Αντί η νέα γενιά να εμπνέεται από πρότυπα δημιουργίας, τέχνης, μόρφωσης και προόδου, διολισθαίνει σε μια μιμητική κουλτούρα των Βαλκανίων – σκληρή, τραχιά, καχύποπτη. Και το χειρότερο; Η πολιτεία παρακολουθεί αμέτοχη.
Ευθύνες της κυβέρνησης
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας έχουν τεράστια ευθύνη. Αντί να επενδύσουν σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μορφώνει και καλλιεργεί, περιορίζονται σε ημίμετρα, εξετάσεις-λαιμητόμο και σχολεία που θυμίζουν φυλακές. Οι μαθητές ασφυκτιούν σε τάξεις με ελλείψεις καθηγητών, με προγράμματα στείρα και απαρχαιωμένα. Πού είναι η αισθητική αγωγή, η μουσική, το θέατρο, οι αθλητικές δραστηριότητες που θα διοχέτευαν τη νεανική ενέργεια δημιουργικά;
Αντί να καλλιεργούμε πολίτες με φαντασία και κρίση, αναπαράγουμε μια κοινωνία με νεολαία γεμάτη θυμό, έτοιμη να εκραγεί. Το σχολείο δεν γίνεται χώρος παιδείας και έμπνευσης, αλλά εργοστάσιο καταπιεσμένων ψυχών. Και ύστερα απορούμε γιατί οι έφηβοι μοιάζουν με συμμορίες.
Τα παιδιά χάνουν την ταυτότητά τους
Η πολιτική ηγεσία επιμένει να μετράει την επιτυχία με ποσοστά στις Πανελλαδικές, την ίδια στιγμή που τα παιδιά χάνουν την ταυτότητά τους. Δεν είναι μόνο θέμα μόδας· είναι θέμα κουλτούρας. Και όταν μια κοινωνία χάνει την κουλτούρα της, χάνει το μέλλον της.
Αν δεν υπάρξει άμεση αλλαγή κατεύθυνσης, αν δεν μπει η Παιδεία στην καρδιά της πολιτικής, η εικόνα των μαυροφορεμένων εφήβων δεν θα είναι εξαίρεση. Θα είναι ο κανόνας. Και τότε, δεν θα μιλάμε απλώς για μια «χαμένη γενιά», αλλά για μια γενιά που την χάσαμε με τις ίδιες μας τις πολιτικές.
Πηγή: newsbreak.gr
