02/2020

Της Μάγδας Βελτσίστα

Πάνω ένα μικρό αγοράκι, το χάιδευαν και το στριφογυρνούσαν. Για να φέρει γούρι. Για να γεννηθούν αγόρια. Και τραγουδούσαν στη νύφη: «Να κάνεις σερνικά παιδιά σαν της μηλιάς τα μήλα.» Εκεί κοντά, εκεί μπροστά, βγάζανε ένα πλουμιστό μαντήλι και στήνανε χορό. Καλαματιανό και τσάμικο. Άντε και κανένα ουζάκι!

Τα προικιά, τα προικιά

Την Πέμπτη πριν από την Κυριακή του γάμου, συνήθως, είχαμε άλλο ένα πανηγύρι: Μια «σεβάσμια» αντιπροσωπεία από το σόι του γαμπρού πήγαινε στο σπίτι της νύφης, είτε αυτό ήταν στο Αιτωλικό, είτε σε κάποιο χωριό,  για να πάρει τα προικιά και να τα μεταφέρει στο σπίτι όπου θα έμενε το ζευγάρι. Τα φόρτωναν σ’ ενα φορτηγό, στόλιζαν τα πλαϊνά του με κουβέρτες, παπλώματα, κιλίμια, χράμια, κεντήματα κι ό, τι άλλο αξιοζήλευτο, και γυρνούσαν σ’ όλους τους δρόμους του Αιτωλικού με τραγούδια και φωνές. Ο κόσμος πετούσε ρύζι κι έλεγε ευχές. Όταν έφταναν στον προορισμό τους, καινούργιος έλεγχος. Πεθερά και κουνιάδες, αν υπήρχαν, συγγένισσες του γαμπρού και γείτονες, κοιτούσαν, μετρούσαν και σχολίαζαν.

- Σ’ αρέσει το στρώμα;

-Ναι.

-Και το πάπλωμα;

-Ναι.

-Πόσα σεντόνια έχει και πόσες κουβέρτες; Εχει τραπεζομάντηλα;

Η πεθερά συχνά - πυκνά   δημιουργούσε καταστάσεις. «Δεν είναι καλό το κιλίμι, δεν είναι καλό το πάπλωμα, δεν, δεν δεν...» Γι’ αυτό, πολλές φορές, όταν η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή  και οι ελλείψεις ήταν έκδηλες, «έβγαιναν παραέξω». Ζητούσαν από γυναίκες που ξέρανε πως θα ανταποκριθούν και δε θα «μιλήσουν», να τους δανείσουν πράγματα, είδη προικός εννοείται, να τα δει το συμπεθεριό, να ηρεμήσει, να καμαρώσει και μετά, εν κρυπτώ, θα τα επέστρεφαν.

Μέσα στα υφαντά που έχω από τη μάνα μου υπάρχει και μια κουβέρτα κίτρινη καραμελωτή, με πράσινη γαρνιτούρα. Την έχει υφάνει με τα χεράκια της. Και άρεσε σε όλους. Γι' αυτό και τη δάνεισε τέσσερις φορές σε νύφες, για το σκοπό που είπαμε. Μάλιστα, την τέταρτη φορά  της είπε ο διαμεσολαβητής: «Η πεθερά είναι καλόβολος άνθρωπος, αλλά έχει μιαν αδερφή ανύπαντρη στρίγγλα, που την επηρεάζει, κάνε κάτι, βόηθα την κατάσταση, σε παρακαλώ.»

Αυτήν την κίτρινη, υφαντή κουβερτούλα μου πολύ την αγαπώ. Μας έχει ζεστάνει, μας έχει στολίσει. Κι ακόμα έχει επιτελέσει έργο βαθιά κοινωνικό. Πάντρεψε τέσσερα φτωχά κορίτσια και ξεγέλασε πέντε (05) πεθερές!

«Τάξε, τάξε» στον κουμπάρο.

Το έθιμο αυτό έρχεται από πολύ μακρυά και κανένας δε θυμάται πια την καταγωγή και τη σημαντική του. Άλλωστε, έχει από καιρό ατονίσει και καταργηθεί.

Μετά το «Ησαϊα χόρευε» λοιπόν, αφού ,όλοι οι παράγοντες της τελετής είχαν γυρίσει στις θέσεις τους, κάποιοι φίλοι έπιαναν τον κουμπάρο από τη μέση και τον σήκωναν ψηλά, κραυγάζοντας: «Τάξε, κουμπάρε, τάξε. Για το ζευγάρι». Κι εκείνος, προετοιμασμένος, έταζε αναλόγως:

-Δυο πετάλια μεγάλα.

-Ενα τενεκέ λάδι.

-Ενα τραπέζι στην Αθήνα. Θα τους πάω στον Τσιτσάνη.

Και μετά, τι;

Θά θελα αυτήν την μνήμη να την πω... αλλά μακρυά, στα πρώτα παιδικά μου χρόνια κείται και δεν έρχεται...

Μετά την τελετή: Να  προσκυνήσει η νύφη την πεθερά.

Έθιμο της πολύ παλιάς εποχής κι αυτό. Και δεν ξέρω αν μπορώ να το αποδώσω σωστά. Φαίνεται, πως η μάνα του γαμπρού, συχνά από πρόθεση, ή και χωρίς πρόθεση, δεν παρευρίσκονταν στην εκκλησία, στο γάμο. Έτσι, μετά το μυστήριο, τα φιλιά και τις χίλιες ευχές, η νύφη, με το νυφικό και το πέπλο της, έπρεπε να πάει στο σπίτι όπου θα ζούσε με την πεθερά, ή όπου ζούσε η πεθερά ( χωρίς να υπάρχει προοπτική συγκατοίκησης) και να την προσκυνήσει (!) Ναι, προσκύνημα κανονικό, με γονυκλισία, όπως την Παναγία.

Σε μια τέτοια περίπτωση παραβρέθηκε η μάνα μου, γιατί έπρεπε, είχε το γαμπρό ανιψιό. Φύγανε με το ταξί από το Αιτωλικό, γαμπρός και νύφη και συμπεθέροι, και πήγανε στο Θέρμο, ναι (!) στο Θέρμο. Εξω από την πόρτα της πεθεράς περίμενε όλη η γειτονιά. Όταν είδαν το ταξί με τις άσπρες κορδέλες, άρχισαν να τραγουδάνε:

Έβγα, κυρά και πεθερά

να υποδεχτείςτην πέρδικα

Η πεθερά βγήκε, η νύφη την προσκύνησε μεγαλοπρεπώς, η πεθερά τη φίλησε και της έριξε ρύζι και λουλούδια.

Καλώς τηνα την πέρδικα

Που περπατεί λεβέντικα

Η νύφη μπήκε μέσα στο σπίτι της πεθεράς. Και μαζί και ο λοιπός συγκεντρωμένος κόσμος. Κεράσματα: κουραμπιές στο χέρι, δεν υπήρχαν ούτε πιατελάκια, ούτε χαρτοπετσέτες.Τότε οι άνθρωποι αρκούνταν στα πολύ απαραίτητα. Συχνά δεν υπήρχε ούτε ο κουραμπιές.

Και μετά, το ταξί γύρισε πίσω στο Αιτωλικό.Και ήταν όλοι τους πολύ ευχαριστημένοι. Είχαν κάνει το καθήκον τους με τον πιο εξαντλητικό τρόπο.

Τα π’στρόφια: Αν, διαβάζοντας την παραπάνω λέξη, νομίζετε πως είναι αρμένικη ή βουλγάρικη, κάνετε μεγάλο λάθος. Η λέξη είναι ελληνικότατη, από το ρήμα επιστρέφω και «επιστρόφια», στη λαϊκή γλώσσα, τη ρουμελιώτικη διάλεκτο, είναι η διαδικασία της επιστροφής. Σύμφωνα με το έθιμο, η κοπέλα που παντρεύτηκε «εκτός έδρας» και πήγε να ζήσει σε άλλο τόπο, είχε δικαίωμα και υποχρέωση, δύο ή τρεις βδομάδες μετά το γάμο της, να γυρίσει στο χωριό της και να μείνει λίγες μέρες με την παλιά οικογένεια. Σπάνια τη συνόδευε ο σύζυγος και, σίγουρα, κανένας απολύτως από τους καινούργιους συγγενείς.

Επιβιώνει σήμερα αυτό το έθιμο; Ενδεχομένως. Για λόγους παράδοσης, εκτιμώ. Γιατί σήμερα ο κόσμος έχει τα αυτοκίνητά του, τα κινητά του κι άλλους πολλούς, μοντέρνους τρόπους επικοινωνίας. Από την άλλη, άλλο να μιλάς στο τηλέφωνο κι άλλο να αγγίζεις  το αγαπημένο πρόσωπο και τον αγαπημένο χώρο.

Το άσπρο νυφικό σεντόνι με το αίμα και η παρθενιά της νύφης

Είναι θέμα λεπτό και δύσκολο, για το οποίο πολύ λίγα πράγματα θα ήθελα να πω. Που την επομένη του γάμου περίμενε η πεθερά να της πάει η νύφη ή ο γιος της ή και οι δυο μαζί τα αποδεικτικά της παρθενιάς: το αίμα στο άσπρο νυφικό σεντόνι. Προκατάληψη φερμένη κατευθείαν από τα βάθη της Ανατολής και την αχλύ των αιώνων.

Υπερηφάνεια ή ντροπή, ικανοποίηση ή διασυρμός.

Πολλές οι διηγήσεις στο Αιτωλικό, το θεωρούσαν θέμα ηθικής τάξεως κι ευθύνης. Οι νεώτεροι, ρωτήστε τη γιαγιά σας. Οι παλαιότεροι, απλώς θυμηθείτε. Το τεριρέμ και οι γαμήλιες βίζιτες: Το καινούργιο ζευγάρι, είτε πήγε νυφικό ταξίδι είτε όχι, έπρεπε τη δεύτερη Κυριακή από το γάμο του, να κάνει επίσημη  «επίσκεψη» στην εκκλησία και μετά, στους συγγενείς και φίλους. Για το σκοπό αυτό έστελναν στην εκκλησία της ενορίας τους μια λειτουργιά μέσα σε κάτασπρη βαμβακερή πετσέτα. Και στους συγγενείς, φίλους και γείτονες δυο γλυκά, κατά προτίμηση κουραμπιέδες. Αυτό ήταν κίνηση συμβολική: Αύριο θα σας επισκεφθούμε!

Θυμάμαι σαν τώρα που Σάββατο μεσημέρι μας χτύπησε την πόρτα  η Βούλα, ανηψιά της Αθηνάς, της νιόπαντρης. Ανέβηκε τη σκάλα κρατώντας ένα μεγάλο δοχείο σκεπασμένο με κεντημένη πετσέτα κι έβαλε στο πιάτο που της έδωσε η μάνα μου δυο κουραμπιέδες.

-Αύριο μετά την εκκλησία, είπε. Θα 'ρθουν ο Κώστας και η Αθηνά.

-Και στα δικά σου, κορίτσι μου, της είπε η μάνα μου, και στα δικά σου  κοριτσάκι μου. Για να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα, δεν το είπε ακριβως έτσι. Είπε: «Κι σ’τα δκά σ’ κουρίτσι μ’, κι στα δ’κούλια σ’ κουρτσάκι μ’». Εκ των υστέρων έμαθα ότι η κοπέλα που εκτελούσε αυτού του είδους την αποστολή έπρεπε να είναι ανύπαντρη. Για  γούρι. Για να ανοίξει η τύχη της και να παντρευτεί!

Αλλά, η αποθέωση του πράγματος συνέβαινε εκείνο το συγκεκριμένο πρωί, στην εκκλησία, λίγο πριν την απόλυση. Ο δεξιός κι ο αριστερός ψάλτης ,μαζί και εναλλάξ, έψελναν για τους νεόνυμφους  το «τεριρέμ», το υπέροχο  βυζαντινό μέλος που σε γεμίζει χαρά κι αισιοδοξία. Όλοι στην εκκλησία γύριζαν και τους κοίταζαν. Μερικοί δάκρυζαν. «Να ζήσετε», τους ψιθύριζαν οι πιο κοντινοί. Ο δε Αλέκος  Καλιακούδας, ο ψάλτης της Παναγίας, μου είπε πως, παλιότερα, όταν το ζευγάρι έμπαινε στην εκκλησία, η νεωκόρος, πρώτα η κυρα-Ξανθή και μετά η κυρά-Τσάντα, πρόσφεραν στη νύφη μια μικρή ανθοδέσμη.

«Τεριρέμ», τότε ή τώρα, στην αρχή της κοινής ζωής.Τυλιγμένο στη ζωντανή, ακόμα, βυζαντινή μουσική παράδοση του Αιτωλικού και τραγουδισμένο από τους λαμπρούς λειτουργούς της, τους παλιούς και νεώτερους Αιτωλικιώτες ιεροψάλτες!

«Τεριρέμ» λοιπόν. Και καλορίζικα!   

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού

Θλίψη στον λογοτεχνικό κόσμο. Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων, Άλκη Ζέη έφυγε σε ηλικία 97 ετών στο σπίτι της με τα παιδιά της, την Ειρήνη και τον Πέτρο. Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη από το Α΄Νεκροταφείο, όπου αναπαύεται και ο σύζυγος της Γιώργος Σεβαστίκογλου.

Επιβεβαιώθηκε και δεύτερο κρούσμα κορωνοϊού στην Ελλάδα. Πρόκειται για το παιδί της 38χρονης, το οποίο νοσηλεύεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, όπως και η μητέρα του.

Το παιδί της 38χρονης, η οποία χθες διαγνώστηκε θετική στον κορωνοϊό, πήγε κανονικά τη Δευτέρα και την Τρίτη στο σχολείο του, αλλά δεν πήγε την Τετάρτη, γεγονός που ανησυχεί τις Αρχές για την έκταση που μπορεί να λάβει το θέμα. Το παιδί νοσηλεύεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου είναι και η μητέρα του, σε απομόνωση. Το παιδί, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι σε καλή κατάσταση, όπως και η μητέρα του, με ήπια συμπτώματα.

Κλειστό το σχολείου του παιδιού που επιβεβαιώθηκε με κορωνοϊό

Το συγκεκριμένο σχολείο, το 105ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, είναι σήμερα κλειστό με κοινή απόφαση των υπουργείων Υγείας και Παιδείας για προληπτικούς λόγους, όπως αναφέρθηκε στη σχετική ανακοίνωση.

Ο διευθυντής του σχολείου, μιλώντας στο iefimerida.gr και τον Νίκο Μαρουλίδη, ανέφερε πως το ενδεχόμενο απολύμανσης άπτεται στην αντιδημαρχία του δήμου Θεσσαλονίκης, εάν και, όπως υποστήριξε, αρκετές φορές γίνονται απολυμάνσεις στους σχολικούς χώρους.

Χθες πραγματοποιήθηκε απολύμανση στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, καθώς το είχε επισκεφθεί η 38χρονη, η οποία είναι το πρώτο κρούσμα του κορωνοϊού στην Ελλάδα. Ανδρες με ειδικό εξοπλισμό βρέθηκαν στον χώρο και ψέκασαν με απολυμαντικό υλικό τις εγκαταστάσεις.

Χθες το μεσημέρι ανακοινώθηκε πως η 38χρονη μητέρα διαγνώστηκε θετική στον κορωνοϊό μετά την επιστροφή της αεροπορικώς από το Μιλάνο της Ιταλίας, το βράδυ της Κυριακής.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η 38χρονη είναι επιχειρηματίας και συγκεκριμένα σχεδιάστρια μόδας, η οποία μάλιστα ασχολείται και με τα κοινά και είχε βάλει υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές με μεγάλο συνδυασμό στην πόλη της Θεσσαλονίκης, χωρίς να εκλεγεί.

Εξετάσεις στους συγγενείς της 38χρονης

Την Τετάρτη έγινε γνωστό πως θα υποβάλλονταν σε εξετάσεις όσοι ήρθαν σε επαφή με την 38χρονη -φίλοι, μέλη οικογένειας και συνταξιδιώτες. Από την πλευρά του ο υπεύθυνος ενημέρωσης του υπουργείου Υγείας, λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας, είχε πει «ψυχραιμία να έχουμε».

Κορωνοϊός: Ψυχραιμία συνιστά στο υπουργός Υγείας

Ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, μετά την ανακοίνωση του πρώτου κρούσματος κορωνοϊού, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε, συνέστησε ψυχραιμία. Κάλεσε τους πολίτες να μην πανικοβάλλονται και ζήτησε σε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων να συμβουλευτούν τον προσωπικό τους γιατρό και τα νοσοκομεία αναφοράς.

«Εμείς αυτό που θα κάνουμε με ειλικρίνεια και διαφάνεια και κοιτώντας στα μάτια τους πολίτες είναι να ενημερώνουμε μόνιμα, σωστά, ψύχραιμα για την κατάσταση αυτή της δημόσιας υγείας. Σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει λόγος πανικού, το αντίθετο, η σωστή ενημέρωση, η οργάνωση και η συνεργασία θα μπορέσουν να μας κάνουν όλους μαζί να έχουμε καλά αποτελέσματα. Θα ήθελα να παρακαλέσω να ακούμε τους ειδικούς, τους λοιμωξιολόγους, τους επιδημιολόγους, τους γιατρούς μας, τους καθηγητές πανεπιστημίου, αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα από όλους περί τίνος πρόκειται», τόνισε ο υπουργός.

Πηγή: iefimerida.gr

Το νομοθετικό πλαίσιο στη τοπική αυτοδιοίκηση που θεσπίσθηκε πριν δύο χρόνια, γνωστότερο, ως «Κλεισθένης» δεν έμελλε να μακροημερεύσει.