Μη αναστρέψιμες είναι οι επιπτώσεις στην οικονομία από το έλλειμμα ρευστότητας του κράτους, το οποίο χτυπάει πλέον ευθέως τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τις κεφαλαιακές αντοχές των τραπεζών. Κάθε προσπάθεια ανάκτησης δυνάμεων μέσα από τις ρυθμίσεις των «κόκκινων» δανείων, που επιχειρείται από τις τράπεζες υπονομεύεται, καθώς επιχειρήσεις και νοικοκυριά, «αγοράζουν χρόνο» στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν και να συντηρήσουν δυνάμεις για την επόμενη μέρα, που προδιαγράφεται απρόβλεπτη.
Για τον ιδιωτικό τομέα αυτό σημαίνει ότι κανείς ακόμη και μεταξύ αυτών που έχουν μια σχετική ικανότητα, δεν είναι σε θέση να αποπληρώνει τις οφειλές του, αφού αναγκάζεται να κρατά τη λιγοστή ρευστότητα προκειμένου να αντισταθμίσει το έλλειμμα που έχει δημιουργήσει το Δημόσιο στην πραγματική οικονομία. Με τον τρόπο αυτό η στάση πληρωμών από το κράτος μετατρέπεται σε έλλειμμα ρευστότητας σε όλη την παραγωγική αλυσίδα και είναι πλέον θέμα χρόνου, οι εξελίξεις να αποτυπωθούν στον πιο κρίσιμο δείκτη της οικονομίας, την ανεργία, που βρέθηκε τον Μάρτιο στο 25,6%.
Καθώς οι οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα έχουν φτάσει τα 4,5 δισ. ευρώ, διογκώνονται με τη σειρά τους και οι ανάγκες για αναχρηματοδότηση των δανείων. Προκειμένου να προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση των δανείων τους και στη μερική αποπληρωμή της οφειλής τους, για να κρατήσουν το δάνειο ζωντανό, οι επιχειρήσεις ζητούν από τις τράπεζες πρόσθετη χρηματοδότηση με τη μορφή κεφαλαίου κίνησης. Κάθε δυνατότητα, ωστόσο, προσκρούει στην έλλειψη ρευστότητας, μετά τη φυγή καταθέσεων 35 δισ. ευρώ τους τελευταίους μήνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δείκτης ρευστότητας εκτοξεύθηκε στα τέλη Μαΐου στο 160%, από 132% το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι. Πρόκειται για τον δείκτη που μετρά τα δάνεια προς τις καταθέσεις, ο οποίος θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 2010, ήταν στο 100%, δηλαδή για κάθε 100 ευρώ δάνεια που δίνονταν υπήρχε απόθεμα καταθέσεων 100 ευρώ.
Η δραματική επιδείνωση οφείλεται στο γεγονός ότι οι χορηγήσεις προς τον ιδιωτικό τομέα, παρά τη μικρή υποχώρηση βρίσκονται στα 211 δισ. ευρώ, ενώ οι καταθέσεις έχουν συρρικνωθεί στα 130 δισ. ευρώ και παρά το γεγονός ότι το κενό καλύπτεται από τον ELA, η χρήση του ως εργαλείου μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης είναι πεπερασμένη. Την ίδια στιγμή η εκτόξευση των «κόκκινων» δανείων πάνω από τα 80 δισ. ευρώ, κάνει απαγορευτική οποιαδήποτε προοπτική έκθεσης σε νέο δανεισμό. Με τον τρόπο αυτό το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων διογκώνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο, αφού η αναχρηματοδότηση των δανείων για τις επιχειρήσεις απαιτεί πρόσθετη χρηματοδότηση σε κεφάλαια κίνησης, ενώ η έλλειψη ρευστότητας από τις τράπεζες, καθιστά απαγορευτική τη δυνατότητα για προσφορά νέων δανείων. Οι επισφάλειες στα επιχειρηματικά δάνεια φθάνουν το 40%, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ υψηλότερες, αφού τα δάνεια κρατούνται στη ζωή μέσα από συνεχείς ρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις. Η καθήλωση της οικονομίας στην ύφεση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις διαγραφές δανείων, η διενέργεια των οποίων προϋποθέτει έστω και σταδιακά την επάνοδο των τραπεζών στην κερδοφορία. Σε διαφορετική περίπτωση, οι διαγραφές χτυπούν απευθείας τα κεφάλαια και σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, ο λογαριασμός για νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις των τραπεζών, θα ξαναγραφτεί το φθινόπωρο.
Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι από τον περασμένο Δεκέμβριο, το τραπεζικό σύστημα έχει χάσει περί τα 3,9 δισ. ευρώ από τα κεφάλαια και τα αποθεματικά του και το ύψος τους διαμορφώθηκε στα 69,6 δισ. ευρώ στο τέλος Απριλίου από 73,5 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2014, ενώ την ίδια στιγμή οι προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις έχουν φτάσει τα 40,5 δισ. ευρώ.
kathimerini.gr
