Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 11/10/2018
Αξιότιµε κύριε Γεώργιε Σαρρή, όπως εσείς ως Αµπλιανίτης έχετε το αναφαίρετο δικαίωµα να υπερασπίζεστε την ιστορική παρουσία του συγχωριανού σας, τ. Κοινοτάρχης Άµπλιανης τολµηρού στρατιωτικού Δηµ. Θεοδωράκη, που η πατρίδα για την γενναιότητά του, τον τίµησε µε αξιώµατα και δωρεάν τάφο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Έτσι κι όσοι θέλουν και µπορούν να αισθάνονται Μεσολογγίτες κλείνοντας µέσα τους, την ιδέα της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ, για να αισθάνονται κάθε είδος Ανθρώπινου ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ.
Έχουν το δικαίωµα υπεράσπισης των ΑΓΙΩΝ ΧΩΜΑΤΩΝ, που οι πρόγονοί τους, πότισαν µε αίµα πυρό. Ως µελετητής δε της ιστορίας, οφείλω να πληροφορήσω εσάς και τους ανιστόρητους ότι ο χώρος πέριξ του ΤΑΦΕΙΟΥ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ (ουχί Κήπος Ηρώων, ως τον αποκαλεί η διαχρονική θολοκουλτούρα, που αδυνατεί να κατανοήσει ότι νοηµατικά η λέξη Κήπος, παραπέµπει σε χώρο φύτευσης λουλουδιών και ζαρζαβατικών και όχι σε Αρχαιοελληνικό ΤΥΜΒΟ, εντός του οποίου φυλάσσονται Ιερά λείψανα ΗΡΩΩΝ) φέρει την Ιστορική ονοµασία ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ, ως τη βάπτισε ο γαλλοτραφής µηχανικός Μιχ. Κοκκίνης, που κατασκεύασε τα οχυρωµατικά έργα της πόλης και τη σχεδίασε κατά τα πρότυπα της Place de la victoire, που ο Γαλλικός Λαός της χώρας του ΔΙΑ-φωτισµού, αφιέρωσε στη ΜΕΓΑΛΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1789, για να τιµήσει τη µνήµη των αγωνιστών της και την έβαλε σε ΝΑΟ ΔΩΡΙΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ που αποκαλεί ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ. Ως πνευµατική Ύπαρξη, για 10ετίες αντιδρώ στην διαχρονική δηµοτική και όχι µόνο εµπορία, της ονοµατο-δοσίας πλατειών και δρόµων, για µια χούφτα ψήφων, που προσβάλλει κάθε σκεπτόµενο και έντιµο ΠΟΛΙΤΗ.
Πού είναι αξιότιµε κύριε Σαρρή οι πλατείες µε τα περικαλλή αγάλµατα του Χρήστου Καψάλη και του Ιωσήφ Ρωγών, που ανατινάχθηκαν για να είµαστε εµείς ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ για να παραδειγµατίζονται τα Ελληνόπουλα στο νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία µετ’ αγάλµατος στον Αρχηγό της Φρουράς των Μεσολογγιτών Αθανάσιο Ραζηκότσικα, που στην ΕΞΟΔΟ έπεσε µε το σπαθί στο χέρι, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία του πρωτοκαπετάνιου του Ζυγού Δηµ. Μακρή, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία µε το άγαλµα του Εθνικού µας ποιητής Διον. Σολωµού που έγραψε τον ΥΜΝΟ εις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Εθνικός µας Ύµνος) ακούγοντας τα κανόνια του πολιορκηµένου Μεσολογγίου, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι οι πλατείες των ΗΡΩΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ Καραϊσκάκη, Δεληγιώργη, Κασοµούλη, Σωτηρόπουλου, Τζα βελαίων, Μεσθενέας και πολλών άλλων αγωνιστών που για οικονοµία χώρου δεν αναφέρω, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι ένας δρόµος ή µια πλατεία στην ηρωίδα γυναίκα και τα ηρωικά παιδιά, που πολέµαγαν στις Ντάπιες του φράκτη, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία µετ΄ αγαλµάτων στον 6 φορές Πρωθυπουργό της Ελλάδας Επ. Δεληγιώργη και των ανιδιοτελών πρωθυπουργών Ζαφειρίου και Δηµητρίου Βάλβη, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία µετά της προτοµής του Μακεδονοµάχου µε τις Μεσολογγίτικες ρίζες Παύλου Μελά, ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι οι πλατείες των λογοτεχνών που τίµησαν τα Ελληνικά Γράµµατα Δροσίνη, Γκόλφη, Τραυλαντώνη κ.α ΠΟΥΘΕΝΑ!!
Η υποψία πλατειών στο µέγιστο εθνικό µας Βάρδο Κ. Παλαµά και τον Μιλτ. Μαλακάση, µε κάνουν να ντρέποµαι. Πού είναι η πλατεία του πορθητή της Κιουτάχειας Μεσολογγίτη στρατηγού Παπούλα; ΠΟΥΘΕΝΑ!! Πού είναι η πλατεία µε τα ονόµατα των Ηρωικών Αµπλιανιτών, που µε το σπαθί στο χέρι στις επάλξεις του Μεσολογγίου υπό την καθοδήγηση του πρωτοκαπετάνιου τους, Γιαννούλα Χολέβα ή Νούλα, έχυναν το αίµα τους για την λευτεριά της Ελλάδας; ΠΟΥΘΕΝΑ!! Ελπίζω τώρα να κατανοείται µε ποιες προδιαγραφές πρέπει να γίνονται οι ονοµατοθεσίες πλατειών και οδών.
Πρώτα οι ΗΡΩΕΣ του 1826 και µετά έπονται όλοι οι άλλοι. ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ κ. Σαρρή τους Μεσολογγίτες όταν γράφεται ότι δεν αντέδρασαν για το κυλικείο ή για τις βάρβαρες καταπατήσεις των ιερών χώρων που βεβήλωναν οι νέοι ιµπραήµιδες καταπατητές µε την ανέγερση οικοδοµών, υπό τα βλέµµατα του σαπισµένου πελατειακού Κράτους µε τους διεφθαρµένους κρατικούς αρµούς, την ένοχη σιωπή της Δικαιοσύνης και των ψηφοθηρικών Δηµοτικών Αρχών.
Αντιδρούσαν και αντιδρούν αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήµω» των βολευτικών εξυπηρετήσεων, ρουσφετιών τουρκεστί, από την οποία δυστυχώς διέπεται ο νεο-ραγιάς. Στο Δηµοτικό συµβούλιο, ενώπιον των κληρονόµων του µακαρίτη Δ. Θεοδωράκη, µιας και αυτός ήταν άκληρος, έκανα πρόταση στα ανίψια του, παρουσία του διοικητικού µέλους του Συλλόγου των Αµπλιανιτών Παλάντζα να δωριθεί το σπίτι του στην πλατεία Άµπλιανης, στην Κοινότητα Άµπλιανης, που υπήρξε κοινοτάρχης της και µε την βοήθεια του Δήµου Μεσολογγίου, ως αναγνώριση της αµπλιανίτικης συνεισφοράς στην εποποιία των πολιορκιών και της ΕΞΟΔΟΥ, να γίνει ΜΟΥΣΕΙΟ στην ΜΝΗΜΗ του Δ. Θοδωράκη, για να δοξάζει το χωριό που γεννήθηκε και τους Αµπλιανίτες κατοίκους του.
Μέχρι σήµερα όµως αξιότιµε κ. Σαρρή άκρα σιωπή, λέτε να αγαπούν περισσότερο την κληρονοµιά από την ιστορική υστεροφηµία του θείου… λέ ε τ ε!!
Όσο για την Δηµοτική Αρχή κ. Σαρρή µόλις διαπίστωσε ότι το 99% των Μεσο λογγιτών και το 80% των Αμπλιανιτών διαφωνούσαν με την απόφασή της, λόγω ψήφων έκανε στροφή 90 μοιρών, αναγνωρίζοντας το λάθος της.
Πρωτοστατώντας στη συλλογή υπογραφών, διαπίστωσα ότι η μέγιστη πλειοψηφία των Αμπλιανιτών συμφωνεί με την πρόταση που 10ετίες κάνω, να τιμηθούν όπως τους ΑΞΙΖΕΙ ΟΛΟΙ οι Αμπλιανίτες ΜΑΧΗΤΕΣ στους προμαχώνες του Μεσολογγίου για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ της Ελλάδας.
Μη χρησιμοποιείτε κ. Σαρρή τη χωριάτικη κουτοπονηριά των επιθετικών προσδιορισμών, βλ. «ειρωνικά». Οι διακρίσεις είναι συστατικό της ζωής. Η επιστήμη προχωρά μέσα από την έρευνα και τη γνώση, γι’ αυτό υπάρχουν οι Πανεπιστημιακές Σχολές. Ο εμπειρισμός ανήκει σ΄ άλλες εποχές, προσωπικά τιμώ τη συμβολή του, στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Άλλη η κατάρτιση των αξιωματικών της σχολής Ευελπίδων κι άλλη των εθελοντών στρατιωτών. Όπως άλλη κατάρτιση έχει ο πρακτικός γιατρός κι άλλη ο γιατρός της Ιατρικής Σχολής. Ελπίζω η εξυπνάδα σας, να με καταλαβαίνει.
Και κάτι προσωπικά για εσάς κ. Γεώργιε Σαρρή. Αν πραγματικά πεινάτε και διψάτε για την ΑΛΗΘΕΙΑ, σας περιμένω στο γραφείο μου, απέναντι των Δικαστηρίων και το ιστορικό μου δωράκι για το λησμονημένο ΗΡΩΑ Γεώργιο Σαρρή, που τον ξέχασαν οι Αμπλιανίτες, ο Σύλλογός τους και εσείς, όχι όμως ο Μεσολογγίτης Νικήτας Χρ. Φιλιππόπουλος.
Γεώργιος Σαρρής: Τιμήθηκε με το Σιδηρούν Αριστείον Ανδρείας με το με αριθμό 31 Β Διάταγμα Φ 97 των Γενικών Αρχείων του Κράτους για τους αγώνες και τις θυσίες του για την πατρίδα. Αγωνίστηκε στις μάχες Καρπενησίου, Κεφαλόβρυσου Καρπενησίου όπου εφονεύθει ο Μάρκος Μπότσαρης, Καλιακούδας, Κεφαλόβρυσο Αιτωλικού, Αράχωβας αρχηγούντος του αειμνήστου Καραϊσκάκη, Κακή Σκάλα Τέρνου, στις επάλξεις του Μεσολογγίου. Φτωχός αλλά τίμιος, χωρίς αξιώματα, μισθούρα ΕΦΑΠΑΞ και σεβαστή περιουσία, με κατανοείτε ελπίζω, έκανε αίτηση οικονομικής ενίσχυσής του στις 12 Ιουνίου 1865, προς τον Έπαρχο Ευρυτανίας, που φέρει αριθμό 425.
Τέτοιοι ΗΡΩΕΣ δεν ξεχνιούνται κ. Γεώργιε Σαρρή, στους απογόνους, μπορώ να δώσω τα Ιστορικά στοιχεία ολοκληρωμένα γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Ο αγώνας ιστορικής αποκατάστασης των Αμπλιανιτών συνεχίζεται μέχρι τελικής τους ιστορικής δικαίωσης, από τις αμνήμονες Δημοτικές Αρχές.
Νικήτας Χρ. Φιλιππόπουλος
Πολίτης της Πόλης των Ελευθέρων Πολιορκημένων
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας,
Βραβευμένος από το Σύλλογο Λογοτεχνών και πολλούς άλλους Συλλόγους
για την πνευματική του συνεισφορά στη ΜΗΤΕΡΑ Ελλάδα
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
