Όπως λέει, όλα ξεκίνησαν τα ξημερώματα της Τετάρτης (1/3), όταν ένα περιπολικό της Ασφάλειας Λάρισας την μετέφερε εκτάκτως στο νεκροτομείο.
«Από τις 4 το πρωί είχαν ξεκινήσει να έρχονται οι πρώτες σοροί των θυμάτων. Συγκεκριμένα, με το που έφτασα πρέπει να υπήρχαν στο νεκροτομείο ήδη 25 με 30 νεκροί», αναφέρει.
Να σημειωθεί ότι η κυρία Λεονταρή είχε ζήσει και το άλλο τραγικό δυστύχημα με το σχολικό λεωφορείο το 2003, όταν «χάθηκαν» 21 μαθητές.
«Δεν πίστεψα ποτέ στη ζωή μου ότι θα δω κάτι μαζικότερο», λέει και προσθέτει χαρακτηριστικά: «Η εικόνα από τους σάκους που έβλεπα μέσα στο νεκροτομείο, με έκαναν να πω: «Θεέ μου, ξαναζώ το ίδιο πράγμα». Σε καμία περίπτωση», όπως τονίζει, «τα πρώτα λεπτά δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα έχουμε τους σχεδόν τριπλάσιους νεκρούς από τότε».
Όπως τονίζει, «σε κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτεσαι τις οικογένειες αυτών των ανθρώπων και ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν κι εμείς στη θέση τους».
Μία ανακρίβεια που είχε ακουστεί και γραφτεί, μετά την ταυτοποίηση των νεκρών του δυστυχήματος, έσπευσε να διορθώσει εκ νέου η προϊσταμένη της Ιατροδικαστής Υπηρεσίας Λάρισας. Είχε ειπωθεί ότι για όλους τους νεκρούς υπήρξε «κοινό πιστοποιητικό θανάτου», ίδια αιτία θανάτου.
«Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο», επανέλαβε κατηγορηματικά η Ρουμπίνη Λεονταρή.
Και εξήγησε: «Οι βασικές αιτίες θανάτου γράφτηκαν μέσω των σημειώσεων που είχαμε κάνει κατά τη διάρκεια των νεκροτομών. Το μόνο κοινό, το οποίο είχαν όλα τα πιστοποιητικά θανάτου, ήταν η συμπληρωματική φράση σε παρένθεση, η οποία έλεγε ‘σύμφωνα με πληροφορίες της εντολοδόχου Αρχής, θύμα ομαδικού σιδηροδρομικού ατυχήματος’. Αυτό γράφτηκε», όπως τόνισε, «ώστε να μπορέσουν οι συγγενείς κάποια στιγμή να αποζημιωθούν».
Πηγή: newsbomb.gr
